Καλή Χρονιά

Η φύση φτιάχνει σκηνικό! Κρύο, βροχές, χιόνι στα ορεινά.

Αυτό το χρονικό σημείο το οποίο οι άνθρωποι καθόρισαν για να μπορούν να έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς (αν και δεν είναι για όλους το ίδιο)ώστε να μπορούν να συνεννοούνται (στην αναφορά της χρονικής στιγμής) και να μετρούν τον χρόνο καθένας από εμάς θέλει να πιστεύει πως είναι το τέρμα μιας διαδρομής και το ξεκίνημα μιας νέας πορείας. Θέλουμε εδώ να τερματιστούν όσα μας ταλεπόρισαν , μας βασάνισαν και μας έκαναν τη ζωή δύσκολη. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ο νέος κύκλος που ξεκινά, να περάσει πιο ευχάριστα, με χαρά, επιτυχίες προσωπικές και επαγγελματικές και πάνω απ’ όλα υγεία.

Οι ευχές είναι καλές και καλοδεχούμενες. Η Ελπίδα μας δίνει δύναμη να ανταποκριθούμε στις δυσκολίες και μας δίνει την αισιοδοξία να βλέπουμε στο μέλλον  κάθε καλό.

Τα προβλήματα όμως είναι εκεί. Τα διάφορα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία είναι κάτω και θέλουν αντιμετώπιση. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα είναι στην ημερήσια διάταξη. Για όλα αυτά χρειάζεται αγώνας προσωπικός και κοινωνικός. Το κάθε τι κατακτιέται με αγώνα και δεν χαρίζεται την πρωτοχρονιά.

Σας Εύχομαι Καλή Χρονιά, δημιουργική Πάντα με ΥΓΕΙΑ.

Προσβασιμότητα= ανεξαρτησία, ελευθερία κτύπημα στον κοινωνικό αποκλισμό

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής επιτροπής η
πόλη του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας κέρδισε τελικά το Ευρωπαϊκό
Βραβείο της φιλικής προς τα άτομα με αναπηρία πόλης για το 2012,
που αφορά στη βελτίωση της προσβασιμότητας των πόλεων από
άτομα με αναπηρία. Η ετήσια αυτή διάκριση επιβραβεύει τις
προσπάθειες που έχουν καταβληθεί για να βελτιωθεί η
προσβασιμότητα στο αστικό περιβάλλον και για να προωθηθεί η
ισότιμη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στη ζωή των πόλεων.
Στο σχετικό με το θέμα Δελτίο Τύπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
αναφέρεται στη μακροχρόνια δέσμευση, τη συνεκτική προσέγγιση και
τα εξαίρετα αποτελέσματα αναφορικά με τη βελτίωση της
προσβασιμότητας, τα οποία επιτεύχθηκαν με την άμεση συμμετοχή
των ατόμων με αναπηρία.
Η Viviane Reding, Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρμόδια
για θέματα δικαιοσύνης, απένειμε το βραβείο με την ευκαιρία της 3
ης
Δεκεμβρίου, Ευρωπαϊκής Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία. Η
πρωτοβουλία που οργανώθηκε από κοινού με το Ευρωπαϊκό
Φόρουμ των Ατόμων με Αναπηρίας αποτελεί δράση ιδιαίτερης
σημασίας στο πλαίσιο της στρατηγικής της Ένωσης για τα άτομα με
αναπηρία αποσκοπεί στην προώθηση πρωτοβουλιών που αφορούν
την προσβασιμότητα στις Ευρωπαϊκές πόλεις.
«Η προσβασιμότητα για όλους στην καθημερινή ζωή αποτελεί το
επίκεντρο της στρατηγικής μας για την οικοδόμηση μιας Ευρώπης
χωρίς φραγμούς», δήλωσε η Ευρωπαία Επίτροπος της αρμόδια για
θέματα δικαιοσύνης κα Viviane Reding. «Το βραβείο της φιλικής
προς τα άτομα με αναπηρία πόλης συμβάλλει στην προβολή και την
προώθηση ορθών πρακτικών στην Ευρώπη, σε μια περίοδο που η
γήρανση του πληθυσμού καθιστά αναγκαία την προσβασιμότητα για
όλους.  Η προσβασιμότητα μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για
καινοτομία και οικονομική ανάπτυξη. Αυτό έχει εξαιρετική σημασία
στις σημερινές οικονομικές συνθήκες.»
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απονομής επέλεξε το Σάλτσμπουργκ για
τα εξαιρετικά του επιτεύγματα σε όλους τους σημαντικούς τομείς της
προσβασιμότητας: το αρχιτεκτονικό περιβάλλον και τους δημόσιους
χώρους, τις μεταφορές και τις σχετικές υποδομές, την παροχή
πληροφοριών και την επικοινωνία συμπεριλαμβανομένων νέων
τεχνολογιών, τις δημόσιες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Οι υπόλοιπες τελικές υποψήφιες πόλης για το βραβείο αυτό ήταν κατ'
αλφαβητική σειρά οι ακόλουθες:
Κρακοβία
(Πολωνία), επιλέχθηκε για την προσήλωσή της στη
βελτίωση της προσβασιμότητας σε ένα απαιτητικό πλαίσιο μη
προσβάσιμων υποδομών και για την ιδιαίτερη προσοχή που
έδωσε στην πρόσβαση στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς.
Μάρμπουργκ
(Γερμανία), επιλέχτηκε για τη μακροχρόνια δέσμευσή
του στην προσβασιμότητα, τη σαφή, μακροχρόνια στρατηγική για
το μέλλον και την υποδειγματική ενσωμάτωση των ατόμων με
αναπηρία στα σχέδια προσβασιμότητας του δήμου, από το στάδιο
του σχεδιασμού ως την εκτέλεσή τους.
Σανταντέρ
(Ισπανία), επιλέχτηκε ως τελική υποψήφια πόλη για τα
σταθερά φιλικά προς την προσβασιμότητα αστικά προγράμματα
με τήρηση της αρχής του καθολικού σχεδιασμού, καθώς και για
την ποιότητα και τη διατηρησιμότητα των επιτευχθέντων
αποτελεσμάτων.
Για τη δεύτερη διοργάνωση του βραβείου της φιλικής προς τα άτομα
με αναπηρία πόλης υποβλήθηκαν 114 υποψηφιότητες πόλεων από
23 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συμμετέχουσες πόλεις
όφειλαν να υποβάλουν αποδεικτικά στοιχεία για τις προσπάθειες και
τα επιτεύγματά τους στη διασφάλιση της πρόσβασης για όλους,
αδιακρίτως ηλικίας ή ικανότητας. Εθνικές επιτροπές αποτελούμενες
από άτομα με αναπηρία και από εμπειρογνώμονες σε θέματα
προσβασιμότητας προέβησαν στην προεπιλογή τριάντα μίας
αιτήσεων στο πλαίσιο της επιλογής σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ιστορικό
«Προσβασιμότητα» σημαίνει ότι τα άτομα με αναπηρία έχουν
πρόσβαση, σε ισότιμη βάση, στο φυσικό περιβάλλον, στα μέσα
μεταφοράς, στις τεχνολογίες και συστήματα πληροφοριών και
επικοινωνιών και σε άλλες υποδομές και υπηρεσίες.
Πρόκειται για τη δεύτερη διοργάνωση του βραβείου της φιλικής προς
τα άτομα με αναπηρία πόλης. Κατά την πρώτη διοργάνωση, η Άβιλα
της Ισπανίας κέρδισε το εν λόγω βραβείο.  Εκτός του νικητή και των
τριών τελικών υποψηφίων πόλεων, κατά το τρέχον έτος η
οργανωτική επιτροπή απένειμε εύσημο μνεία για τις εξής πόλεις:
Γκρενόμπλ
(Γαλλία) για τις δημόσιες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Μια μακροχρόνια δέσμευση στη βελτίωση της προσβασιμότητας
και μια συνεκτική κοινωνική πολιτική υποστηριζόμενη από
προσβάσιμες υποδομές.
Λουμπλιάνα
(Σλοβενία) για τις μεταφορές και τις σχετικές
υποδομές: Συνεκτικές και ολοκληρωμένες ως προς την
προσβασιμότητα στο κέντρο της πόλης (λεωφορεία εξοπλισμένα
με οπτικοακουστικό σύστημα ανακοίνωσης στάσεων, σήματα στη
γραφή για τυφλούς Μπρέϊλ στις στάσεις λεωφορείων, ανάγλυφοι
χάρτες του κέντρου της πόλης).
Olomouc
(Τσεχία) για την παροχή πληροφοριών και την
επικοινωνία, συμπεριλαμβανομένων νέων τεχνολογιών: έλαβε τη
μορφή καινοτόμων σχεδίων όπως πολυμεσικός τουριστικός
οδηγός – διαδραστικό καινοτόμο εργαλείο πλοήγησης
συμπεριλαμβανομένου συστήματος εντοπισμού θέσης GPS,
καθώς και οπτικοακουστικών πληροφοριών σε διάφορες
γλώσσες.
Τerrassa
(Ισπανία) για το δομημένο περιβάλλον και τους δημόσιους
χώρους: συνεχείς προσπάθειες ώστε να καταστούν προσβάσιμοι
ιστορικοί χώροι, εστίαση στην εξάλειψη αρχιτεκτονικών εμποδίων
σε κτίρια κατοικιών, πάρκα, δρόμους, πλατείες και κτίρια
πολιτιστικής κληρονομιάς, κάνοντας χρήση μεταξύ άλλων της
εγκατάστασης ανελκυστήρων, κεκλιμένων επιπέδων και
γεφυρών.

Η επιβεβαίωση των Μαρξ-Εγγελς

Απόσπασμα από το άρθρο στο  Ριζοσπάστη 27 Νοέμβρη 2011, Η ιστορία του Μανιφέστου του κομμουνιστικού κόμματος.

Σχόλιο δικό μου: (οι διαπιστώσεις που διατυπώνονται στο μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες)

Με καταπληκτική δύναμη και βάθος το «Μανιφέστο» αναλύει τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό και αποδείχνει πως η καταστροφή του είναι αναπόφευκτη.

Η αστική κοινωνία που ξεπήδησε από τα σπλάχνα της φεουδαρχίας, γράφουν στο «Μανιφέστο» ο Μαρξ και ο Ενγκελς, δεν εξαφάνισε τις ταξικές αντιθέσεις, αλλά απλώς στη θέση των παλιών δημιούργησε καινούριες τάξεις, καινούριους όρους καταπίεσης και καινούριες μορφές αγώνα. Μια από τις εκδηλώσεις της σύγκρουσης ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και στις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις είναι οι περιοδικές οικονομικές κρίσεις που συγκλονίζουν την αστική κοινωνία. Τις κρίσεις αυτές η αστική τάξη τις ξεπερνάει, καταστρέφοντας τεράστιες ποσότητες από υλικά αγαθά με το λυσσασμένο ανταγωνισμό για την κατάκτηση καινούριων αγορών κατανάλωσης. Αλλά έτσι προετοιμάζει ακόμη πιο μεγάλες, ακόμη πιο καταστροφικές κρίσεις.

Το «Μανιφέστο» αποκαλύπτει την υποκρισία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως την αστική ηθική, το αστικό κράτος όπου η κρατική εξουσία είναι το όργανο που διευθύνει γενικά όλες τις υποθέσεις που αφορούν μόνο την αστική τάξη, εστιάζοντας στην αναγκαιότητα της αντικατάστασης της ατομικής ιδιοκτησίας ως το θεμέλιο όλων των δεινών για το προλεταριάτο. Αναδεικνύει τη δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς ως αποτέλεσμα ανάπτυξης του καπιταλισμού, καταδικάζει τους επιθετικούς πολέμους της που είναι γνώρισμα φυσικό του καπιταλισμού και αποδείχνει πως με το γκρέμισμα του καπιταλιστικού συστήματος αλλάζουν ριζικά οι διεθνείς σχέσεις. Μαζί με τον ανταγωνισμό των τάξεων στο εσωτερικό του έθνους θα εξαφανιστεί και η έχθρα ανάμεσα στα έθνη. Ετσι θα εξαφανιστούν και οι αφορμές που προκαλούν τις διεθνείς συγκρούσεις και τους πολέμους. Το «Μανιφέστο» αποδείχνει πως στην αστική κοινωνία το προλεταριάτο καταπιέζεται και πως η αποστολή της εργατικής τάξης είναι κοσμοϊστορική, γιατί θα γίνει ο νεκροθάφτης του καπιταλισμού και ο οικοδόμος της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ο καπιταλισμός στηρίζεται στη μισθωτή εργασία, στην άγρια εκμετάλλευση των εργατών, αλλά ταυτόχρονα συγκεντρώνει τους εργάτες στα εργοστάσια και συνενώνει την εργατική τάξη. Από όλες τις τάξεις που στον καπιταλισμό αντιδρούν στην αστική τάξη, μόνο το προλεταριάτο είναι μια συνεπής επαναστατική τάξη που αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του και ταυτόχρονα για την απελευθέρωση ολόκληρης της κοινωνίας από την εκμετάλλευση.

