Οι πολιτικές πρακτικές της δεξιάς

Στο σωματείο Αναγέννηση προσφύγων Γερίου, την περασμένη Δευτέρα, Ο φίλος δημοσιογράφος ερευνητής Μιχάλης Μιχαήλ, παρουσίασε το βιβλίο του (εν ψυχρώ εκτελέσεις στελεχών της αριστεράς). Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε τη διάλεξη, τα ντοκουμέντα και συνεντεύξεις που παρουσίασε ο Μιχάλης. Όσοι ήξεραν για τις δολοφονίες είτε από άλλες πηγές είτε διάβασαν το βιβλίο του Μιχάλη, συγκλονίστηκαν από τις συνεντεύξεις και τα ντοκουμέντα που προσθέτουν πολύ στο βιβλίο ή σε μια απλή διάλεξη.  Αυτό τον συγκλονισμό εξέφρασαν αρκετοί μετά την παρουσίαση αλλά και τις επόμενες μέρες συζητώντας το θέμα. Εντύπωση και αποτροπιασμό προκαλεί το μίσος με το οποίο οι εκτελεστές επεδείκνυαν με τις πράξεις τους απέναντι στα θύματα τους.

(Η διάλεξη οργανώθηκε από το σωματείο σε συνεργασία με την εβδομαδιαία εφημερίδα Γνώμη).

Σχόλια την πολιτική:

Ο βουλευτής του συναγερμού Μάριος Μαυρίδης σε συνέντευξη του στον ΑΣΤΡΑ, είπε πως δεν γνώριζε για νομοσχέδιο που κατέθεσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου (για τα ταμεία προνοίας νομίζω). Καλά στον συναγερμό τι συζητούν ή δεν συζητούν και ο καθένας κάνει ότι θέλει;

Οι διάφοροι αναπληρωτές πρόεδροι, αντιπρόεδροι και διάφοροι αξιωματούχοι και βουλευτές, κύρια του συναγερμού, αλλά και των άλλων κομμάτων της δεξιάς, όταν ρωτηθούν σχετικά με τις τοποθετήσεις τους λένε ότι εκφράζουν προσωπικές θέσεις. Και τις θέσεις του κόμματος ποιος τις εκφράζει; Πώς να ξέρουμε εμείς ποια είναι η θέση του κόμματος στο κάθε ζήτημα; Ή μήπως αυτό είναι το κόλπο για να μη μπορεί να ασκηθεί κριτική στο κόμμα;

Ο Ν. Αναστασιάδης άρχισε να μιλά για ενιαίο αμυντικό δόγμα, για ισχυρή αμυντική θωράκιση κ.λπ. Μήπως θα θέλει να παραγγείλλουμε και κανένα αντιπυραυλικό σύστημα τύπου s300; Μήπως στην προσπάθεια προσέλκυσης ψηφοφόρων από των χώρο που αρέσκεται στην πολεμική αντίληψη των πραγμάτων θα οικοδομήσουμε πάλι την θεωρία του ενεργού ηφαιστείου;

Αδημονεί ο συναγερμός και οι συνοδοιπόροι αυτού για την κάθοδο της τρόικα και συμφωνία μαζί της για να μας βάλει σε τάξη όπως σε κάποια φάση μας είπαν αφού δεν μπαίνουμε μόνοι μας. Να διαπραγματευτούμε μας λέει ο συναγερμός με την τρόικα, μα τι διαπραγμάτευση θέλει ο συναγερμός και τι θα διαφοροποιήσει απ’ αυτά που ζητεί η τρόικα; Αφού αυτά που η τρόικα επιδιώκει, εδώ και χρόνια ο συναγερμός σε πλήρη ταύτιση με την ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ, επιδιώκει να μας επιβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και το (κεντρώο) ΔΗΚΟ συμφωνεί; Ναι! Και οι ψηφοφόροι του;

Ζητείται από τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες. Να τους αποκοπούν μισθοί και ωφελήματα για να καλυφτούν οι ζημιές και τα ελλείμματα δισεκατομμυρίων. Και που πήγαν αυτά τα δισεκατομμύρια; Τα πήραν οι εργαζόμενοι; Και αν όχι γιατί τα ζητούν από τους εργαζόμενους; Γιατί δεν τα ζητούν απ’ αυτούς που τα πήραν; Δεν άκουσα να ζητείται με οποιονδήποτε τρόπο να επιστρέψουν κάτι αυτοί που τα πήραν.

Οι εταιρίες που βγάζουν κέρδη, υπερκέρδη και επενδύουν στις επιχειρήσεις τους στα πολυτελή σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα πολυτελή αυτοκίνητα τους, αυξάνουν τις καταθέσεις τους κ.λπ. δεν γίνεται λένε οι αστοί οικονομολόγοι να φορολογηθούν επιπλέον, διότι θα μειωθεί η  ικανότητα των εταιριών για επενδύσεις κ’ έτσι δεν θα υπάρχει ανάπτυξη. Και γι’ αυτούς είναι καλυτέρα να αποκοπούν μισθοί και ωφελήματα απ’ αυτούς που έχουν ένα συγκεκριμένο μισθό για να καλύψουν τις ανάγκες τους για φαί, ντύσιμο, ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, ενοίκια δώσεις για στέγαση ή άλλες ανάγκες κ.ά. Και αν κόψουν τον μισθό αυτόν που δεν έχουν, πως θα μπορούν ν’ αγοράζουν για να πωλούν οι επιχειρήσεις;

Αυτές οι γνωστές μονόπλευρες συνταγές λιτότητας που μας οδηγούν στον φαύλο κύκλο δανειζόμαστε για να εξοφλήσουμε τα προηγούμενα, κόβουμε μισθούς και ωφελήματα για να βρούμε τα χρήματα για τις δώσεις και πάλι από την αρχή, δανειζόμαστε να εξοφλήσουμε τα προηγούμενα κόβουμε κι άλλο τους μισθούς και τα ωφελήματα, μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη χρεοκοπία, την εξαθλίωση του λαού, γι’ αυτό δεν πρέπει τέτοιες πολιτικές να περάσουν.

Ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί σ’ ένα μέτωπο στήριξης των δικών του συμφερόντων, που να οδηγεί στην ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, τις διαρθρωτικές αλλαγές και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.

Την προοπτική αυτή και την ελπίδα για την εναλλακτική πορεία, μας δίνει η υποψηφιότητα του Σταύρου Μαλά. Ένας νέος πολιτικός (στις ιδέες και στην ηλικία), που επιδιώκει περαιτέρω τομές, που θα βοηθήσουν την κυπριακή κοινωνία να πάει μπροστά.

Θέλουμε ένα κράτος που να λειτουργεί προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων εχόντων και παραχρυσομένων.