Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Υπάρχουν ανάπηροι;

Δημοσιεύτηκε στη Γνώμη, Παρασκευή 17/10/2014.

Κραυγή αγωνίας από τους άτυχους της βιοπάλης
Υπάρχουν ανάπηροι;
Με νέα σχέδια «αξιολόγησης αναπηρίας» οι κυβερνώντες πετσοκόβουν την κοινωνική μέριμνα για τους ανάπηρους!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ: Χρησιμοποιούν τη λειτουργικότητα και τις δεξιότητες που απέκτησαν τα ανάπηρα άτομα με πολύ κόπο και οικονομικές θυσίες, για να τους αφαιρέσουν από τις λίστες των δικαιούχων.
Του Σταύρου ΛΕΩΝΙΔΟΥ
Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν συγκεκριμένοι ορισμοί που καθόριζαν τι είναι η κάθε αναπηρία. Στη βάση αυτών των ορισμών και προϋποθέσεων, τα άτομα που τύγχανε να στερούνται κάποιων λειτουργιών του ανθρωπίνου σώματος κατάφεραν με οργανωμένους αγώνες να κερδίσουν από την πολιτεία μια κάποιου βαθμού κοινωνική μέριμνα.
Το τελευταίο διάστημα, γίνεται προσπάθεια να τεθούν σε εφαρμογή σχέδια για αξιολόγηση της αναπηρίας τα οποία πούλησαν πολύ ακριβά στο κυπριακό κράτος έμποροι, που αφού απέτυχαν να τα εφαρμόσουν στην Ελλάδα, απευθύνθηκαν στην Κύπρο.
Παρόμοια σχέδια που εφαρμόστηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θέτοντας την αναπηρία πάνω σ’ ένα ιατρικό μοντέλο, απέτυχαν και έθεσαν τα άτομα με αναπηρία σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, τόσο από οικονομική άποψη όσο και κοινωνική.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ
Πριν ακόμα μπει σε εφαρμογή η αξιολόγηση της αναπηρίας, οι υπηρεσίες του κράτους που ασχολούνται με τα θέματα των αναπήρων, άρχισαν να μας δίνουν δείγματα πως προτίθενται να εφαρμόσουν αυτή την αξιολόγηση και ιδιαίτερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Οι υπάλληλοι του γραφείου ευημερίας, γιατροί και άλλοι αναρμόδιοι στην ουσία, βαφτίστηκαν αρμόδιοι και αποφασίζουν κατά το δοκούν ποιος είναι ανάπηρος και ποιος όχι.
Άτομα με αναπηρίες, που μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να ντυθούν κλπ, αν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τηλέφωνο ή πολύ περισσότερο αν πέτυχαν να έχουν κάποιο πτυχίο, θεωρούνται με βάση τη λογική περιορισμού των ατόμων που δικαιούνται κοινωνικών παροχών, άτομα λειτουργικά και άρα μη ανάπηρα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άτομο με οπτική αναπηρία, το οποίο είναι απόφοιτο ανώτατης εκπαίδευσης, μπορεί να χρησιμοποιεί το κινητό τηλέφωνο, αυτοεξυπηρετείται και είναι σε θέση να χρησιμοποιεί την τεχνολογία με τα αναγκαία πανάκριβα βοηθήματα.Αν αυτό το άτομο είναι άνεργο, έχει τις ίδιες ευκαιρίες εργοδότησης με τον οποιοδήποτε αρτιμελή ή μπορεί να εργαστεί οπουδήποτε;
Ακόμα και στις θέσεις εργασίας που μπορεί να εργαστεί, όταν διεκδικήσει μια θέση (κύρια στο δημόσιο) απορρίπτεται με αιτιολογικό που προκύπτει από άγνοια ή πίεση συμφερόντων.
Κι εδώ χρειάζεται να μας δώσουν μια εξήγηση: Αφού θεωρούν πως δεν μπορεί να εξασκήσει επάγγελμα, πως θεωρούν λειτουργικό ένα άτομο που κατέχει πτυχίο.
Πώς άραγε να χρησιμοποιήσει το πτυχίο του και τη λειτουργικότητα που έχει κατακτήσει με πολύ κόπο και έξοδα;
ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΑΤΡΙΚΟ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ
Η έλλειψη ή μη εφαρμογή προνοιών για απρόσκοπτη πρόσβαση στο δομημένο περιβάλλον, οι ελλιπείς δημόσιες συγκοινωνίες και η απουσία κάποιων άλλων υπηρεσιών, αναγκάζουν τέτοια άτομα να περιοριστούν στο σπίτι τους και στο περιθώριο της κοινωνίας, καταδικασμένα στην φτώχια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Είναι αλήθεια πως τα πιο πολλά προβλήματα τα δημιουργεί η κοινωνία με τον τρόπο που λειτουργεί, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις ανάγκες των αρτιμελών ατόμων, καθιστώντας έτσι την αναπηρία ζήτημα κοινωνικό και όχι ιατρικό όπως θέλουν να το θεωρούν.
Δυστυχώς, επικρατούν ακόμα αντιλήψεις που πιστεύαμε πως αντιμετωπίστηκαν σε μεγάλο βαθμό και πως προχωρούσαμε μπροστά για να εντάξουμε τα άτομα με αναπηρίες στην κοινωνική ζωή.
Το κάθε ανάπηρο άτομο ανάλογα με την οικονομική του θέση μπορεί να αντιμετωπίσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τα διάφορα προβλήματα αφού για τον σκοπό αυτό υπάρχει ένα σημαντικό οικονομικό κόστος.
Η φιλανθρωπία και η οικογενειακή αλληλεγγύη δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το σύνολο των ζητημάτων που ταλανίζουν τα άτομα με αναπηρίες.
Η πολιτεία καλείται να υιοθετήσει ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα θωρακίζει τα δικαιώματά τους, παρέχοντας υπηρεσίες και οικονομικές χορηγίες για να αντιμετωπιστούν οι διάφορες δυσκολίες και ζητήματα που προκύπτουν από τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας.

2 σχόλια:

Aceras Anthropophorum είπε...

Ενώ που την μιάν με ρουσφέθκια ο κάθε παράγοντας καταφέρνει να εξασφαλίζει επίδομα σε ΜΗ ανάπηρους (τυφλούς ταξιτζιήδες που συνεχίζουν να εξασκούν επάγγελμα, τυφλούς πεζινάρηες που συνεχίζουν να εξασκούν επάγγελμα) ήρταν να ενοχλούν με τούτον τον τρόπον τα πλάσματα με αναπηρίες...

Σολιάτης είπε...

Φίλε Acera, είναι ο εύκολος τρόπος το κράτος να εξοικονομήσει χρήματα και ο πιο αισχρός.
Η αξιολόγηση της αναπηρίας θα ήταν χρήσιμη αν αξιολογούνταν οι ανάγκες του κάθε ατόμου με αναπηρίες με σκοπό να καλυφτούν, ώστε να μπορεί ισότιμα να συμμετέχει στη κοινωνία.