Τεράστια σημασία έχει η ιδέα που προβάλλεται στο «Μανιφέστο» για τη μετατροπή του προλεταριάτου σε κυρίαρχη τάξη. Εδώ διατυπώνεται μια από τις πιο θαυμάσιες και τις πιο σπουδαίες ιδέες του μαρξισμού σχετικά με το κράτος, συγκεκριμένα η ιδέα για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Στο «Μανιφέστο» προσδιορίζονται τα εξής βασικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η εργατική τάξη, όταν θα κατακτήσει την πολιτική εξουσία: «Το προλεταριάτο χρησιμοποιεί την πολιτική του κυριαρχία για να αποσπάσει από την αστική τάξη βήμα προς βήμα όλο το κεφάλαιο, για να συγκεντρώσει όλα τα μέσα της παραγωγής στα χέρια του κράτους, δηλαδή του προλεταριάτου που θα οργανωθεί σε κυρίαρχη τάξη, και για να αυξήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις παραγωγικές δυνάμεις». Ο Β. Ι. Λένιν γράφει σχετικά μ' αυτό τα εξής: «Εδώ βλέπουμε να διατυπώνεται μια από τις πιο θαυμάσιες και τις πιο σπουδαίες ιδέες του μαρξισμού σχετικά με το κράτος, συγκεκριμένα η ιδέα για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Το κράτος, το οργανωμένο δηλαδή σε κυρίαρχη τάξη προλεταριάτο, αυτό είναι η δικτατορία του προλεταριάτου».

Στο «Μανιφέστο» ο Μαρξ και ο Ενγκελς αναπτύσσουν, για πρώτη φορά, τις βασικές θέσεις της θεωρίας τους για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τονίζουν πως οι κομμουνιστές δεν έχουν κανένα συμφέρον διαφορετικό από τα συμφέροντα που έχει το προλεταριάτο στο σύνολό του, και πως οι κομμουνιστές είναι η εμπροσθοφυλακή του.

Οι κομμουνιστές, που σύμφωνα με τους Μαρξ και Ενγκελς όχι μόνο δεν κρύβουν τις ιδέες τους, αλλά τις προπαγανδίζουν ανοιχτά, οπλισμένοι με την πρωτοπόρα επαναστατική θεωρία, είναι το μοναδικό κόμμα που κατανοεί τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης, το μοναδικό κόμμα που είναι ικανό να μπει μπροστά στον αγώνα του προλεταριάτου για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση της αταξικής, κομμουνιστικής κοινωνίας.

Το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» τελειώνει με τα περήφανα λόγια που αντηχούν σαν ένα φλογερό κάλεσμα των εργατών όλων των χωρών στον αγώνα για το γκρέμισμα του καπιταλισμού και για τη νίκη του κομμουνισμού: «Οι κυρίαρχες τάξεις ας τρέμουν μπροστά στην κομμουνιστική επανάσταση! Οι προλεταριάτοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Αλλά θα κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο».

«ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ».

ποιοί είναι ιδεοληπτικοί και δογματικοί;

Κύριοι της συναγερμικής ηγεσίας και συνοδοιπόροι αυτών, που προσπαθείτε να πείσετε τους εαυτούς σας και το ποίμνιο σας, ότι ο πρόεδρος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ με τις ιδεοληψίες του είναι απομονωμένος, μόνο κομμουνιστές ηγέτες τον αναγνωρίζουν, μόνο με χώρες περιθωριακές έχει επαφές, και διάφορα άλλα εντυπωσιακά δήθεν (ανίκανος να κυβερνήσει, κ.α.), Δέχτηκε στην Κύπρο τον πρόεδρο του Ισραήλ (συντηρητικό), δεν θυμούμαι να έχει έρθει άλλη φορά ηγέτης του Ισραήλ, υπόγραψε μαζί του πολύ σημαντικές συμφωνίες σε διάφορα θέματα.

Αναβαθμίστηκαν και επεκτάθηκαν οι σχέσεις με τη γειτονική χώρα, χωρίς βέβαια να πλήττονται ή παραγνωρίζονται οι σχέσεις με τους παλαιστίνιους και τις αραβικές χώρες. Κάτι που έγινε δεχτό και κατανοητό από τους ισραηλινούς. (Μήπως το Ισραήλ είναι κομμουνιστική χώρα;)

Μια συνάντηση που ανοίγει προοπτικές και συμβάλει στην ειρήνη της περιοχής.

Τελικά κύριοι ποιος διακατέχεται από ιδεοληψίες και δογματισμό;

Για να γίνεστε πιστευτοί τουλάχιστον κάνετε κριτική και αντιπολίτευση πάνω σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε φανταστικά! Καλό ύπνο.

Ο σύντροφος Νίκος Κατσουρίδης στη βουλή το απόγευμα έθεσε τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως είναι.

Ο δε Μιτσόπουλος απάγγειλε το ποίημα τους.

Στην μνήμη του Πατέρα μου (2001)

Όταν ήμουν παιδί σε θυμούμαι πατέρα να προσπαθείς να πείσεις τους ηλικιωμένους να ενταχθούν στο σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων, για να έχουν χρήματα στα γηρατειά τους να μην εξαρτώνται από τα παιδιά τους. Ήσουν έτυμος να τους πληρώσεις τα ένσημα και να σου τα εξοφλήσουν όταν θα έπαιρναν τη σύνταξη.

Σε θυμούμαι να ενδιαφέρεσαι για την πρόοδο του χωριού μας.

Θυμούμαι τα απογεύματα όταν συγκεντρώνονταν οι ηλικιωμένοι να παίρνεις την εφημερίδα και να διαβάζεις μεγαλόφωνα για ν’ ακούν όλοι και στη συνέχεια να εξηγείς τα σημαντικά άρθρα.

Σε θυμούμαι εσύ που μέχρι την Τετάρτη τάξη του δημοτικού πήγες σχολείο, να συζητάς πολιτικά και με επιχειρήματα να κάνεις τους δασκάλους να μη μπορούν να απαντήσουν.

Θυμούμαι τις ιστορίες που μας έλεγες για τους μεγάλους απεργιακούς αγώνες της δεκαετίας του 1940 και στη συνέχεια για την αντιπαράθεση δεξιάς αριστεράς, τη δεκαετία του 1950 και προηγούμενα και συ να είσαι στην πρώτη γραμμή. Να πηγαίνεις συνεδρίες στο Ξερό, νύχτα με βροχή, διασχίζοντας τον ποταμό γεμάτο νερό, να περπατάς χιλιόμετρα για να φτάσεις. Εσύ και οι σύντροφοι μας αγνοήσατε το κρύο τις βροχές τη νύχτα τις ταλαιπωρίες, τους εκφοβισμούς, τις δολοφονίες, τους εντοπισμούς, τις απειλές και πολλά άλλα, για να ρίξετε στη νύχτα φως, ν’ ανοίξετε δρόμους, που θα οδηγούν στην οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πώς να ξεχάσω τη θέρμη με την οποία στήριζες και ανάλυες τις πολιτικές και ταχτικές του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ πριν και μετά το 1960.

Εσύ που μέχρι τα 10 σου χρόνια δεν φόρεσες παπούτσια επειδή ήσουν από φτωχή οικογένεια

 Και αναγκάστηκες να βγεις από το σχολείο νωρίς στην Τετάρτη τάξη του δημοτικού, είχες τη μόρφωση των παιδιών σου αλλά και των παιδιών όλου του κόσμου ως υψίστη προτεραιότητα και ήσουν έτοιμος να πληρώσεις εσύ για να μορφωθεί ένα παιδί που δεν μπορούσε οικονομικά να τα καταφέρει.

Πατέρα οι λύκοι δείχνουν τα δόντια τους και τα μαύρα κοράκια με τα γαμψά τους νύχια είναι έτοιμα να κατασπαράξουν τους εργαζόμενους, όμως μη φοβάσαι, μείνε ήσυχός, τα μονοπάτια και τους δρόμους  που εσύ και οι σύντροφοι μας ανοίξετε τους μεγαλώσαμε, είμαστε έτοιμοι ν’ αγωνιστούμε και ν’ αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις αυτών που θέλουν να γυρίσουν την ιστορία πίσω. Θα ρίξουμε περισσότερο φως για να γίνουν τα σκοτάδια μια ηλιόλουστη μέρα, να μας δείχνει το δρόμο της νέας κοινωνίας, της δημοκρατίας του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Πατέρα η μηνιγγίτιδα μια δεκαετία σε εμπόδισε να λες αυτό που ήθελες, όμως νομίζω πως έφυγες ικανοποιημένος, αφού τα παιδιά σου πρόλαβες να τα δεις μορφωμένα με τις οικογένειές και τα παιδιά τους. Αλλά και τους αγώνες σου δικαιωμένους σ’ ένα βαθμό, αν κρίνω από το χαμόγελο ικανοποίησης που δέχτηκες την είδηση που σου είπα: εκλέξαμε πρόεδρο της βουλής, το φαντάστηκες καμιά φορά;

Ο πατέρας μου από παιδί μπήκε στη βιοπάλη. Παιδί δούλευε στη Λευκωσία ως κουρέας και σε διάφορες άλλες δουλειές. Μετά ήρθε στη περιοχή της Σολέας, όπου δούλεψε σε τουφλοποιήο, στα μεταλλεία της περιοχής, (μαυροβούνι, σκουριώτισσα). Αργότερα έκανε δικές του δουλειές (Κούριο, μπακάλικο, καφενέ, φάρμα με κοτόπουλα).

Νοιαζόταν για το καλό της οικογένειας του και την πρόοδο της κοινωνίας. Εντάχθηκε στο ΚΚΚ-ΑΚΕΛ και αγωνίστηκε για τα ιδανικά της ισότητας, της δημοκρατίας, τον τερματισμό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που να έχει επίκεντρο της τον άνθρωπο και την ευημερία του.

Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όσα έκανες για μένα και για όσα πρόσφερες  για το κοινό καλό.

Σχόλια

Άκουσα τον εκπρόσωπο τύπου της δεξιάς και του κεφαλαίου Γεωργιάδη να κλαίει γιατί λέει η κυβέρνηση φορολόγησε τις τράπεζες. Θέλει να ξεχνά βέβαια ότι το 2010 η κυβέρνηση έδωσε αρκετά εκατομμύρια για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος, ώστε να μειωθούν τα επιτόκια. (Μειώθηκαν ;)

Δηλαδή ο συναγερμός (το κόμμα του κεφαλαίου) θέλει να μη πληρώσουν οι τράπεζες αλλά να κοπούν οι μισθοί των εργαζομένων.

Ο Ομήρου, ο  Καρογιάν και τα λοιπά αποκόμματα,έχουν μεγάλη αγωνία μήπως τα ενωμένα έθνη, καταθέσουν γεφυρωτικές προτάσεις, βάλουν εμπειρογνώμονες, ή καταθέσουν άτυπα έγγραφα. Δηλαδή πάμε να συνομιλήσουμε ή να πούμε τι θέλουμε και να φύγουμε; Φοβούνται πως αυτές οι μέθοδες βοηθήσουν  να προχωρήσουν οι συνομιλίες; Τελικά φοβούνται μήπως φτάσουμε σε λύση; Και τότε αυτοί τι θα λένε; Ποιος θα είναι ο ρόλος τους;

Ραδιομαραθόνιος για ποιούς; και από ποιούς;

Από το περιοδικό της ΄Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών (ΠΟΤ) 2 στην έκτη (2⁶) παραθέτω το πιο κάτω κείμενο για ενημέρωση και προβληματισμό, επειδή και στο θέμα αυτό φτάνει πια.

Κυπριακός ραδιομαραθώνιος

Γιατί ο … περιβόητος ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ καταγγέλλεται από το οργανωμένο κίνημα των ατόμων με αναπηρία της Κύπρου;

Γιατί εγκαλείται ως υπονομευτικός της προσπάθειας των κυπριακών φορέων των ατόμων με αναπηρία για δικαιωματική προσέγγιση των θεμάτων αναπηρίας;

Γιατί εντέλει, προσβάλλει τους ανθρώπους με αναπηρία ως υποκείμενα κοινωνικών δικαιωμάτων;

Ας διαβάσουμε αναλυτικά τις απαντήσεις στο κείμενο που ακολουθεί ...

Mε κριτήρια δημοσιογραφικού χώρου και χρόνου (τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού), για περισσότερα από είκοσι τώρα χρόνια ο ετήσια επαναλαμβανόμενος ραδιομαραθώνιος είναι το πιο διαδεδομένο στα κυπριακά ΜΜΕ προϊόν, που ασχολείται/άπτεται άμεσα της θεματολογίας της αναπηρίας. Φορέας του είναι μεγάλος τραπεζικός οργανισμός (η Λαϊκή Τράπεζα της Κύπρου) και βασικός συνεργάτης/εταίρος και χορηγός επικοινωνίας (διαφημιστικός οίκος/όργανο) το δημόσιο κυπριακό ραδιοτηλεοπτικό μέσο (το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου).

Ο δημοσιογραφικός χώρος και χρόνος που διατίθεται καθ’ όλη τη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους για το ραδιομαραθώνιο (η εντύπωση για διαδικασία μερικών μόνο ημερών ανήκει στο μακρινό παρελθόν) προσεγγίζει με μαθηματική ακρίβεια το χώρο και χρόνο, που συνολικά διατίθεται για θέματα αναπηρίας στους φορείς των ίδιων των ατόμων με αναπηρία κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης δεκαετίας. Παραδεχόμαστε, ότι δεν είμαστε σε θέση να κατέχουμε απόλυτα ακριβή στοιχεία μέτρησης τέτοιου χώρου και χρόνου, πεποίθηση μας, ωστόσο, είναι ότι η προσέγγισή μας δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα.

