Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.


Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.
Για παράδειγμα στο κατά κεφαλή εισόδημα μιας χώρας: Αν έχουμε πληθυσμό 200.000 και οι 100.000 κόσμου έχει €10.000 τον χρόνο οι 90 κόσμου €15.000 και οι 10 χιλιάδες κόσμου έχει €240.000 τον χρόνο (ο καθένας σε όλες τις περιπτώσεις), με τέτοια στοιχεία αν δεν κάνω λάθος το κατά κεφαλή εισόδημα είναι €23750. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο καθένας παίρνει €23750 και πως η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο ευημερίας και έχει την ίδια αγοραστική δύναμη.
Το ίδιο συμβαίνει και με το προσδόκιμο ζωής. Αν μερικοί άνθρωποι ζουν μέχρι 100-110 χρόνια, κάποιοι γύρω στα 80 και η πλειοψηφία γύρω στα 70 και αυτοί οι λίγοι που ζουν μέχρι τα 110 χρόνια ανεβάζουν τον μέσο όρο ας πούμε στα 85 αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία του κόσμου ζει γύρω στα 85 χρόνια.
Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη την κατάσταση της υγείας των ανθρώπων σε μια τέτοια ηλικία την κινητική τους ικανότητα (διότι δεν μπορούν όλοι μετά τα 90 να κολυμπούν ή να παίζουν γκολφ επειδή μερικοί τα καταφέρνουν). Ποια είναι η διαύγεια πνεύματος σε τέτοιες ηλικίες που να επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν φυσιολογικά χωρίς στήριξη.
Επιτέλους ο άνθρωπος πρέπει να έχει στη διάθεση του κάποια χρόνια (μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, κυρίως αυτοί που εργάζονται σε δύσκολα επαγγέλματα) να ξεκουραστεί και ν’ ασχοληθεί με κάτι που του αρέσει; Μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι πως αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής άρα πρέπει να αυξηθεί και το όριο αφυπηρέτησης. Τώρα πολλοί άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη τους ή πεθαίνουν λίγο καιρό μετά τη συνταξιοδότηση τους. Σε ποια κατάσταση θα συνταξιοδοτούμαστε στα 67 χρόνια που μας προτείνουν; Σε ποια κατάσταση θα είμαστε για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τους κόπους μιας ζωής; Αν αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης πότε θα βρουν οι νέοι δουλειά; Στον δημόσιο τομέα πόσο επιβαρύνονται τα δημόσια ταμεία με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης νοουμένου και των αυξήσεων που θα δίνονται; (Στην προσπάθεια να γεμίσουν τα ταμεία συντάξεων).
Τελικά τι λαμβάνουν υπ’ όψη πιο πολύ τον άνθρωπο ή τα κέρδη;
Μήπως η φιλοσοφία τους είναι να μη δίνονται οικονομικές παροχές σε όσους δεν προσφέρουν στην οικονομία του τόπου;
Σύμφωνα με τη λογική τους ο συνταξιούχος πρέπει να έχει περίπου 10 χρόνια για να ζήσει παίρνοντας σύνταξη. Τώρα πόσοι τα προλαβαίνουν; Με την αύξηση του ορίου πόσοι θα συνταξιοδοτούνται άραγε και πόσα χρόνια θα παίρνουν σύνταξη;

Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.
Για παράδειγμα στο κατά κεφαλή εισόδημα μιας χώρας: Αν έχουμε πληθυσμό 200.000 και οι 100.000 κόσμου έχει €10.000 τον χρόνο οι 90 κόσμου €15.000 και οι 10 χιλιάδες κόσμου έχει €240.000 τον χρόνο (ο καθένας σε όλες τις περιπτώσεις), με τέτοια στοιχεία αν δεν κάνω λάθος το κατά κεφαλή εισόδημα είναι €23750. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο καθένας παίρνει €23750 και πως η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο ευημερίας και έχει την ίδια αγοραστική δύναμη.
Το ίδιο συμβαίνει και με το προσδόκιμο ζωής. Αν μερικοί άνθρωποι ζουν μέχρι 100-110 χρόνια, κάποιοι γύρω στα 80 και η πλειοψηφία γύρω στα 70 και αυτοί οι λίγοι που ζουν μέχρι τα 110 χρόνια ανεβάζουν τον μέσο όρο ας πούμε στα 85 αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία του κόσμου ζει γύρω στα 85 χρόνια.
Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη την κατάσταση της υγείας των ανθρώπων σε μια τέτοια ηλικία την κινητική τους ικανότητα (διότι δεν μπορούν όλοι μετά τα 90 να κολυμπούν ή να παίζουν γκολφ επειδή μερικοί τα καταφέρνουν). Ποια είναι η διαύγεια πνεύματος σε τέτοιες ηλικίες που να επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν φυσιολογικά χωρίς στήριξη.
Επιτέλους ο άνθρωπος πρέπει να έχει στη διάθεση του κάποια χρόνια (μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, κυρίως αυτοί που εργάζονται σε δύσκολα επαγγέλματα) να ξεκουραστεί και ν’ ασχοληθεί με κάτι που του αρέσει; Μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι πως αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής άρα πρέπει να αυξηθεί και το όριο αφυπηρέτησης. Τώρα πολλοί άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη τους ή πεθαίνουν λίγο καιρό μετά τη συνταξιοδότηση τους. Σε ποια κατάσταση θα συνταξιοδοτούμαστε στα 67 χρόνια που μας προτείνουν; Σε ποια κατάσταση θα είμαστε για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τους κόπους μιας ζωής; Αν αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης πότε θα βρουν οι νέοι δουλειά; Στον δημόσιο τομέα πόσο επιβαρύνονται τα δημόσια ταμεία με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης νοουμένου και των αυξήσεων που θα δίνονται; (Στην προσπάθεια να γεμίσουν τα ταμεία συντάξεων).
Τελικά τι λαμβάνουν υπ’ όψη πιο πολύ τον άνθρωπο ή τα κέρδη;
Μήπως η φιλοσοφία τους είναι να μη δίνονται οικονομικές παροχές σε όσους δεν προσφέρουν στην οικονομία του τόπου;
Σύμφωνα με τη λογική τους ο συνταξιούχος πρέπει να έχει περίπου 10 χρόνια για να ζήσει παίρνοντας σύνταξη. Τώρα πόσοι τα προλαβαίνουν; Με την αύξηση του ορίου πόσοι θα συνταξιοδοτούνται άραγε και πόσα χρόνια θα παίρνουν σύνταξη;

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σολιάτη λόγω ηλικίας αλλά και λόγω κούρασης μόνο τις τελευταίες 15 γραμμές της ανάρτησης σου θυμάμαι. Εσύ φαντάζεις έφηβος μπροστά μου.
Θα σου θέσω 2-3 ερωτήματα.
Οι τουρκοκύπριοι και οι πολιτικοί πρόσφυγες τι πρόσφεραν στον τόπο μας και καρπούνται πολύ περισσότερα από αυτούς που έδωσαν τα πάντα? Εδώ οι αριθμοί δε λένε ψέματα.

Η υπογεννητικότητα στην Κύπρο είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο και μέχρι το 2040 οι μισοί κάτοικοι του νησιού θα είναι συνταξιούχοι. Αν στους συνταξιούχους προσθέσουμε τους μαθητές και τους ανίκανους για εργασία τότε ο ενεργός πληθυσμός μετά βίας θα ξεπερνά το 35% του συνόλου του πληθυσμού της Κύπρου. Κι εδώ οι αριθμοί δε λένε ψέματα.
Αν δεν επεκταθεί το όριο αφυπηρέτησης και αν δεν ανεβούν κι άλλο οι εισφορές στο ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων από πού θα πληρώνονται οι συντάξεις και τα ανθρωπιστικής φύσης βοηθήματα?

Πριν μια 10ετία το προσδόκιμο ζωής ήταν στα 75 χρόνια και το 2040 υπολογίζεται να ξεπερνά τα 87.
Το μόνο μεγάλο μειονέκτημα σε μια ενδεχόμενη αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης είναι αυτό της ανεργίας.
Πέραν της αύξησης του ορίου αφυπηρέτησης και την αύξηση των εισφορών, μόνο μια λύση βλέπω. Αυτήν της ιδιωτικής ασφάλισης στην ελεύθερη αγορά. Υπάρχει όμως έστω κι ένα πλάσμα του θεού εδώ στην Κύπρο που θα εμπιστευόταν τις συντάξεις τα ταμεία του και τα γηρατειά του στις ασφαλιστικές εταιρείες?

