Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΔΗΚΟ παιχνίδια εξουσίας
Είναι κόμμα αρχών λένε το ΔΗΚΟ, είναι; Θα ήθελαν συνεργασία με τα κόμματα του (ενδιάμεσου χώρου ή χορού) διότι λένε έχουν παρόμοιες θέσεις. Έτσι κάθισαν και επεξεργάστηκαν την πολιτική διακήρυξη με τους αστερίσκους. Υπήρχε όμως μια προϋπόθεση, να ηγηθεί αυτού του μετώπου ένα άτομο από το ΔΗΚΟ διαφορετικά ξιπαίζουν. Ταυτόχρονα έλεγαν πως ήθελαν εκλογές ενός γύρου και τούτο θα επιτυγχανόταν με τη συνεργασία με ένα από τα μεγάλα κόμματα, για να μη βρεθούν στη δύσκολη θέση στον δεύτερο γύρω των εκλογών να μη ξέρουν με ποιόν θα παν και ποιόν θ’ αφήσουν και χωρίς να έχουν ουσιαστική συμμετοχή στην διαμόρφωση του προγράμματος. Βέβαια λένε πως το ΔΗΚΟ σαν κόμμα του κέντρου μπορεί άνετα να συνεργάζεται και με τη δεξιά και με την αριστερά (φτάνει να είναι στην κυβέρνηση), τώρα πως γίνεται να μπορούν να συνεργάζονται και με νεοφιλελεύθερες πολιτικές (που εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και με πολιτικές που έχουν στόχο ένα πιο κοινωνικό κράτος, μόνο αυτοί καταλαβαίνουν. Αν βέβαια τους ρωτήσει κανείς αν είναι σοσιαλιστές  (αφού εντάχτηκαν στο ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα), θα απαντήσουν ναι αλλά είμαστε και δημοκράτες (τώρα αν κατανοούν τι λένε ή ρίχνουν διάφορους πολιτικούς ορισμούς για να είναι πάντα μέσα δεν ξέρω).
Τελικά απέκλεισαν το ΑΚΕΛ διότι αν κατάλαβα καλά δεν συμφωνούν με τις θέσεις του για το κυπριακό και την οικονομία ή και διότι νομίζουν πως θα χάσουν και τότε δεν θα είναι στην κυβέρνηση και δεν νοείται το ΔΗΚΟ να είναι εκτός κυβέρνησης (υπουργεία είναι αυτά καιάλλες υψηλές θέσεις). Βρήκαν όμως πως συμφωνούν με τον συναγερμό στα θέματα οικονομίας (είναι οι θέσεις του συναγερμού κεντρώες; Ή οι θέσεις του ΔΗΚΟ νεοφιλελεύθερες;) και στο κυπριακό άραγε με ποια θέση του (ΔΗ)ΣΥ και του Αναστασιάδη συμφωνούν; Με τη χαλαρή ομοσπονδία (σύγχρονη εκδοχή, αποκεντρωμένη ομοσπονδία), ή μήπως με την πρόσφατη διαπίστωση Αναστασιάδη πως  η δ.δ.ο. είναι ξεπερασμένη και πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τις θέσεις μας με τα νέα δεδομένα (ποια είναι αυτά;) και για να συναντήσει ο Αναστασιάδης τους αντιομοσπονδιακούς, σε μια συμμαχία με ή χωρίς αστερίσκους; Ή μήπως βολεύουν και οι δυό απόψεις διότι στην ουσία είναι η εξουσία και το καθαρό ελληνικό κράτος έστω και στη μισή Κύπρο έστω και σε μια γειτονιά, φτάνει να κυβερνά ο πρίγκιπας και οι δούκες του κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου που ενδιαφέρει; Σκέφτονται βέβαια και την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, αλλά αυτό είναι δύσκολο, διότι το πιο πιθανό είναι να μην περάσουν στον δεύτερο γύρω και τότε ο διαμοιρασμός της εξουσίας δεν θα γίνει αρκετά καλά. Με τον Λιλήκα (ο οποίος θέλει να εκφράσει τον ενδιάμεσο; Χώρο) που συμφωνούν αλλά διαφωνούν δεν τον εμπιστεύονται διότι δεν είναι αξιόπιστός λένε, (ενώ ο Αναστασιάδης είναι αξιόπιστος, αντιστασιακός, καταδικάζει και το πραξικόπημα απερίφραστα στα λόγια, εξαρτάται με ποιους μιλά!). Αν πεις οι ΕΥΡΩΚΟ(ΤΕΣ) ήταν υπέρμαχοι του Λιλύκα και τώρα που τον πρότεινε η ΕΔΕΚ σκέφτουνται να παν με τον Αναστασιάδη (οι μισοί).
Ο Λιλήκας όταν οι εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τον έφεραν να έχει επαφές πότε με ΕΔΕΚ και πότε με ΔΗΚΟ για να αναλάβει την ηγεσία αυτών των κομμάτων και να ηγηθεί ενός κοινού μετώπου, έλεγε πως δεν τον εκφράζει αυτός ο χώρος και δεν τον ενδιαφέρει, αυτός ανήκει στην αριστερά και ο χρόνος θα το δείξει. Μας το έδειξε.
Βέβαια όλοι έχουν ένα κοινό στόχο, που τους ενώνει, να φύγει το ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση και να περάσουν εκείνες τις πολιτικές που θα εξυπηρετήσουν αυτούς που τάχτηκαν να εκπροσωπούν.