Το ποσοτικό κριτήριο όπως το εκτιμούμε πιο πάνω, συνιστά από μόνο του μια κυπριακή πρωτοτυπία σε σύγκριση με τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες. Σε πολλές από αυτές, το προϊόν «ραδιομαραθώνιος» έχει δοκιμαστεί στην πράξη και έχει καταγγελθεί και ξεπεραστεί εδώ και πολλά χρόνια. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, σε μια σύγχρονη κοινωνία του 20^ου/21^ου αιώνα να είχε διαφορετική εξέλιξη. Η με γενικό και αόριστο (μη στοχευμένο) τρόπο είσπραξη/συλλογή χρημάτων για σκοπούς ανάδειξης και προβολής της ελεήμονος διάθεσης, «ευσπλαχνίας» και αισθημάτων αγάπης των «εχόντων και κατεχόντων» προς τον πλησίον, αντανακλά πιστά το παρωχημένο φιλανθρωπικό μοντέλο αντίληψης και επικοινωνίας της κοινωνικής συνθήκης της αναπηρίας, που βρίσκει παντελώς αντίθετο το διεθνές αναπηρικό κίνημα και όχι μόνο.

Στην Κύπρο, η αντίθεση με τα διεθνώς ισχύοντα είναι κραυγαλέα. Όχι μόνο υπάρχει ραδιομαραθώνιος, αλλά παράλληλα η υπερβολική ποσοτικά επένδυση από πλευράς κυπριακών ΜΜΕ στο προϊόν που ακούς το όνομα «ραδιομαραθώνιος», που μεταχειρίζεται τα άτομα με αναπηρία, ως να αποτελούν αντικείμενα οίκτου, φιλανθρωπίας ή προαιρετικής ...ευαισθησίας, εξ’ αντικειμένου μειώνει το χρόνο και χώρο της λοιπής παρουσίασης των θεμάτων αναπηρίας.

Ο ραδιοτηλεοπτικός αυτός χώρος και χρόνος καταλαμβάνεται, αρχικά, από ένα συνεχή βομβαρδισμό των πολιτών με πληροφορίες/διαφημίσεις που προβάλλουν τα επιτεύγματα «ύψος των εισπράξεων» των προηγούμενων ραδιομαραθώνιων εκδηλώσεων, με κεντρικό, μοναδικό στόχο τη δημιουργία συναισθηματικής φόρτισης και επίκλησης των «φιλάνθρωπων» αισθημάτων των πολιτών. Η βασική διαδικασία «είσπραξης χρημάτων» διαρκεί μερικές ημέρες, και περιλαμβάνει: προβολή «τραπεζικών περιπτέρων/ταμείων» είσπραξης χρημάτων, αυτοκίνητα «κουμπαράδες», παρελάσεις πολιτικών και άλλων δημόσιων προσώπων από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, τηλεοπτικά προγράμματα με δημοπρασίες και ανακοινώσεις εισφορών και άλλων οικονομικών δωρεών από επώνυμους και ανώνυμους πολίτες. Όλα τα πιο πάνω συνοδευόμενα από επαναλαμβανόμενους αριθμούς, που αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς για σκοπούς εντυπωσιασμού και δημιουργίας του κατάλληλου κλίματος «ευαισθητοποίησης της κοινωνίας».

Από την όλη διαδικασία, δε λείπει η παρουσίαση κάθε χρόνο προεπιλεγμένων ατόμων με αναπηρία, που χρησιμοποιούνται για εξυπηρέτηση των ίδιων πιο πάνω σκοπών, ενώ ταυτόχρονα οι επί παντώς επιστητού «ειδικοί σε θέματα αναπηρίας» των επιτελείων των διοργανωτών, διαλαλούν χωρίς ίχνος συναίσθησης των υπερβολών που χρησιμοποιούν και με ασυνείδητη δόση ειρωνείας τις «ειδικές ικανότητες» των «παιδιών», ως η αναπηρία να αποτελεί ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα!

Κατά συνέπεια, ο «θεσμός» του ραδιομαραθωνίου λειτουργεί ως άλλοθι για την παραβίαση πρώτιστα και κύρια των κοινωνικών και κατά δεύτερο λόγο και των επικοινωνιακών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία στην Κύπρο.

Αναφερόμενοι ενδεικτικά στα κοινωνικά δικαιώματα: «Πολλές φορές άτομα με αναπηρία απευθύνονται σε αρμόδιες υπηρεσίες για να ασκήσουν δικαιώματα και να απορροφήσουν αγαθά που δικαιούνται σύμφωνα με την κείμενη Νομοθεσία και παραπέμπονται στον ... ραδιομαραθώνιο», πιστοποιούν πολλά στελέχη του κυπριακού κινήματος των ατόμων με αναπηρία. Η παραπάνω φράση αποκαλύπτει τον τρόπο και το μέγεθος της παραβίασης σε όλη του τη διάσταση και δυναμική.

Σε ότι αφορά τα επικοινωνιακά δικαιώματα: Η παραβίαση σχετίζεται άμεσα με αυτή καθεαυτή την προσέγγιση των θεμάτων αναπηρίας από το ραδιομαραθώνιο, που θεωρείται διεθνώς ξεπερασμένη, προσβλητική και πατερναλιστική. Έχει, επιπρόσθετα, να κάνει με την υπονόμευση του λοιπού δημοσιογραφικού προϊόντος σε θέματα αναπηρίας, που εξ’ αντικειμένου είναι και ποσοτικά (μιας και είναι λιγότερο) και ποιοτικά (μιας και υπόκειται στην επιρροή της κυρίαρχης αντίληψης που προνομιακά ο ραδιομαραθώνιος ορίζει και/ή αναπαράγει) εξαρτημένο και προβληματικό. Με απλά λόγια, κομμάτι της κοινωνίας είναι και οι δημοσιογράφοι, άρα επηρεασμένοι από την ανισοβαρή κοινωνική υπεροχή του ραδιομαραθωνίου (δεν μπορεί παρά να) είναι και η δημοσιογραφία τους στα θέματα αναπηρίας.

Δεδομένου του κομβικού και αναντικατάστατου ρόλου που διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως προς την άρση των στερεοτύπων γύρω από την αναπηρία, θα ανέμενε κανείς, ιδιαίτερα από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, να λειτουργεί ως προωθητική δύναμη για την οικοδόμηση ενός ραδιοτηλεοπτικού τοπίου στη χώρα μας, το οποίο να αντανακλά τουλάχιστο σεβασμό στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες.

Αντίθετα και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ο ραδιομαραθώνιος προσβάλλει την Κύπρο ως σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και εκθέτει την κυπριακή κοινωνία στην ολότητα της.

Κάτι δραστικό πρέπει να γίνει γι’ αυτό και μάλιστα άμεσα. Αν μη τι άλλο, σε πρώτη φάση είναι επιτακτική η ανάγκη σοβαρής συζήτησης σχετικά με το ρόλο και τα όρια επιρροής του ραδιομαραθωνίου. Με κριτήριο τη σύγχρονη προοδευτική προσέγγιση της αναπηρίας, η οποία είναι πανθομολογούμενη και αποδεκτή από τους μετέχοντες στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει, για το εάν ο κυπριακός ραδιομαραθώνιος αναπαράγει ή όχι το παρωχημένο φιλανθρωπικό μοντέλο. Το αναπαράγει απροσχημάτιστα! Η έννοια δε του «απροσχημάτιστου» μοιάζει να είναι το κατάλληλο κλειδί για τις πρώτες απαραίτητες παρεμβάσεις και βελτιώσεις.

Εξηγούμαστε: Στο βαθμό που ο ραδιομαραθώνιος θα κάλυπτε ελλείμματα χρηματοδότησης και δικαιωματικές ανάγκες, στις οποίες δεν ανταποκρίνεται ως θα όφειλε η αρμόδια πολιτεία, ο ρόλος του θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και μη υπονομευτικός εάν: α) καταγράφονταν αυστηρά και συγκεκριμένα με αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα του κυπριακού αναπηρικού κινήματος, οι ανάγκες και ελλείμματα που κάθε ραδιομαραθώνιος καλύπτει και β) δινόταν συνειδητό και εγγυημένο τέλος στην «αξιοποίηση» του ραδιομαραθωνίου από την πολιτεία ως άλλοθι για τις δικές της ανεπάρκειες.

Βάσει της κοινής λογικής τα δύο «εάν» είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Η συγκεκριμένη καταγραφή της δικαιωματικής κοινωνικής ανάγκης ή αναγκών που ο κάθε ραδιομαραθώνιος θα καλείτο να καλύψει και του ακριβούς ποσού που θα αιτείτο με την εγγύηση του αναπηρικού κινήματος, εξ’ ορισμού θα ακύρωνε αν μη τι άλλο την αξιοποίησή του ως άλλοθι από την πολιτεία για τις δικές της ανεπάρκειες. Η πολιτεία θα υποχρεωνόταν να δηλώσει - επί συγκεκριμένων δικαιωματικών αναγκών με ακρίβεια μετρήσιμων και μετρημένων - ανεπαρκής. Θα τηρείτο κατ’ αυτό τον τρόπο, τουλάχιστον, το πρόσχημα των «καθαρών εξηγήσεων», που μέχρι σήμερα παραβιάζεται. Δε θα μπορούσε εντέλει να χρησιμοποιείται ο ραδιομαραθώνιος ως άλλοθι.

Ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος μπορεί να αντιληφτεί, ότι πιθανή υιοθέτηση των δύο ζωτικών προϋποθέσεων - αυστηρή καταγραφή αναγκών και μη χρησιμοποίηση του ραδιομαραθωνίου από την πολιτεία ως άλλοθι για τις δικές της ανεπάρκειες - θα σήμαινε αυτόματα και δραστικές αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης του προϊόντος «ραδιομαραθώνιος». Συνακόλουθα, θα επιδρούσε εμμέσως πλην σαφώς επί το προοδευτικότερον στην ευρύτερη δημοσιογραφία επί θεμάτων αναπηρίας. Από μόνη της η υποχρεωτική πλέον ιεράρχηση - αξιολόγηση - καταγραφή των ελλειμμάτων πολιτικής, συνιστά την αφορμή - έναυσμα για σοβαρή δημοσιογραφική εργασία. Εν κατακλείδι, θα έπαυε ο ραδιομαραθώνιος να λειτουργεί ως άλλοθι της δημοσιογραφικής επί θεμάτων αναπηρίας ανεπάρκειας όπως μέχρι σήμερα γίνεται.

Το κίνημα των ατόμων με αναπηρία της Κύπρου φαίνεται αποφασισμένο να πιέσει προς την κατεύθυνση των «καθαρών εξηγήσεων». Η προώθηση, όμως, του αιτήματος για ανατροπή της σημερινής φυσιογνωμίας του ραδιομαραθωνίου δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αποκλειστική υπόθεση του αναπηρικού κινήματος της Κύπρου. Εξ’ αντικειμένου αφορά όλους όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για μια προοδευτική πορεία προς το μέλλον της Κυπριακής κοινωνίας.

Οι εκπορευόμενες μέχρι σήμερα αποκλειστικά και μόνο από το αναπηρικό κίνημα ενστάσεις και καταγγελίες για την πατερναλιστική λογική και αντίστοιχο ρόλο του ραδιομαραθωνίου, πρέπει να «συναντηθούν» με το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό συνοδοιπόρων υποστηρικτών. Το θέμα πλέον τίθεται επιτακτικά από τους φορείς των ατόμων με αναπηρία της Κύπρου, άρα δε νοείται σιωπή.

Η αγνόηση δια της σιωπής της έντονης διαφωνίας των φορέων των ατόμων με αναπηρία μεταφράζεται σε αγνόηση της θεμελιώδους δημοκρατικής αρχής της ισότητας δικαιωμάτων, που με όρους διεθνούς αναπηρικού κινήματος αποτυπώνεται στη φράση-κωδικό «τίποτε για εμάς χωρίς εμάς». Με πιο απλά λόγια, είναι δημοκρατικά αδιανόητο να αυτοπροσδιορίζεται ο ραδιομαραθώνιος ως «θεσμός», που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, όταν οι ίδιοι οι νόμιμοι εκπρόσωποι τους εκτιμούν και καταγγέλλουν ότι τους υπονομεύει με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο! Όσο αυτό εξακολουθεί να ισχύει, ο ραδιομαραθώνιος καταργεί στην πράξη το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στον αυτοπροσδιορισμό! Καταργεί στην πράξη, το σκεπτικό και τις αρχές της Διεθνούς Σύμβασης του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, που η κυπριακή πολιτεία επίσημα έχει κυρώσει και αποδεχτεί από το Φεβρουάριο του 2011!