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε,

Άλλο σε τρώει τζι’ αλλού κνίθεσαι!
1. Όλοι οι νόμιμα εργαζόμενοι από τρίτες χώρες που τους πιστώνονται κοινωνικής ασφαλίσεις και φεύγουν τελικά την Κύπρο μετά από κάποια χρόνια [δεν μπορούν να παραμείνουν εδώ πέραν των πέντε!] πως και πότε θα καρπωθούν την κοινωνική τους ασφάλιση;
2. Τι δουλειά μπορεί αν κάνει, τι απόδοση και τη παραγωγικότητα μπορεί να έχει ένας 70χρονος;
3. Αν λόγω υπογεννητικότητας μειωθεί σημαντικά ο ενεργός πληθυσμός της χώρας μας κι έχουμε ανάγκη από εργατικά χέρια, τότες θα έχουμε μετανάστες που θα εργάζονται για να ενισχύουν το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων! Τόσο απλό!

Ανώνυμος είπε...

Anef_Oriwn
1)δε μίλησα για αλλοδαπούς εργαζόμενους αλλά για τουρκοκύπριους και πολιτικούς πρόσφυγες που δεν προσφέρουν τίποτε και καρπούνται πάρα πολλά και που στοιχίζουν στο κράτος πέραν των 150 εκατομμυρίων ετησίως.
Επίσης με κάποιες χώρες μη μέλη της ΕΕ, υπάρχει διακρατική συμφωνία και οι αλλοδαποί εργαζόμενοι δικαιούνται και λαμβάνουν σύνταξη από τα ταμεία της κυπριακής δημοκρατίας.
2)σίγουρα η ηλικία παίζει ρόλο στην παραγωγικότητα ειδικά σε χειρονακτικά επαγγέλματα. Και ένας 70άρης μπορεί να εργάζεται άμα έχει μια σχετικά καλή υγεία.
Πρόσφατα ο πατέρας μου απεβίωσε μετά από 8ετή μάχη με τον καρκίνο στην ηλικία των 75 ετών. Μέχρι την τελευταία του πνοή ασχολείτο με την γεωργία και είχε εισοδήματα μεγαλύτερα από τη σύνταξη που έπαιρνε. Στις προτροπές των παιδιών του να σταματήσει να εργάζεται αφού δεν υπήρχε οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια και να ξεκουραστεί μετά από δεκαετιών σκληρής δουλειάς, η απάντηση του ήταν αρνητική και πάντα μας έλεγε ότι δε νοιώθει ούτε άχρηστος, αλλά ούτε ανίκανος για να είναι βάρος της κοινωνίας και δεν επρόκειτο να κάτσει με σταυρωμένα χέρια να περιμένει το χάρο. Μέχρι την τελευταία του στιγμή εργαζόταν και διασκέδαζε τη ζωή του.
Άρα και ο 70ρης μπορεί να είναι ενεργός πολίτης αλλά και παραγωγικός.
3)παρόλο που συμφωνώ με αυτή την παράγραφο σου, θα διαφωνήσω με τις τελευταίες 2 λέξεις. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα, αλλά αντιθέτως θα καταστεί πολύ περίπλοκο κι επικίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη του κράτους. Και ο λόγος είναι ότι συνήθως οι οικονομικοί μετανάστες επιστρέφουν στη χώρα τους . όμως σε περίπτωση που δεν επιστρέψουν θα είναι ακόμη χειρότερη η κατάσταση γιατί θα αλλάξει εντελώς ο δημογραφικός χαρακτήρας της χώρας. δεν είμαστε βλέπεις Αμερική, Αυστραλία, Αγγλία Γερμανία κτλ.

Σολιάτης είπε...

