Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Σκοτώστε μας καλύτερα!

Άλλο τίποτα δεν μένει πολιτείες και χωριά,στον αγώνα ερχομένοι για ψωμί για λευτεριά (Μάνου ΛΪζου: από τα τραγούδια μας, με τον Γ. Νταλάρα).
Η κραυγή αγωνίας των ψαράδων διά του προέδρου τους στον ΑΣΤΡΑ (βγάζουμε ένα κομμάτι ψωμί και θέλετε να μας το πάρετε. Σκοτώστε μας καλύτερα!) Είναι η κραυγή αγωνίας ολόκληρου του λαού, η κραυγή αγωνίας των λαών της νότιας Ευρώπης και όχι μόνο.
Η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας ακολουθώντας τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πρακτική, προχωρεί στην  παραχώρηση των πάντων στο ιδιωτικό κεφάλαιο(άδειες ψαρέματος με τη μέθοδο γκρι-γκρι, ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών οι οποίοι αποτελούν δημόσια περιουσία κ.λπ.). Αδιαφορώντας για τις συνέπειες, πόσοι θα βρεθούν άνεργοι στον δρόμο, πόσος κόσμος θα πεινάσει. Ακολουθώντας τις διαταγές της δικτατορίας της τρόικα, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου (που είναι και δικές της πολιτικές) σε μια γενική επίθεση κατά των εργαζομένων εφαρμόζουν πολιτικές σκληρής λιτότητας, με στόχο την μείωση των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μείωση των ωφελημάτων των αναπήρων, των συνταξιούχων και όλων των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, των χαμηλά αμειβόμενων, ελπίζοντας πως έτσι θα βγουν από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, με τα κέρδη τους ν’ ανεβαίνουν ακόμα πιο πολύ. Ζητούν να πληρώσουν οι πιο αδύνατες ομάδες του πληθυσμού και οι μισθωτοί εργαζόμενοι αυτοί που δεν φταίνε σε τίποτε τους ζητείται να πληρώσουν τις κλοπές των τραπεζιτών και αυτών που τους έκαναν πλάτες. Μας ζητούν να πληρώσουμε δυό και τρεις φορές τα δισεκατομμύρια δάνεια που έδωσαν χωρίς εξασφαλίσεις. Μας παίρνουν τα ταμεία προνοίας και κουρεύουν τις καταθέσεις φιλανθρωπικών οργανώσεων και οι κλέφτες, οι απατεώνες μένουν στο απυρόβλητο και η επιτροπή τάχα διερεύνησης ψάχνει να βρει αν πήρε δάνειο η ΟΜΟΝΟΙΑ και πώς να καταλογίσει ευθύνες στον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Ζητούν από τον λαό να δώσει ότι έχει και δεν έχει, ζητούν το φαί από το στόμα, αλλά αυτοί  (η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκφραστές, της συναγερμικής εξουσίας) δεν είναι διαθέσιμοι να παραχωρήσουν οτιδήποτε. Ούτε από τα περισσεύματα τους, ούτε απ’ αυτά που άρπαξαν, ούτε από τις νομοθεσίες που τους καλύπτουν. Όχι μόνο δεν θέλουν να παραχωρήσουν τίποτε αλλά θέλουν να πάρουν κι’ άλλα, σε χρήμα, περιουσίες και νομοθεσίες που θα καλύπτουν την αρπακτική πολιτική τους. Αυτή είναι η ελεύθερη αγορά; Αυτή είναι δικαιοσύνη; Να τα χαίρεστε.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει για τον λαό μας και τους λαούς των άλλων χωρών που βρίσκονται κάτω από την δικτατορία της τρόικα, από τον δρόμο της επανάστασης. Της επανάστασης σε κάθε επίπεδο, σε κάθε τομέα της ζωής. Αυτοί δεν καταλάβουν από λόγια, εισηγήσεις, προτάσεις νόμων κ.λπ. Η διέξοδος στα αδιέξοδα είναι η οργάνωση και ο αγώνας για διεκδίκηση της οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Δεν γίνεται σε μια εποχή που αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των ζώων για καλή διατροφή, ανέσεις και μη κακοποίηση, οι άνθρωποι να ζητιανεύουν ένα κομμάτι ψωμί, να μπαίνουν εμπόδια στην εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, να καταστρέφεται το περιβάλλον με όλες τις συνέπειες.
Με την οικονομική εξαθλίωση του λαού και την ψυχολογική του εξουθένωση, ελέγχοντας τις συνειδήσεις με τον πλέον επιτυχημένο τρόπο μέσω των μέσων μαζικής εξαπάτησης (ΜΜΕ), επιδιώκουν να μας χειραγωγήσουν, να μας υποτάξουν οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά ιδεολογικά ώστε να μη μπορούμε να αντισταθούμε στα σχέδια τους, για λύση στο κυπριακό  και διάθεσης των ενεργειακών πόρων  στα πλαίσια των συμφερόντων της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας και του στρατιωτικού τους συνασπισμού του ΝΑΤΟ.
Φτάνει πια η ανοχή που μας οδηγεί στην καταστροφή. Φτάνει πια να παρακολουθούμε αδιάφορα να μας κλέβουν, να μας κοροϊδεύουν, να μας υποτάσσουν στα εθνικά και ευρωπαϊκά τους δήθεν οράματα.
Έχουμε και μείς οράματα και πρέπει να αγωνιστούμε να τα υλοποιήσουμε. Θέλουμε μια κοινωνία της κοινωνικής αλληλεγγύης, του κράτους πρόνοιας, μιας κοινωνίας που να μην έχει στόχο την ευημερία των αριθμών, αλλά την ευημερία των πολιτών, η εξουσία να είναι στο λαό και όχι στην πλουτοκρατία και τα οικονομικά κατεστημένα.
 Στόχος δεν πρέπει να είναι η ιδιωτικοποίηση των πάντων, αλλά η κοινωνικοποίηση των πάντων.
Την ώρα που το κεφαλαιοκρατικό σύστημα βρίσκεται στην πιο βαθιά του κρίση και ζητά τους τρόπους για να βγει από την κρίση (γιατροσόφια για μια ανίατη ασθένεια), η λύση δεν είναι να το στηρίξουμε αλλά να το γκρεμίσουμε. Οικοδομώντας μια κοινωνία σοσιαλιστική απαλλαγμένη από την πλεονεξία της πλουτοκρατίας και την βουλιμία της.

2 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σολιάτη,

Αν ΜΑΣ σκοτώσουν, ποιους θα έχουν να δουλεύουν για λλόου τους για ένα κομμάτι ψωμί;
Δύσκολο να ξυπνήσει ο κόσμος αγαπητέ φίλε! Τα Μέσα “Ενημέρωσης” και Εξαπάτησης τον χειραγωγούν μια χαρά προς όφελος των συμφερόντων των μαστόρων τους! Πολύ καλά τα είπε [επί του θέματος] σήμερα το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” ο κοινωνιολόγος και ακαδημαϊκός Αντρέας Παναγιώτου

Σολιάτης είπε...

Φίλε Aneforiwn συμφωνώ, άκουσα και τον Αντρέα Παναγιώτου ο οποίος είναι πολύ καλός στις αναλύσεις του. Δύσκολα τα πράγματα και ο κόσμος δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει διάθεση να αγωνιστεί ή τουλάχιστον να ψάξει την αλήθεια και να εντοπίσει που είναι το πρόβλημα.πΕμεις θα αγωνιζούμαστε και ότι καταφέρουμε θα είναι κέρδος. Αν δεν αγωνιστούμε σίγουρα δεν θα κατα΄φερουμε τίποτε.