Η φράση - κωδικός για το διεθνές αναπηρικό κίνημα «τίποτε για εμάς χωρίς εμάς», σημαίνει ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΜΟ. Είναι η αποκλειστική και διεθνώς πλέον αποδεκτή ικανή και αναγκαία συνθήκη για μια πραγματικά προοδευτική/δικαιωματική προσέγγιση των θεμάτων αναπηρίας, που αποτυπώνεται σε όλες τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις που υπέγραψε η χώρα μας της πιο πάνω Σύμβασης του ΟΗΕ μη εξαιρουμένης. Εκ των ων ουκ άνευ λοιπόν, τα κυπριακά ΜΜΕ και κυρίως το δημόσιο ΡΙΚ, που «υπάρχει και ενημερώνει» στο όνομα όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, καλείται να πάρει θέση ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ. Καλείται να πάρει θέση υπέρ του δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό των ατόμων με αναπηρία, που μέχρι σήμερα παραβιάζεται από το ραδιομαραθώνιο και συνακόλουθα να αποκαταστήσει στην πράξη το παραβιασθέν δικαίωμα.

Το πρώτο βήμα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση είναι ... αυτονόητο. Το όλο θέμα (της αναγκαιότητας δομικών αλλαγών στο προϊόν «ραδιομαραθώνιος» και καταγραφής ενστάσεων και προτάσεων αλλαγής), δεν έχει μέχρι σήμερα την παραμικρή πρόσβαση στη δημοσιότητα. Πρέπει να γίνει άμεσα η σχετική δημόσια συζήτηση. Άμεσα και έντιμα. Με όρους δικαιωματικής ισοτιμίας, με πρώτο δικαιωματικά λόγο στα άτομα που άμεσα θίγονται από το προϊόν «ραδιομαραθώνιος». Το κλίμα έχει ωριμάσει, η διεξαγωγή και μόνο της συζήτησης θα φέρει αναπόφευκτα τα πάνω κάτω. Το δίκαιο του κινήματος των ατόμων με αναπηρία για ανατροπή του πατερναλιστικού μοντέλου επικοινώνησης (και συνακόλουθα πολιτικής διαχείρισης) των θεμάτων αναπηρίας, που παράγει το προϊόν «ραδιομαραθώνιος», πέραν από διεθνώς πανθομολογούμενο είναι και τόσο στη θεωρία αυταπόδεικτο, που αρκεί η δημοσιοποίησή του ώστε να επιβληθεί και στην πράξη.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Σαν σήμερα ιδρύθηκε η φασιστική-προδοτική ΕΟΚΑ β; σήμερα;

Καλά ρε φασίστες συναισθηματικά και νοητικά, εσείς θέλετε να έχετε όλες τις ελευθερίες ακόμα και να καταπατάτε τις ελευθερίες των άλλων, ακόμα και το δικαίωμα να σκοτώνετε όποιον δε σας αρέσει, οι άλλοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να τραγουδήσουν; Δεν είναι δικαίωμα τους να στηρίξουν και να υποστηρίξουν αυτό που θεωρούν σωστό; Και αφού διακηρύσσετε ότι ο Χριστόφιας έχασε την εμπιστοσύνη του κόσμου και την πλειοψηφία, και αφού ο κόσμος είναι μαζί σας, (κατά που λέτε)γιατί φοβάστε μια συναυλία και απειλείτε τους τραγουδιστές που θέλουν να συμμετέχουν; Επιασας ο φος; Σπουδαίοι δημοκράτες λέτε ότι είστε! Αφού είναι έτσι εγώ δηλώνω συμμετοχή στη συναυλία!

Για τις κουβέντες του αέρα

Ο Νίκος Αναστασιάδης μετά από το υστερικό του ξέσπασμα, προσπάθησε να πείσει το κοπάδι του (διότι άλλους δεν πείθει), ότι ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ έχει υποστήριξη μόνο από ευρωπαίους κομμουνιστές. Καλά, τους κοροϊδεύει; Και αυτοί κοροϊδεύονται; Η καγκελάριος της Γερμανίας δεν είναι από  το δικό του κόμμα; Οι ευρωπαίοι ηγέτες της Ε.Ε. είναι κομμουνιστές; Οι ηγέτες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος είναι κομμουνιστές; Ο Ομήρου και ο Παπαδάκης βέβαια δεν καταλάβουν απ’  αυτά. Αν του πεις για τους Ρώσσους θα σου πει ότι αυτοί μιλούν ρώσικα όπως τον Χριστόφια γι’ αυτό τον στηρίζουν.

Και να έχεις και τον (OSR) να γράφει λόγους επαναστατικούς αποστειρωμένους από κάθε μικρόβιο δεξιάς παρέκκλισης, να γράφει για αόριστες επαναστάσεις. Τέτοιες επαναστάσεις κάνω 10 την ημέρα. Αυτό που δεν γράφει είναι τις θέσεις του πάνω στα ζητήματα που απασχολούν την κυπριακή κοινωνία, τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου . Ποιες είναι οι απαντήσεις στις διάφορες προκλήσεις και ποιες οι συνέπειες; Όταν προτείνεις επαναστάσεις λαμβάνεις υπ’ όψη και τις συνθήκες τοπικές και διεθνείς.

Με το να επιτίθεσαι ενάντια στην οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και την πολιτική της έκφραση και μάλιστα με ψέματα π.χ. ότι το ΑΚΕΛ στο καταστατικό του λέει  πως τελικός του στόχος είναι η διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος και πολλά άλλα σε διάφορα κείμενα, αυτό είναι υπηρεσία στη δεξιά και την αστική τάξη. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ποιο κόμμα στήριξε τους εργαζόμενους και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις; Επανάσταση είναι θεωρία και πράξη στην καθημερινότητα και σε όλους τους τομείς της ζωής. Επειδή κάποιοι οπαδικά ανήκουν στην αριστερά (υποστηριχτές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ) αυτό δεν σημαίνει πως το ΑΚΕΛ δεν κάνει ιδεολογική-πολιτική δουλειά. Όπως και για το κυπριακό 2 φορές έκανε σεμινάριο για την ομοσπονδία, κάτι που άλλοι οι οποίοι μας το παίζουν και οπαδοί της λύσεις πότε δεν ανέλυσαν ούτε καν το συζήτησαν με τα μέλη και τους οπαδούς τους.

Η εξωθεσμική αριστερά στήριξε την κυβέρνηση της αριστεράς επειδή κατάλαβε που στόχευε η συντονισμένη επίθεση της δεξιάς και των συνοδοιπόρων τηςκαι την αντίδραση του κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου στις τομές που προσπαθεί να επιφέρει η κυβέρνηση της αριστεράς και βέβαια εν γνώσει μας προβαίνουμε στις διάφορες συμμαχίες που ξέρουμε πως δεν θα μας ακολουθήσουν μέχρι το τέλος, αλλά είναι αναγκαίες για την επίλυση διαφόρων ζητημάτων που για να επιλυθούν χρειάζεται η η απαραίτητη πλειοψηφία. Αλλά και είναι αναγκαίες στις σημερινες συνθήκες  που υπάρχουν στην Κύπρο. Όσο για τις ειρωνείες για την προεδρία, λειτουργούμε με βάση το σύνταγμα και την πραγματικότητα με βάση την οποία κανένα κόμμα από μόνο του δεν εκλέγει πρόεδρο. Βέβαια αυτό σύμφωνα με τους (αναρχικούς) δεν είναι επαναστατικό, Πάντως εμείς δεν θα αυτοκτονήσουμε.

Ναι όσο σε διαβάζουμε (OSR) περισσότερο πιστεύουμε πως οι θέσεις, οι πολιτικές και τακτικές του ΑΚΕΛ είναι σωστές και εξυπηρετούν τον κυπριακό λαό.

Θέλουμε και μπορούμε

Από τις αρχές Αυγούστου σε κάποιο σχόλιο μου είχα γράψει, ότι επιχειρείται πολιτικό και των (ΜΜΕ) πραξικόπημα διαρκείας. Σ’ αυτό το πραξικόπημα δυστυχώς έχουν συμπαρασυρθεί και άτομα που θέλησαν να εκπροσωπήσουν ή εκπροσώπησαν την αριστερά στη βουλή. Το νέο αστέρι της T.V. κ. Νίκη Κατσιαούνη που ήταν υποψήφια βουλευτίνα του ΑΚΕΛ αν δεν κάνω λάθος το 2006, μας λέει τώρα πως το ΑΚΕΛ δεν είναι αριστερά. Αφού κ. Κατσιαούνη το ΑΚΕΛ κατά εσένα δεν είναι αριστερά, μήπως είχες την εντύπωση ότι έβαζες υποψηφιότητα με αστικό κόμμα; Γι’ αυτό και έθεσες υποψηφιότητά; Οι προειδοποιήσεις του ΑΚΕΛ σήμερα για την κ. Κατσιαούνη είναι άσκηση τρομοκρατίας. Όμως όταν το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε για τα δεινά που θα επέφεραν ταχτικές και πολιτικές  αγνοήθηκε και πολύ περισσότερο κατηγορήθηκε ακόμα και για προδοσία, η Κύπρος και ο λαός της πλήρωσε βαρύ τίμημα  με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, δολοφονίες, επιβολή πραξικοπήματος, αγνοούμενους,σκοτωμούς βιασμούς, προσφυγιά  και παράδοση της μισής Κύπρου στην Τουρκία κ.α.

Αν κ. Κατσιαούνη εκλεγόσουν στη βουλή θα μας έλεγες αυτά που λες σήμερα ή θα υπερασπιζόσουν τις θέσεις του χώρου που θα σε τιμούσε με τη ψήφο του;

Ευτυχώς κ. Κατσιαούνη που οι Αμμοχωστιανοί δεν σε εξέλεξαν να τους αντιπροσωπεύεις.

Σύμφωνα με τον ΑΡΧΗΓΟ της δεξιάς Νίκο Αναστασιάδη, ο συντονισμός για υποχρέωση της κυβέρνησης σε παραίτηση (και αυτό δεν γίνεται τώρα αλλά από καιρό) δεν είναι πολιτικό πραξικόπημα αλλά διακομματική δημοκρατία (είναι και εφευρέτης πολιτικών όρων). Μάλιστα τέτοια διαπαιδαγώγηση έχουν. Που καταντήσατε το (κέντρο) Ν. Παπαδόπουλε, Δ. Παπαδάκη, Όμηρε (της δεξιάς) και λοιποί συγγενείς.

Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση για την Κύπρο.

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Επειδή συμφωνώ με αυτά που έγραψαν και τα ερωτήματα που έθεσαν μερικοί που αντικρίζουν τα δεδομένα από δημοκρατική και κάποιοι από ταξική άποψη, που έτσι πρέπει ν’ αναλύονται, γι’ αυτό δεν θα τα επαναλάβω.

Θέλω να επικεντρωθώ στο τι κάνουμε ως αριστερά και δημοκρατικοί άνθρωποι.

Η δεξιά έχει συνασπιστεί και ζητεί την παραίτηση του Δημήτρη Χριστόφια από την προεδρία, ζητεί από την αριστερά να παραιτηθεί από την διακυβέρνηση του τόπουδιότι δεν δέχεται τη διατάραξη της (τάξης) και  της κατανομής των ρόλων του παιχνιδιού που έστησαν εδώ και δεκαετίες για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.

Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να ακούμε και να διαβάζουμε διάφορα και διαφορετικές απόψεις για να μπορούμε να κρίνουμε και να απαντούμε.

Φτάνει πια η σιωπή, πρέπει να μιλούμε και να γράφουμε  για ν’ αποκαλύπτουμε τα σκόπιμα ψεύδη και παραμύθια της αστικής παραπληροφόρησης.

Να μπούμε στους συλλόγους της αριστεράς για να τους καταστήσουμε χώρους διαλόγου και προβληματισμού, υγιούς ψυχαγωγίας πολιτιστικής και μορφωτικήςανέλιξης.

Αυτό που άμεσα πρέπει να γίνει είναι οι εκδηλώσεις της αριστεράς να είναι μαζικές,  ενθουσιώδεις και με δυναμισμό.

Θα εισηγούμουν ακόμα, ένα συλλαλητήριο υποστήριξης του προέδρου.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έτσι κι αλλιώς είναι σημαντικός θεσμός και πρέπει να προωθούνται τα πιο ικανά άτομα για τα δημοτικά συμβούλια, τώρα όμως σ’ αυτή την κρίσιμη  περίοδο επιβάλλεται η αριστερά να κερδίσει σημαντικό ποσοστό στα δημοτικά συμβούλια για το καλό των δήμων αλλά και για να δείξει ότι είναι παρόν και δεν πτοείτε από τις επιθέσεις της δεξιάς.

Η παρέμβαση στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συζητήσεις είναι ένας άλλος τρόπος αντίδρασης για να αναχαιτιστεί η αντιπολιτευτική-αντιΑΚΕΛική-αντιαριστερή υστερία.

Η αριστερά και το Κόμμα της πρέπει να επεξεργαστούν προτάσεις οι οποίες να εκσυγχρονίζουν τον κρατικό μηχανισμό, τους θεσμούς και την κυπριακή κοινωνία και με δυναμισμό, επιμονή, να βρει τους τρόπους να επιφέρει την αλλαγή.

Η συνεισφορά στον καθιερωμένο έρανο του ΑΚΕΛ, για να μπορεί να αντιμετωπίζει καταστάσεις που έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος.