Ανώνυμε, συμφωνώ με την απάντηση του Aneforiwn και επί πλέον δεν συμφωνώ με τη λογική ότι ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται υποχρεωτικά μέχρι να πεθάνει. Όσοι θέλουν και είναι σε θέση να εργάζονται μπορούν να το κάνουν σε εθελοντική βάση όπως και τώρα. Όταν κάποιος συνταξιοδοτείται δεν πρέπει να μπαίνει στο περιθώριο και να νιώθει άχρηστος ή ξοφλημένος. Θα πρέπει να υπάρχουν τα προγράμματα εκείνα που να δίνουν την ευκαιρία στους συνταξιούχους να αξιοποιούν τον χρόνο τους δημιουργικά με βάση τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες τους,, όπως γίνεται για παράδειγμα τώρα από λέσχες που λειτουργούν στα πλαίσια των δήμων. Η συμμετοχή σε οργανώσεις που ασχολούνται με τα κοινά δίνει την ευκαιρία κάποιος να είναι ενεργός και χρήσιμος πολίτης.
Οι τουρκοκύπριοι είναι πολίτες της κυπριακής δημοκρατίας και εφόσον εργάζονται και συνεισφέρουν στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων, δικαιούνται όλα τα ωφελήματα που ο κάθε εργαζόμενος έχει. Οι τουρκοκύπριοι που δικαιούνται επίδομα με βάση τη νομοθεσία από το γραφείο ευημερίας πρέπει να κατοικούν στις ελεύθερες περιοχές και αυτοί είναι κάτω από 200.
Οι πολιτικοί πρόσφυγες παίρνουν με βάση τη νομοθεσία της Ε.Ε. που η Κύπρος πρέπει να εφαρμόζει επίδομα όπως οι κύπριοι πολίτες λήπτες δημόσιου βοηθήματος, διότι έτσι αποφάσισε να εφαρμόσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία η βουλή το 2006. Οι νόμιμα εργαζόμενοι ξένοι εργάτες βοήθησαν την κυπριακή οικονομία και το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων.

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε,

Αν και ήδη ΣΟΥ απάντησε αναλυτικά και περιεκτικά ο Blogοδεσπότης Σολιάτης, θα ‘θελα να συμπληρώσω και τα εξής:

1. Το κόστος για την Κυπριακή Δημοκρατία από την παραχώρηση επιδομάτων σε πολιτικούς πρόσφυγες [στη βάση ευρωπαϊκών και διεθνών συμφωνιών] ανέρχεται περίπου στα 18 εκατομμύρια ευρώ. Πληροφοριακά το αντίστοιχο για τους κύπριους πολίτες είναι 200 εκατομμύρια! Τώρα που βρήκες ΕΣΥ «τα 150 εκατομμύρια […] για τουρκοκύπριους και πολιτικούς πρόσφυγες», δεν ξέρω… Όμως τι εισηγείσαι, να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως Κυπριακή Δημοκρατία και να μεταπηδήσουμε και πρακτικά πλέον σε Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία;

2. Άλλο είναι να εργάζεται κάποιος 70ρης εθελοντικά και κατ’ επιλογή, κι άλλο είναι να το κάνει αναγκαστικά γιατί έχει αυξηθεί το όριο σύνταξης. Πιστεύω ότι αντιλαμβάνεσαι την τεράστια διαφορά…

3. Επαναλαμβάνω: Οικονομικοί μετανάστες [από τρίτες χώρες και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αραβικές χώρες, Αφρική, Σρι Λάνκα, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρωσσία] ΔΕΝ μπορούν να παραμείνουν μόνιμα στην Κύπρο. Γι’ αυτό και δεν μπορούν [εξ όσων γνωρίζω] να αξιοποιήσουν για σκοπούς σύνταξης ή ανεργιακού επιδόματος τις κοινωνικές τους ασφαλίσεις… Από τις εισφορές τους όμως δεν ενισχύεται το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων;

4. Πέραν τούτου γιατί σε απασχολεί «ο δημογραφικός χαρακτήρας της χώρας» όταν με την είσοδοo μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δοθεί το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης και εργασίας στην Κύπρο σ’ όλους τους πολίτες της Ένωσης;

ενωτικη αριστερα κυπρου είπε...

αρα ο ανεφ τουρκιων μας λεει να κοψουν οι αφεντες του και αλλες παροχες απο τον φτωχο λαο για να δωσουν στους εισβολεις.θανατος σε καθε ακελικο.συντομα θα κανουμε την ενωση.αυτην που ηθελε να κανει ο εζεκιας παπαιωαννου.αυτος μας εδωσε εντολη πριν πεθανει να κανουμε το ονειρο αληθεια

Ανώνυμος είπε...

re hadjipezevenge soliati kane test patrotitas giati ta paidia tis gynekas sou den einai dika sou