Ο κάθε σκεφτόμενος, ο κάθε δημοκράτης ο κάθε αριστερός και πολύ περισσότερο ο κάθε κομμουνιστής πρέπει να κρατήσει γερά, να κάνει υπομονή και να αγωνιστεί! Αυτό το 50χρονο σάπιο κατεστημένο θα το αλλάξουμεγιατί μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή. Το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι η σαπίλα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.

Αντίδρασε σε κάθε τι που μυρίζει συντήρηση, αντιεπιστημονική άποψη, ανοησία, βλακεία και υποταγή.

Μια άλλη άποψη

Μιά "λογική" ματιά στο Κυπριακό πολιτικό παιχνίδι μετά το πόρισμα Πολυβίου

Του Αντώνη Σκορδίλη

www.truerespect.com.cy

Η μόνη ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση σχετικά με το πόρισμα Πολυβίου έγινε από πλευράς ΑΚΕΛ και προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια. Το “ζουμί” της: Ο Πολυβίου παραβίασε τους όρους ανάθεσης. Πολιτικά μεταφράζοντας, ο περί ου ο λόγος δικηγόρος δια του πορίσματός του μετέχει συνειδητά σε ένα εξελισσόμενο πραξικόπημα που έχει ως στόχο την ανατροπή (εξώθηση σε παραίτηση) του Χριστόφια.

Τόσο απλή, τόσο ξεκάθαρη είναι η κεντρική πολιτική θέση του ΑΚΕΛ. Την ξεκαθαρίζω ακόμα περισσότερο με μόνο κριτήριο την κοινή δημοσιογραφική λογική: Μέχρι την δημοσιοποίηση του πορίσματος και την διαγγελματική συνέντευξη τύπου Πολυβίου, το ΑΚΕΛ ομιλούσε σαφώς και συνεχώς για καταχρηστική στοχοποίηση Χριστόφια και τις επιπτώσεις αυτής στην λεγόμενη δημοκρατική ομαλότητα (συστημική ισορροπία). Μετά την 2η Οκτωβρίου, το ΑΚΕΛ ομιλεί πλέον για εξελισσόμενο πραξικόπημα έχοντας πλέον ως νέο δεδομένο για τη νέα του ξεκάθαρη πολιτική θέση το πόρισμα. Με βάση την παραπάνω απλή, ξεκάθαρη θέση του ΑΚΕΛ ας μου επιτραπεί να επιχειρήσω μιά ανάλυση δώδεκα σημείων για την “λογική” του εξελισσόμενου πολιτικού παιχνιδιού στην Κύπρο, μιά από τις πλέον “ενεργοποιημένες” σήμερα γωνιές του πλανήτη. Προσοχή: Το ότι παραθέτω εισαγωγικά την απλή και ξεκάθαρη θέση του ΑΚΕΛ δεν σημαίνει ότι a-priori την υιοθετώ, σημαίνει ότι την χρησιμοποιώ ως βάση για το ξεδίπλωμα λογικών συνειρμών. Το εάν και σε ποιό βαθμό την υιοθετώ αναφέρεται στο δέκατο σημείο της ανάλυσης, όμως μικρή έχει σημασία αν η υιοθέτηση ή όχι δεν αξιολογηθεί υπό το πρίσμα της ξεδιπλωθείσας προηγούμενα λογικής.   

ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΩΤΟ: Η συνάφεια, συνέπεια και συνέχεια των δύο εξελισσόμενων πολιτικών θέσεων είναι αυτονόητη, αλλιώς η διαπίστωση περί στοχοποίησης Χριστόφια (Χριστόφια παραιτήσου) και η διπίστωση περί έμπρακτης προσπάθειας επίτευξης του τελικού της στόχου (θα σε παραιτήσουμε – ανατρέψουμε εμείς αφού δεν το κάνεις μόνος σου) έχουν άμεση λογική σύνδεση. Αλλωστε, η προσπάθεια πιεστικής βίαιης ανατροπής έχει μετά το πόρισμα Πολυβίου και δημόσια εκδηλωθεί ως πολιτική θέση – βούληση του δεξιού κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Οι πολιτικές θέσεις του ΑΚΕΛ είναι ξεκάθαρες (σαφείς) και στην εξέλιξή τους εύλογες (υπό την έννοια ότι υπηρετούν την αρχή της λογικής συνέχειας και συνέπειας). Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι και ορθές στο σύνολό τους. Σίγουρα είναι ορθές εξ’ αντικειμένου σε ότι αφορά το πρώτο μέρος του παιχνιδιού (στοχοποίηση) – επ’ αυτού ως χρήσιμα προτείνω τα προηγηθέντα άρθρα με τίτλο Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ και ΟΙ ΤΙΜΗΤΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ , όχι όμως  και σε ότι αφορά το δεύτερο (πραξικοπηματική ανατροπή). Η ορθότητα ή μη του δεύτερου ημίσεως προϋποθέτει την σαφή απάντηση επί ενός πολύ συγκεκριμένου ερωτήματος. Του εξής: Δεδομένου ότι ο Πολυβίου αν μη τι άλλο διαθέτει πτυχίο νομικής και δεν μπορεί παρά να γνωρίζει τα αυτονόητα όρια μιάς τυπικής (πέραν της κρισιμότητάς της) νομικής εργασίας, το πόρισμά του εγκαλείται ή όχι για παραβίαση των όρων εντολής του, δηλαδή για σκόπιμη παραβίαση των στοιχειωδών προσχημάτων;

ΣΗΜΕΙΟ ΤΡΙΤΟ: Η παραβίαση προσχημάτων και ο χαρακτηρισμός “ΣΚΟΠΙΜΗ” αποτελούν αυτόματη διασύνδεση όταν αναφερόμαστε σε κάποιον που γνωρίζει τα προσχήματα. Ο Πολυβίου λοιπόν γνωρίζει εξ’ ορισμού τα προσχήματα, γι’ αυτό άλλωστε και του ανατέθηκε αν μη τι άλλο η τήρησή τους. Σε λογική συνέπεια και συνέχεια η εγκαλούμενη σκοπιμότητα συνδέεται άμεσα με την δικαίωση της πολιτικής θέσης ΑΚΕΛ περί πραξικοπήματος. Οχι  από μόνη της, διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί συζητήσιμο το ακραίο σενάριο ότι “Ο Πολυβίου τρελλάθηκε” ή έχασε την αίσθηση του ρόλου του ελέω της υπέρμετρης δημοσιότητας και της συναισθηματικής του φόρτισης. Η σκοπιμότητα συνδέεται άμεσα (και αυτονόητα) με την δικαίωση της θέσης περί πραξικοπήματος, διότι το έχον εκδηλώσει την πολιτική θέση πιεστικής ανατροπής του νυν προέδρου της Κύπρου κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης (με επίκληση του ... ευρύτερου συμφέροντος του τόπου) δεν τοποθετείται αναλυτικά επί του περιεχομένου του πορίσματος Πολυβίου και της τήρησης ή μη στοιχειωδών προσχημάτων (όρων ανάθεσης), αλλά τοποθετείται επί των συμπερασμάτων του (που επίσης, όλως τυχαίως, επικαλούνται το ... ευρύτερο συμφέρον του τόπου), αντιμετωπίζοντας το πόρισμα ως θέσφατο. Η επί της ουσίας αφωνία επί του πορίσματος καθεαυτού, συνιστά εξ’ αντικειμένου δικαίωση της πολιτικής θέσης περί πραξικοπήματος.

ΣΗΜΕΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ : Οσο η αφωνία επί του περιεχομένου του πορίσματος συνεχίζεται το πραξικόπημα θα εξελίσσεται. Παρενθετική παρατήρηση: Οι γενικόλογες – της στιγμής δηλώσεις περί τεκμηρίωσης και πληρότητας του πορίσματος (ωσάν να καλούνται οι έχοντες δημόσιο λόγο να δηλώσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο πόρισμα και όχι να διερευνήσουν επί της ουσίας την καταγγελία περί παραβίασης των όρων εντολής) δεν αποτελούν παρά ΑΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ διότι θέτουν την εγκαλούμενη παραβίαση του Κυπριακού Συντάγματος σε μια δημοψηφισματική λογική καταγραφής πλειοψηφιών και μειοψηφιών και απαξιώνουν την διερεύνηση της καταγγελίας. Ωσάν το κρίσιμο μέγεθος σε αυτή την υπόθεση δεν είναι το εάν είναι αληθής ή όχι η καταγγελία για ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ (ώστε να διερευνηθεί αναλυτικά) αλλά η πλειοψηφική με όρους πολιτικής γεωγραφίας επιδοκιμασία των ενδεχόμενων επιθυμητών αποτελεσμάτων του πορίσματος. Τα οποία ναι μεν σίγουρα αν επιτευχθούν σημαίνουν βίαιη απομάκρυνση Χριστόφια, όμως με αναπάντητη την καταγγελία περί πραξικοπήματος.

ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Αξιολογώντας τα μεγέθη, προκαλεί πικρό γέλιο η συνεχής επίκληση του ισχυρισμού (από όλο το πολιτικό φάσμα πλην ΑΚΕΛ αλλά και από το σύνολο των υπέρ αποπομπής Χριστόφια κυπριακών ΜΜΕ), ότι δεν είναι δυνατόν ο Χριστόφιας (και το ΑΚΕΛ) να καταγγέλλουν το πόρισμα Πολυβίου, επειδή ο ίδιος ο Χριστόφιας το ανέθεσε αλλά και δεσμεύτηκε ότι θα περιμένει την ολοκλήρωσή του για να αναλάβει τις ευθύνες που ενδεχομένως του καταλογιστούν. Ερώτημα: Εάν ο Πολυβίου παραβίασε τους όρους εντολής του, το πόρισμά του κινείται συνειδητά εκτός συνταγματικών ορίων νομιμότητας και άρα (προηγούμενα) μετέχει σε ένα εξελισσόμενο πραξικόπημα, καλείται ο πρόεδρος να αποδεχτεί την πραξικοπηματική κατάλυση της νομιμότητας;; Αλλιώς : Στο όνομα των αρχών της νομιμότητας στην πλέον “προχωρημένη” για τα Κυπριακά δεδομένα εκδοχή τους, ο Χριστόφιας που ηγήθηκε της συγκεκριμένης διαδικασίας (αναθέτοντας στην επιτροπή Πολυβίου) αλλά και την τίμησε στο έπακρο (καταθέτοντας ενώπιόν της υπό συνθήκες άκρως συζητήσιμες, όμως αυτό δεν είναι του παρόντος), καλείται να αποδεχτεί ότι ο αναλαμβάνων να περατώσει αυτή την διαδικασία (όχι στο όνομα του Προέδρου αλλά στο όνομα του Κυπριακού λαού) μπορεί να καταχραστεί τον ρόλο του και να παραβιάσει τη νομιμότητα σε βάρος του Κυπριακού λαού;; Διότι αυτό είναι το νέο δεδομένο που θέτουν προς δημόσια συζήτηση Χριστόφιας και ΑΚΕΛ, και επ’ αυτού ουδείς από το ευρύτερο πολιτικό σύστημα σπεύδει αναλυτικά να αξιολογήσει και τοποθετηθεί. Αξιολογώντας και κρίνοντας αναλυτικά το πόρισμα.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΤΟ: Προσέξτε μια λεπτομέρεια. Ο Χριστόφιας ήταν, είναι και όπως με σαφήνεια δηλώνει θα είναι Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα όμως και εάν υποθέταμε ότι σκόπευε να παραιτηθεί, δεν είναι εκ του ρόλου του υποχρεωμένος να προασπίζει την τήρηση της νομιμότητας; Οταν λοιπόν διαπιστώνει (ο Χριστόφιας και ο όποιος πρόεδρος) παραβίαση της νομιμότητας πραξικοπηματικού μεγέθους, δεν είναι υποχρεωμένος να το θέσει σε δημόσια συζήτηση; Εστω με τον πλέον ήπιο επικοινωνιακά τρόπο ώστε να μην πυροδοτηθούν κοινωνικές εντάσεις πράγμα το οποίον με βεβαιότητα έπραξε; (ο όρος “παραβίαση όρων εντολής” που χρησιμοποιήθηκε για το πόρισμα Πολυβίου είναι συγκρινόμενος με τα συνειρμικά του σημαίνοντα περί πραξικοπήματος ηπιότατος). Δεν είναι δημοκρατικά υπόλογοι όσοι δεν απαντούν στην συγκεκριμένη μείζονος πολιτικής σημασίας καταγγελία μη τοποθετούμενοι αναλυτικά για το πόρισμα; (παραθέσαμε προηγουμένως την αυτονόητη διασύνδεση) Επικουρική λεπτομέρεια: Σε όλα τα πραξικοπήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας (συγγνώμη για το υπερβολικόν της διατύπωσης, το χρησιμοποιώ για να δώσω έμφαση στο νόημα), πρωταγωνιστεί ένας στενός πυρήνας εμπνευστών και πρωτεργατών. Ομως, σε συνθήκη σχετικά ώριμης δημοκρατίας όπως είναι η Κυπριακή, προαπαιτούμενο για την επιτυχία ενός πραξικοπήματος με τα χαρακτηριστικά του καταγγελλόμενου ως τέτοιο, είναι η ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΑΦΩΝΙΑ επί του καταγγελλόμενου περιεχομένου του πραξικοπήματος του λοιπού (πέραν των καταγγελλόμενων ως πρωταγωνιστών) πολιτικού προσωπικού. Προσοχή εδώ:  Το συγκεκριμένου τύπου πραξικόπημα σίγουρα προϋποθέτει συναινετική αφωνία, μοιάζει καταρχάς να μην ισχύει και το αντίστροφο, αλλά στην πράξη σε συγκεκριμένο βαθμό (και με συγκεκριμένο τρόπο) ισχύει. Εξηγώ στο επόμενο σημείο.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Ο Χριστόφιας έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα υποκύψει στις πιέσεις περί παραίτησής τους. Αρα, δεδομένης της συνέχειας και συνέπειας των θέσεων που τον διακρίνει (βλ. σημείο πρώτο) η παραίτησή του δεν εντάσσεται στη σφαίρα των υπαρκτών πιθανοτήτων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΑΦΩΝΙΑ περί του καταγγελθέντος ως ΣΚΟΠΙΜΟΥ περιεχομένου του πορίσματος Πολυβίου (και της συνακόλουθης καταγγελίας περί πραξικοπήματος), θα πρέπει να εναρμονιστεί σταδιακά με μια παράλληλη ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ (των κομμάτων της αντιπολίτευσης) ΑΦΩΝΙΑ που θα αφορά την άρνηση συμμετοχής στο παιχνίδι της τρέχουσας πολιτικής όσο αυτή έχει ως βασικό “παίκτη” την κυβέρνηση Χριστόφια.

Κοντολογίς, η συναινετική αφωνία επί του πορίσματος Πολυβίου και της συνακόλουθης καταγγελίας περί πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή Χριστόφια και κυβέρνησης Χριστόφια, θα μεταλλαχτεί σε συναινετική αφωνία (αποχή) από τις όποιες προσπάθειες της κυβέρνησης Χριστόφια να ασκεί πολιτική, πλην των πολιτικών που (υποτίθεται ότι) θα αποτελούν και θα επικοινωνούνται ως προϊόν υποχώρησης στην ... συναινετική αφωνία της αντιπολίτευσης! Πρόκειται περί μέγγενης που καταρχάς περιορίζει αυτούς που την δημιούργησαν! Πρόκειται κατά μείζονα λόγο για de facto (όπως θα λεγε και ο Π. Πολυβίου)  πραξικόπημα διαρκείας. Το οποίον εξ’ ορισμού θα δικαιώσει την νυν καταγγελία περί πραξικοπήματος. Και το οποίο θα προκύψει νομοτελειακά εφ’ όσον συνεχιστεί η τακτική αντιμετώπισης ως θέσφατου του πορίσματος Πολυβίου και η μη αναλυτική διερεύνηση του ερωτήματος “είναι σκόπιμη παραβίαση των όρων ανάθεσης ή όχι;”.

Κοινώς, όσοι δεν αναμετρηθούν σήμερα  σήμερα με την καταγγελία περί πραξικοπήματος και δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους αξιολογώντας σοβαρά το πόρισμα Πολυβίου είναι εγκλωβισμένοι/υποχρεωμένοι να μετάσχουν σε de facto πραξικόπημα διαρκείας αύριο.

ΣΗΜΕΙΟ ΟΓΔΟΟ:  Προσέξτε την προτελευταία φράση του έβδομου σημείου, ομιλώ περί αναλυτικής διερεύνησης και όχι απάντησης. Διότι, ωσάν εφησυχασμένοι από την φράση Πολυβίου “ήταν πολύ εύκολη υπόθεση τα συμπεράσματα, τα τεκμήρια ή γεγονότα μιλούν από μόνα τους”, οι εραστές της εύκολης αντίληψης περί θέσφατου την αναπαράγουν στην πολιτική τους πράξη. Ε λοιπόν, μαζί με τα ... τεκμήρια ή γεγονότα που κατά Πολυβίου μίλησαν από μόνα τους, μετά την δημοσιοποίηση του πορίσματος μίλησαν και πάρα πολλοί άνθρωποι που διαπίστωσαν ότι ο Πολυβειακός τρόπος αντίληψης της ... ομιλίας των πραγμάτων ήταν πραξικοπηματικού χαρακτήρα.

Αρα – δεδομένο αυτό – τα τεκμήρια δεν μιλούσαν από μόνα τους διότι ήδη βρέθηκαν πάρα πολλοί  που ... δεν τα άκουσαν όπως ο νομικός Πολυβίου να μιλάνε με την ίδια γλώσσα που αυτός πορισματικά κατέγραψε. Τέλος πάντων, σε αυτή τη χώρα, ας σταματήσουν να μιλάνε από μόνα τους τα ... γεγονότα κατά το δοκούν, ας αρχίσουν να μιλάνε και οι άνθρωποι. Πρώτοι δε όλων οι πολιτικοί πρωταγωνιστές του δημόσιου λόγου. Ας ξεπεράσουν διάολε τις συλλήβδην νουθεσίες Πολυβίου περί πολιτικού προσωπικού, ας αρθρώσουν λόγο κριτικό και αυτοί αντί των γεγονότων που ... μιλήσαν από μόνα τους, ας κρίνουν διάολε το περιεχόμενο της εργολαβίας αυτού που τους νουθετεί ...

ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΑΤΟ: Το σοβαρότερο όλων . Το καθεστώς εξαίρεσης, ή αλλιώς οι λειτουργίες της Κυπριακής Δημοκρατίας ωσάν να αποτελεί ένα ιδιαίτερο “κλειστό σύστημα” μοιάζουν να έχουν επιβάλλει ρόλους με τρόπο χαρακτηριστικότερο από ποτέ. Λοιπόν: Πλέον το πόρισμα Πολυβίου, το ίδιο και η καταγγελία περί εξελισσόμενου πραξικοπήματος, αποτελούν τεκμήρια της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας. Τούτο απλά σημαίνει ότι είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, τόσο το πόρισμα όσο και τα περί πραξικοπήματος θα “μιλήσουν” ως στοιχεία της σύγρονης ιστορίας του τόπου και ως τέτοια θα αξιολογηθούν. Θα αξιολογηθεί επίσης και η συναινετική αφωνία και μάλιστα με τρόπο ιδιαίτερα αυστηρό και συγκεκριμένο. Οφείλει λοιπόν να γίνει κατανοητό στους μη ανήκοντες στον καταγγελλόμενο ως στενό πυρήνα του εξελισσόμενου πραξικοπήματος ότι η αφωνία τους επί του περιεχομένου του πορίσματος και του τι αυτό σημαίνει στο ευρύτερο πολιτικό παιχνίδι θα μιλήσει ως ιστορικό δεδομένο από μόνο του και μάλιστα με τους πολύ αυστηρούς όρους που θέτει η ιστορία. Επιπλέον: Το πόρισμα αξιολογείται σε παρόντα χρόνο και θα συνεχίσει να αξιολογείται και αύριο και μεθαύριο. Δεν αποκλείεται (λέμε τώρα) να αξιολογηθεί και ως χαρακτηριστικό δείγμα “παραβίασης όρων ανάθεσης” που μιλάει από μόνο του και ως τέτοιο να αξιοποιηθεί από νομικές σχολές για την εκπαίδευση των πρωτοετών φοιτητών τους ή από σχολές κοινωνιολογίας για την αντίστοιχη δουλειά (μιάς και εμπεριέχει σαφέστατα και κοινωνιολογικής υφής ... δοκίμια του συντάκτη). Δεν αποκλείεται διόλου αύριο μεθαύριο, να υπάρξουν αξιολογήσεις του πορίσματος από οιαδήποτε πλευρά ενδιαφερομένων. Αρα: Η στιγμή για όσους πραγματικά νιώθουν ότι απειλούνται από την συμμετοχή τους στη συναινετική αφωνία να την σπάσουν είναι το ΤΩΡΑ. Αν την χάσουν, εκ των πραγμάτων στην ανάλυση που η ιστορία θα κάνει, θα χρεωθούν ως αναπόσπαστο κομμάτι του προβλήματος και όχι της κάθαρσής του όπως σήμερα (δηλώνουν ότι, νομίζουν ότι) πράττουν. Πιό απλά, αν δεν θέσουν το πόρισμα σε εξονυχιστική κριτική αμφισβήτηση και συνεχίσουν να το αντιμετωπίζουν ως θέσφατο προς συγκυριακή εκμετάλλευση, θα αποδείξουν ότι : 1ον) Η καταγγελία περί εξελισσόμενου πραξικοπήματος πέραν από εύλογη είναι και ορθή. 2ον) Οι ίδιοι είναι συμμέτοχοι – συνένοχοι του εξελισσόμενου πραξικοπήματος. Είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού που αποτελεί εκπληκτικό παράδειγμα κυριολεκτικής ισχύος της φράσης Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Ας προσεχτεί εδώ το ότι ως κριτήριο ανάλυσης και αξιολόγησης δεν θέτω το σχετικά δύσκολο “εάν το πόρισμα είναι πληρέστατο και τεκμηριωμένο”  αλλά το απείρως ευκολότερο εάν παραβιάζονται τα όρια εντολής ή αλλιώς τα προσχήματα αντικειμενικότητας. Πολύ εύκολη δουλειά για να επικαλεστεί ο οιοσδήποτε το άλλοθι της λούφας...    

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΚΑΤΟ: Δε νοείται αληθής δημοσιογραφία όταν απλώς καταγράφεται η λογική δομή που ορίζει ένα θέμα και όχι η ξεκάθαρη εκτίμηση του δημοσιογράφου για το θέμα καθεαυτό. Αφησα για το δέκατο σημείο την προσωπική μου εκτίμηση, πρώτον διότι θεωρώ ότι τεκμαίρεται εμμέσως από τα όσα έχουν προηγηθεί εάν λογικά συνδυαστούν και δεύτερον διότι θεωρώ ότι είναι ελάσσονος σημασίας η προσωπική άποψη ενώπιον της ανάγκης να συμβάλλω στην καταγραφή (και επαναφορά) της λογικής και της λογικής - βάσει των ισχυόντων σε ένα τυπικό δυτικό αστικοδημοκρατικό καθεστώς - δομής των πραγμάτων. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι με πέντε κουβέντες η εξής: Το πόρισμα Πολυβίου συνιστά εξώφθαλμη παραβίαση των όρων ανάθεσης και των συνταγματικών αυτονόητων. Πρόκειται περί σκόπιμου πορίσματος και συνειδητής προσπάθειας αυτού που το συνέταξε να αποτελέσει “σημείο αναφοράς” ενός εξελισσόμενου πραξικοπήματος. Ο συντάξας ατύχησε σε ότι αφορά τις επιδιώξεις του διότι επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο, πλην όμως αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την φύση του παιχνιδιού που επέλεξε να υπηρετήσει αλλά και με την αδυναμία του εντός του συγκεκριμένου παιχνιδιού να αναγνωρίσει τα όρια του προσωπικού του ρόλου. Ο υπερβάλλων ζήλος, δηλαδή η μη τήρηση έστω στοιχειωδών προσχημάτων που θα επέτρεπαν στο πόρισμα να διεκδικήσει σοβαρά τον ρόλο καταλύτη Τιμητή των εξελίξεων, έχει καταστεί πλέον το αδύνατο σημείο του πραξικοπηματικού παιχνιδιού. Διότι πολύ απλά το αποκαλύπτει. Πρακτικά, αυτοί που σήμερα προσπαθούν με υπεκφυγές να αποφύγουν να σχολιάσουν το πόρισμα (βασικότερη υπεκφυγή η γελοία επίκληση του ότι ο ίδιος ο Χριστόφιας που το αμφισβητεί το ανέθεσε στον Πολυβίου), στην ουσία αποφεύγουν να σχολιάσουν ότι το πραξικοπηματικό παιχνίδι αυτο-αποκαλύφτηκε. Οσοι μεταξύ αυτών ανήκουν στον στενό πυρήνα αυτού του παιχνιδιού είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσουν να παριστάνουν ότι αντιλαμβάνονται το πόρισμα ως θέσφατο, δεν έχουν άλλη επιλογή. Ομως υπάρχουν και οι περιφερειακοί “παίκτες” αυτού του παιχνιδιού, για τους οποίους συνιστά αυτοκαταστροφική επιλογή η εμμονή στη συναινετική αφωνία. Νέτα σκέτα: Το πόρισμα λόγω υπερβάλλοντα ζήλου “κάηκε”, το παιχνίδι αυτο-αποκαλύφτηκε, είναι παντελώς αδύνατο το διαρκές “κρυφτούλι” πίσω από ηθικολογικές επικκλήσεις σχετικές με την ... αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού προσωπικού και της δήθεν πολιτικής ισορροπίας. Οι “περιφερειακοί” λοιπόν (τους αποκαλώ έτσι υπό την έννοια ότι ακολούθησαν το παιχνίδι για να κερδίσουν από το “συγκυριακό” των επιπτώσεών του) έχουν επιλογή να διαχωρίσουν ξεκάθαρα την θέση τους. Πως; Μα παύοντας να αντιμετωπίζουν το πόρισμα ως θέσφατο (διότι ήδη κάηκε ως τέτοιο ελέω υπερβάλλοντα ζήλου) και αξιολογώντας το με μάτι επιστημονικό, αντικειμενικό, ουδέτερο. Στην καλύτερη (ή χειρότερη, διαλέγετε και παίρνετε) περίπτωση πλήρως  αποστασιοποιούμενοι από την εμμονή όσων προαναγγέλουν διαρκή πλέον υπονόμευση της κυβέρνησης Χριστόφια, δηλαδή de facto πραξικόπημα διαρκείας.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΤΕΚΑΤΟ: Το παιχνίδι χειραγώγησης της Κυπριακής κοινής γνώμης με βάση την “υπόθεση Μαρί” που εσκεμμένα και καταχρηστικά μεταλλάχτηκε σε “υπόθεση Χριστόφια” δεν είναι παρά μιά υπόθεση βίαιης μετατόπισης της επικοινωνιακής και συνακόλουθα πολιτικής ισορροπίας με ενεργό συμμετοχή της πλειοψηφίας των μεγάλων Κυπριακών ΜΜΕ και με καταχρηστική τοποθέτηση του Χριστόφια σε ρόλο κατηγορούμενου (επικουρικά : έτσι η “υπόθεση Μαρί” που θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα σε απελευθερωτικές  πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις, μεταλλάχτηκε σε “υπόθεση Χριστόφια” που απλώς υπηρέτησε τα βαθιά της Κυπριακής συνύπαρξης πολιτικά και κοινωνικά απωθημένα). Χειραγώγηση λοιπόν σε απλά ελληνικά (ή Κυπριακά) είναι η ανάδειξη της ψευδούς εξίσωσης “Χριστόφιας ίσον Κατηγορούμενος” το ψεύδος  της οποίας εντέλει  αποκάλυψε ο Πολυβίου μη τηρώντας το πρόσχημα των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές της. Για να γίνει κατανοητό τι εστί χειραγώγηση  ή αλλιώς καταχρηστικός προσανατολισμός της επι – κοινωνιακής ματιάς σε έναν ψευδή – κατασκευασμένο κοινωνικό ρόλο, σας ζητώ να κάνετε μιά υπόθεση εργασίας. Υποθέστε λοιπόν ότι ο Χριστόφιας είναι παντελώς έντιμος σε ό,τι επί του θέματος έπραξε και κρίνετε αυτή του την εντιμότητα με κριτήριο την συνέπεια και συνέχεια (οι ανέντιμοι αποκαλύπτονται διότι η στάση τους παραβιάζει το κριτήριο της συνέπειας – συνέχειας). Τι έπραξε και τι διατύπωσε δημόσια λοιπόν (πολιτικά και όχι ως ... κατηγορούμενος) ο Χριστόφιας, τι πραγματικά συνέβη; Ας το διατρέξουμε σε τρεις φάσεις : Καταρχάς, αμέσως μετά την έκρηξη, επεσήμανε ότι υπάρχουν βαθειές παθογένειες στην Κυπριακή διοίκηση ελέω παθογενειών στην Κυπριακή κοινωνία που φτάνουν σε κάποιες οριακές περιπτώσεις (β. Μαρί) έως και στην παραβίαση καθήκοντος. Κατόπιν ανέθεσε σε ένα θεωρούμενο επίλεκτο μέλος του ευρύτερου συστήματος που χαρακτήρισε ως “παθογενές” την έρευνα για την έκδοση πορίσματος, εκτιμώντας ότι αν μη τι άλλο λόγω της “κρίσιμης ιερότητας” των στιγμών θα ασκούσε το καθήκον του. Παρατήρηση : Εξ’ ου και ο Χριστόφιας παρακάλεσε τους πάντες σεβόμενος τον ρόλο του ως βασικού θεματοφύλακα του δημοκρατικού κεκτημένου, να περιμένουν το πόρισμα . Η παραπάνω τοποθέτηση – έκκληση Χριστόφια έγινε υπέρ της διαδικασίας του πορίσματος , ουδόλως είχε χαρακτήρα προληπτικής αποδοχής του,  δεν έγινε εν κενώ και εν ψυχρώ παρά ως απάντηση της αμφισβήτησης της διαδικασίας από αυτούς που σήμερα επικαλούνται το πόρισμα ως θέσφατο. Κοντολογίς, στο όνομα της προστασίας των θεσμών ο Χριστόφιας εξωθήθηκε να πράξει το αυτονόητο και να στηρίξει (προστατεύσει) την επιλογή Πολυβίου από αυτούς που σήμερα επιχειρούν να τον ανατρέψουν λόγω του πορίσματος Πολυβίου, το οποίον πλέον μετά την έκδοση του πορίσματος αποδεικνύει ότι “το παιχνίδι είναι και ήταν βαθιά επί μακρόν και καλά στημένο”. Εντέλει η παθογένεια στην οποία είχε αναφερθεί ο Χριστόφιας εκφράστηκε και με την παραβίαση καθήκοντος από πλευράς Πολυβίου. Προσέξτε εδώ μια λεπτομέρεια: Αλλο πράγμα η a-priori αποδοχή και προστασία της ανάθεσης και διαδικασίας έκδοσης του πορίσματος (αυτή έχει χαρακτήρα δεσμευτικό ο οποίος στο ακέραιο εκφράστηκε από τον Χριστόφια), άλλο πράγμα η a-priori αποδοχή του όποιου αποτελέσματος του πορίσματος , δηλαδή η αυτοδέσμευση για μη κρίση του ακόμα και σε περίπτωση που το πόρισμα παραβιάζει τους όρους εντολής του, το οποίον συνιστά απόλυτο παράλογο. Επίσης, άλλο πράγμα η αξιολόγηση της συνέπειας και συνέχειας της στάσης του Χριστόφια αντιληπτού σε ρόλο κατηγορούμενου (όπου προσμετράται ο λόγος ως  απολογητικός) και άλλο πράγμα η αξιολόγηση τη στάσης του Χριστόφια σε ρόλο πολιτικού και μάλιστα αρχηγού κράτους (διότι αυτό είναι και με αυτό αξιολογείται), όπου τα κριτήρια συνέπειας και συνέχειας είναι ευρύτερα διότι αφορούν το παρόν και μέλλον μιάς ολόκληρης κοινωνίας. Η παντελής αγνόηση των παραπάνω αυτονόητων “λεπτομερειών” αναδεικνύει ξεκάθαρα το πραξικοπηματικό παιχνίδι κατά Χριστόφια. Το διά ταύτα : Με όρους πολιτικής, η πράξη , στάση και δημόσιος λόγος Χριστόφια δικαιώθηκε με κριτήριο την αρχή της συνέπειας – συνέχειας, παρότι την παραβίαση αυτής της αρχής επικαλούνται οι πραξικοπηματίες θέτοντας τον (και θέλοντάς τον) καταχρηστικά σε ρόλο κατηγορούμενου. Ο Χριστόφιας επ’ ουδενί όπως η ψυχρή αποτίμηση των πραγμάτων αποδεικνύει δεν ένιωσε και δεν συμπεριφέρθηκε ως κατηγορούμενος, μόνο παραχαράσσοντας καταχρηστικά τον ρόλο του ως τέτοιον (δηλαδή μόνον δια της λογικής του παραλόγου) μπορούμε να αξιολογήσουμε ως λογικοφανείς τις εναντίον του αιτιάσεις για ... πλημμελή άσκηση του ρόλου του.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ: Σταράτα λόγια. Η αυτο – αποκάλυψη της πραξικοπηματικής μεθόδευσης μέσω του υπερβάλλοντα ζήλου του Π. Πολυβίου και του Πορίσματος Π. Πολυβίου (Π.Π.Π.) αφύπνισε άξαφνα και αγανάκτησε ένα σημαντικό κομμάτι του Κυπριακού λαού, το απέχον μακρύτερα όλων από τα χαρακτηριστικά του προβάτου ή κοπαδιού. Οι εκδηλώσεις υπέρ Χριστόφια δεν είναι εκδηλώσεις κομματικής αυτοάμυνας αλλά εκδηλώσεις αντεπίθεσης στα “μεθοδευόμενα” που πλέον έχουν αποκαλυφθεί. Το συγκεκριμένο πρωτοπόρο κομμάτι του Κυπριακού λαού που μόνο μικρό με όρους αριθμητικής δεν είναι, επί της ουσίας καλύπτει το κενό της Συναινετικής Αφωνίας του φάσματος των πολιτικών αντιπροσώπων (πλην ΑΚΕΛ) και λειτουργεί ως ασπίδα όχι υπέρ του Χριστόφια αλλά ενάντια στην εξέλιξη του πραξικοπήματος. Οσοι προσπαθούν να το απαξιώσουν (όχι μόνο σήμερα, η όλη διαδικασία έχει ξεκινήσει από την Ιουλιάτικη εκδήλωση στο προεδρικό) χαρακτηρίζοντάς το  ως ... οργανωμένο - ελεγχόμενο κοπάδι, εξ' αντικειμένου χρεώνονται στο πραξικοπηματικό μέτωπο. Πόσο μάλλον όταν δεν αρθρώνουν την παραμικρή λέξη για το τεκμήριο αυτο-αποκάλυψης του πραξικοπήματος (δηλαδή το Π.Π.Π.) , αλλά το αντιμετωπίζουν ως θέσφατο και είτε ομιλούν ευθέως είτε υποννοούν την υποχρέωση του Χριστόφια να παραιτηθεί επειδή ο ίδιος υποτίθεται ότι το αποδέχτηκε ... προκαταβολικά ως θέσφατο !! Επίσης, η αυτο – αποκάλυψη μέσω του Π.Π.Π. ξανάστειλε για ύπνο τους μη ανήκοντες στον στενό ακροδεξιό πυρήνα των λεγόμενων αγανακτισμένων – αφυπνισμένων, που έστω διαισθητικά αντιλήφθησαν ότι ... “κάτι δεν πάει καλά, το παράκανε ο Π.Π. με το Π.Π.Π. του”. Δεδομενου ότι το Κυπριακό καθεστώς διοίκησης δεν μπορεί εσαεί να είναι καθεστώς εξαίρεσης , δεν αξιολογείται ως τέτοιο αλλά υπόκειται στους παγκόσμια ισχύοντες όρους και κριτήρια αξιολόγησης, το οποίο σημαίνει ότι και τα Π.Π.Π. του δεν μπορούν να “κρυφτούν” από το παγκόσμιο χωριό, σύντομα το Π.Π.Π. θα αποτελεί το ευρύτερης χρήσεως νομικό ανέκδοτο για το τι εστί παραβίαση όρων εντολής στον πολιτισμένο κόσμο. Το ανέκδοτο πρέπει να παραμείνει νομικό, είναι μείζονος σημασίας θέμα για την σύγχρονη Κυπριακή Δημοκρατία (που σύντομα θα είναι και το ευρωπαϊκό επίκεντρο ασκώντας την προεδρία στην Ε.Ε.) να μην μεταλλαχτεί σε πολιτικό ανέκδοτο, όπως ο Χριστόφιας από πρόεδρος μεταλλάχτηκε επικοινωνιακά σε κατηγορούμενο. Εκκληση από καρδιάς προς όλους τους λογικά σκεπτόμενους, τόσο από τον χώρο της Κυπριακής πολιτικής όσο και από αυτόν των ΜΜΕ που έχουν πρωτοστατήσει στο πραξικοπηματικό παιχνίδι εξώθησης Χριστόφια σε παραίτηση: Μην αντιμετωπίζετε το Π.Π.Π. και την σοβαρή επ’ αυτού κρίση ως άβατο, δεν μιλάνε δυστυχώς μόνα τους τα γεγονότα αλλά οι μόνοι που μιλάνε είναι οι άνθρωποι που τα κρίνουν, φύγαμε πλέον από το Μαρί επόμενο προς κρίση γεγονός είναι το Π.Π.Π., ήδη έχουν αρχίσει να μιλάνε γι’ αυτό εντός και εκτός τειχών, όσο περνάει ο χρόνος θα πάψουν να μιλάνε μόνο για το Π.Π.Π. αλλά θα μιλήσουν και για την επ’ αυτού συναινετική αφωνία, λήξτε την τελευταία και συναινετικά ξανά αναφωνήστε το αυτονόητο μετά την αυτο – αποκάλυψη : THE GAME IS OVER. Μπορεί να μοιάζει ότι δεν είναι αλλά ότι συνεχίζεται και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους γι’ αυτούς που το στήσανε και αυτούς που το υπηρετούν, όμως πιστέψτε με τούτο δεν είναι παρά η κλασσική αυταπάτη του ανά τον κόσμο ακροδεξιού τρόπου σκέψης ότι η επικράτηση είναι νομοτέλεια. Εμ δεν είναι ..

Υστερόγραφο: Μιά στοιχειώδης διευκρίνιση για να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρεξήγηση επί του συνόλου των παραπάνω: Δεν συνιστά από μόνο του πραξικόπημα το Π.Π.Π. , συνιστά απόδειξη ενός πραξικοπήματος που εξυφάνθηκε και εξελίσσεται μετά την 11η Ιουλίου αρχής γενομένης από την πρώτη ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Η διατάραξη της επικοινωνιακής ισορροπίας είχε ως αποτέλεσμα ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΤΙΜΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ να μεταλλάξουν βίαια τον ρόλο Χριστόφια αλλά και την ερμηνεία των λόγων και επιλογών του από ρόλο προεδρικό σε ρόλο κατηγορούμενου. Ο Π.Π. ταυτίστηκε με την κορύφωση της συγκεκριμένης πραξικοπηματικής διαδικασίας (θυμηθείτε το σκηνικό κατάθεσης Χριστόφια αλλά και τις ... έμμεσες τότε νουθεσίες - δήθεν ερωτήσεις - Π.Π. που κατόπιν αποθεώθησαν από τα δεξιά ΜΜΕ ως ... θαραλλέες!), αλλά λόγω υπερβάλλοντα ζήλου υπερέβη τα προσχήματα και έκαψε τόσο το Π.Π.Π. του (διότι πλέον αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο του πραξικοπήματος, τα γραπτά μένουν) όσο και το πραξικόπημα καθεαυτό σε μεγάλο βαθμό μιάς και αφύπνισε τα αντανακλαστικά αντεπίθεσης του πλέον προοδευτικού κομματιού της Κυπριακής κοινωνίας αλλά και ... μούδιασε ένα μεγάλο κομμάτι της υπόλοιπης. Το πραξικόπημα ακόμα εξελίσσεται, έχει έτσι σχεδιαστεί ώστε στην επόμενη φάση του να είναι DE FACTO πραξικόπημα διαρκείας, ο πυρήνας των πρωταγωνιστών του είναι υποχρεωμένος να βαδίσει τον μονόδρομό του. Περιθώρια πολιτικής αναθεώρησης έχουν οι περιφερειακοί "παίκτες" που καλούνται αν μη τι άλλο να συλλογιστούν πολύ σοβαρά αν θα συνεχίσουν να εθελοτυφλούν και σωπαίνουν όταν ο συνδυασμός των γεγονότων έχει ήδη μιλήσει από μόνος του (αυτή η φράση πιστώνεται δικαιωματικά στον Π.Π. ως κορυφαία συμπύκνωση όλων του των ... ευρημάτων) και τα ευρήματα/τεκμήρια του πραξικοπήματος έχουν πλέον - πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά - αυτοαποκαλυφτεί. Ευελπιστώ στο όνομα της παραπέρα χειραφέτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας να πρυτανεύσει η κοινή λογική.  

Δικτατορία της βουλής;

Η αστική δημοκρατία στηρίζεται στο κοινοβούλιο και κατ’ επέκταση στα κόμματα. Ο ρόλος του κοινοβουλίου στην Κύπρο είναι να νομοθετεί και να ελέγχει την εκτελεστική εξουσία.

Μετά την προσπάθεια που έκαναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και σ’ ένα βαθμό το πέτυχαν, να καταστήσουν τη βουλή κυβερνώσα (ένας ρόλος που δεν της ανήκει), τώρα αποφάσισαν να καταργήσουν και τα’ αποτελέσματα του κοινωνικού διαλόγου. Δηλαδή στην ουσία καταργείται η συλλογική διαπραγμάτευση. Αν στο μέλλον δηλαδή τα αποτελέσματα μιας συλλογικής διαπραγμάτευσης δεν αρέσουν σε μια ευκαιριακή πλειοψηφία, θα μπορεί να μην τα δέχεται και να νομοθετεί διαφορετικά.

Ο θεσμός που για τόσα χρόνια διασφάλισε την εργατική ειρήνη και ένας τρόπος που οι κοινωνικοί εταίροι έθεταν τα αιτήματα τους και διαβουλεύονταν για να φτάσουν σε συμφωνία κι’ αυτή η συμφωνία τους δέσμευε, τώρα τίθεται εν αμφιβόλω.

Ο συναγερμός και το ΔΗΚΟ δια των Ν. Αναστασιάδη και Ν. Παπαδόπουλου, μας είπαν πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κρατικοί και όχι κυβερνητικοί υπάλληλοι και διερωτήθηκαν γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν ακολούθησαν την συμφωνία των κομμάτων με τον πρόεδρο και ζητούν από τα κόμματα να σεβαστούν την συμφωνία συνδικαλιστικών οργανώσεων με τον πρόεδρο. Ναι κύριοι αλλά εργοδότης τους ή ο άμεσα υπεύθυνος αρμόδιος για τα εργασιακά τους ζητήματα είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, με την οποία θα διαβουλευτούν για να επιλύσουν τυχόν διαφορές και προβλήματα.

Έχει αμφισβητηθεί ο ρόλος των συνδικάτων ως τρόπος οργάνωσης και μέσο διεκδίκησης των εργαζομένων. Δηλαδή το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές, αυτό που επιδιώκουν είναι το κτύπημα του εργατικού κινήματος και των οργανώσεων του.

Τελικά που μας οδηγούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Σε δικτατορία της βουλής;

Ας σκεφτεί ο καθένας από μας πόσο πίσω θα μας πάρει αν αυτή η τακτική των κομμάτων που εκφράζουν την πλουτοκρατία περάσει και πόσο μας συμφέρει να μείνουμε αμέτοχοι ή να μην αντιδράσουμε κρατώντας απόσταση από τα διαδραματιζόμενα απέχοντας από οργανωμένες δράσεις του εργατικού κινήματος.

Ας μην επιτρέψουμε να χαλάσουν ότι κτήστηκε με αγώνες σκληρούς, αιματηρούς, διώξεις φυλακίσεις κ.λπ. ενός αιώνα σχεδόν.

Θα πάμε από την αρχή;

Για τον (Αζής)

Πόσο πληγώνεται άραγε ένα παιδί 4-5 χρόνων όταν δεν θέλουν να παίξουν μαζί του και το διώχνουν, επειδή ανήκει σε μια εθνική μειονότητά;

1963-1964. Η σχέσεις ελληνοκυπρίων τουρκοκυπρίων, είχαν ήδη δηλητηριαστεί από τη δράση των εθνικιστικών ένοπλων ομάδων και από τις δυό πλευρές. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπως θα λέγαμε σήμερα επηρέασε και την μικρή μας κοινότητα, όπου έλληνες και τούρκοι ζούσαν αρμονικά. Μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι, (ένα απόγευμα πήγαμε σ’ ένα σπίτι στο οποίο παντρευόταν μια τουρκάλα). Και μια άλλη εικόνα, (στη βεράντα του καφενέ, ένα τουρκόφωνο αγόρι μάθαινε τον αδελφό μου τούρκικα).

Ήρθε όμως ο καιρός της αντιπάθειας. μια τέτοια εικόνα, (στην αυλή του καφενέ τρεις τέσσερεις νεαροί γύρω στα 15 με 18 χρονών έπαιζαν ποδοσφαιράκι, όταν το παιχνίδι τέλειωσε είπαν: πάμε να φύουμεν τζαι εν να έρτουν οι τούρτζοι τώρα, (εννοούσαν τα τουρκόπαιδα, που θα έρχονταν στον καφενέ για να παίξουν). Εγώ τότε περίπου 5 χρόνων ρώτησα: ε, εινναμπον αν έρτουν οι τούρτζοι; Μου απάντησαν: ενν’ αρτουν οι τούρτζοι τζαι να είμαστε τζαι μείς δαμέ; Δεν κατάλαβα τι πείραζε.

Η εθνική περιρρέουσα ατμόσφαιρα , φαίνεται όμως με επηρέασε και μένα.

Ένα πρωί έπαιζα στην αυλή του σπιτιού μου, ένα παιδί έχω την εντύπωση φορούσε κάτι σε μπλε από πάνω, 4-5 χρόνων, (στην ηλικία μου δηλαδή), (ήταν ο γιός του ΜπραΪμη, που είχε μπακάλικο στο χωριό) (δενθυμούμαι αν τον συνάντησα ξανά) με πλησίασε, η μητέρα μου με προέτρεψε να παίξω με τον……… (δεν θυμούμαι τα’ όνομα). Εγώ γύρισα να φύγω. Η μάνα μου επανάλαβε: έλα να παίξεις με τον….

-όΪ εθελω, απάντησα.

-γιατί ; με ρώτησε η μάνα μου

-εν τούρκος απάντησα.

-ε, ειννα πον αν εν τούρκος; Ρωτά η μάνα μου

-εν τον θέλω να φει, εν τούρκος.

-φύε, απευθύνθηκα στο παιδί που με κοιτούσε θάλεγα απορημένο. Τότε το παιδί γύρισε κ’ έφυγε.

Ποιος μ’ έμαθε να μισώ ή να μη θέλω τους τούρκους; Αφού οι γονείς μου περνούσαν καλά με τους συγχωριανούς μας τουρκοκύπριους με τους οποίους συνεργάζονταν και οι δουλειές του πατέρα μου ήταν σε τουρκοκυπριακή περιουσία για την οποία πλήρωνε πολύ μικρό ενοίκιο στον ιδιοκτήτη κοινοτάρχη των τουρκοκυπρίων, πέραν από το ότι η ιδεολογία και πολιτική τοποθέτηση του πατέρα μου κάθε άλλο παρά υπέρ του εθνικού διαχωρισμού ήταν. Αντίθετα ήταν υπέρ της συνεργασίας και της ενότητας των εργαζομένων ανεξάρτητα εθνικής ή άλλης καταγωγής.

Αυτή η μικρή προσωπική μου ιστορία άρχισε να έρχεται συχνά στο μυαλό μου, μέχρι σήμερα και να με ενοχλεί, να με στενοχωρεί, όταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου έκανα τους πρώτους μου κοινωνικούς-πολιτικούς προβληματισμούς.

Κάποια στιγμή μου μπήκε η ιδέα αν μπορούσα να βρω τον συνήλικο συγχωριανό μου, να του ζητήσω μα με συγχωρέσει.

Ήρθε η εισβολή και σκεφτόμουν πως ίσως ο (Αζης) θα ήταν στην T.M.T. με τέτοια παιδική εμπειρία. Συχνά διερωτόμουν που να βρίσκεται.

Κάπου στο 2003 ή γυναίκα μου εργαζόταν σ’ ένα εργαστήρι, εκεί πήγε να δουλέψει για λίγο διάστημα ένας τουρκοκύπριος από την Μόρφου. Η Γυναίκα μου που ήξερε την επιθυμία μου , τον έφερε σε επαφή μαζί μου. Τον ρώτησα αν ήξερε τον ΜπραΪμη που είχε μπακάλικο στην Μόρφου. Απάντησε καταφατικά και προθυμοποιήθηκε να μου φέρει τον αριθμό του τηλεφώνου του. Έτσι κ’ έγινε.

Πήρα τηλέφωνο τον ΜπραΪμη (ο οποίος δεν έβλεπε τους έλληνες με καλό μάτι όπως λένε μερικοί  που τον γνώριζαν και υπολογίζουν πως ήταν της TMT).

Μου μίλησε άπταιστα ελληνικά. Του είπα ποιος είμαι και ποιού γιός είμαι, κατάλαβε αλλά απάντησε ψυχρά μπορώ να πω, παντός δεν ενθουσιάστηκε.

Του είπα την ιστορία μου και τον ρώτησα για τον γιό του. Μου είπε ότι έχει ένα γιό στην ηλικία μου, ό οποίος κατοικεί στη Λεύκα και πως έχει μπακάλικο. Μου είπε το όνομα του αλλά δεν το συγκράτησα. Παρ’ όλη την επιθυμία μου δεν αποφάσισα ακόμα να πάω να τον βρω.

Τον τελευταίο καιρό έμαθα ότι στην επιτροπή της Λεύκας για την διάνοιξη οδοφράγματος στην περιοχή είναι και ο γιός του ΜπραΪμη όπως μου είπαν ο (Αζης). Ελπίζω το επόμενο διάστημα να γίνει μια συνάντηση μαζί τους κ’ έτσι να συναντηθώ με τον (Αζής).

Έγραψα με δυσκολία και αυτή την ιστορία και μετά από πολλή σκέψη. Γιατί την έγραψα δεν ξέρω, ίσως από προσωπική ανάγκη, ίσως και για να στείλω κάποια μηνύματα.

Θα ήταν λίγο πριν οι τουρκοκύπριοι εγκαταλείψουν το χωριό μας, όταν νομίζω ο (Αζής ), οπως έλεγαν ο γιός του ΜπραΪμη έβαλε φωτιά κάπου εκεί στη γειτονιά ίσως και στο σπίτι τους δεν ξέρω, παντός ήταν σπίτια τουρκοκυπρίων εκεί. Θυμούμαι που έτρεχαν να σβήσουν τη φωτιά, ήρθε και η πυροσβεστική.

Οι τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν το χωριό μας(υπολογίζω χωρίς να είμαι σίγουρος αρχές του 1964. Παντός τον Αυγουστο του 1964 στους βομβαρδισμούς της Τιλλυρίας δεν ήταν στο χωριό) μετά από πιέσεις της TMT  αλλά και μετά όπως μου είπε ο Η.Α. ο οποίος συμμετείχε, από ένα βράδυ, ένοπλοι και με στρατιωτική στολή γύρω στους 100 ελληνοκύπριους πέρασαν μέσα από τον τουρκομαχαλά, για εκφοβισμό.

Έμεινε μόνο ένα ζευγάρι  ηλικιωμένοι, οι οποίοι παρ’ όλες τις πιέσεις από τα παιδιά τους, και το ότι το σπίτι τους ήταν απέναντι από το δημιουργηθεν στρατόπεδο, έλεγαν πως καλά περνά και δεν έφυγαν.