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Μόνη διέξοδος οργάνωση κι αγώνας


Δευτέρα 15 Ιούλη 1974 Το πουκάμισο το θαλασσί κόπηκε στη μέση το ίδιο και η Κύπρος αφού οι δικτάτορες της Αθήνας και η ΕΟΚΑ β φρόντισαν υλοποιώντας τα σχέδια του ΝΑΤΟ να δώσουν την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Σήμερα  η δεξιά αντιπολίτευση και οι συνοδοιπόροι της εκφραστές της αστικής τάξης θέλει να μας εντάξει στο ΝΑΤΟ και τους οργανισμούς του (συνασπισμός για την ειρήνη;, διεθνές νομισματικό ταμείο κ.λπ.)
Οι εργαζόμενοι και οι οργανώσεις τους ήρθαν τον τελευταίο καιρό σε αντιπαράθεση σε μια σειρά θέσεων των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου, που με αφορμή την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει σκληρή επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και τις κατακτήσεις δικαιωμάτων που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής που επετεύχθησαν με αγώνες πολλών χρόνων. Είναι ξεκάθαρο πια τι εκφράζει και τι επιδιώκει ο κάθε
Πολιτικός οργανισμός.
Ήρθε η ώρα που ο κάθε εργαζόμενος θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει, Θα υποστηρίξει αυτούς που εκφράζουν τα συμφέροντα του και της τάξης του ή θα υποστηρίξει αυτούς που με ωραία λόγια και συνθήματα ακονίζουν τα νύχια τους για να ξεσκίσουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, όρια συνταξιοδότησης, ταμεία πρόνοιας, μισθούς και ωφελήματα.

(από το facebook) Χρίστος Τομπάζος:
Ποια Τρόικα; Ποιο ΔΝΤ; Ποιος μηχανισμός στήριξης; Μα, είναι ήδη εδώ, όχι τώρα, πάντα ήταν
εδώ. Οι φόβοι των εργαζομένων (που θα μετατραπούν σε οργή και αντίσταση αν επιχειρήσουν
επιβολή) αποτελούν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ. Όχι επιθυμία,
όχι κρυφός στόχος, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΥΣΜΕΥΣΕΙ!!
Πάμε λοιπόν να δούμε τις προτάσεις παραθέτοντας αυτούσια αποσπάσματα…
1. Βελτίωση του θεσμού της ΑΤΑ ώστε η καταβολή της να καταστεί κοινωνικά δικαιότερη και
να αποφεύγονται ενδεχόμενες οικονομικές στρεβλώσεις. Είναι η θέση μας ότι οι μισθολογικές
αυξήσεις θα πρέπει να είναι συνδεδεμένες περισσότερο με την παραγωγικότητα και όχι τον
πληθωρισμό…. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ!!
2. Οριστική αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού προβλήματος. Πρέπει μέσα από τον διάλογο να
βρούμε αποδεκτούς τρόπους εφαρμογής της Ευρωπαϊκής σύστασης για σύνδεση του ορίου
αφυπηρέτησης με το προσδόκιμο ζωής. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει σύνταξη στα 67
άμεσα, μετά στα 70 και βλέπουμε!!
3. Μακριά από απόλυτες προσεγγίσεις είτε προς το ένα, είτε προς το άλλο άκρο, πρέπει να
τολμήσουμε και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή για κάποιους
οργανισμούς του δημοσίου που ουσιαστικά ενασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, των
μετοχοποιήσεων, ή ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις την πλήρη αποκρατικοποίηση. Αυτό δεν
χρειάζεται μετάφραση. Μιλά από μόνο του. Ξεπούλημα όσα όσα στο ιδιωτικό κεφάλαιο του
δημόσιου πλούτου.
4. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών είναι η σταδιακή
μείωση του μεγέθους της δημόσιας υπηρεσίας. Έχουμε σήμερα αναλογικά το μεγαλύτερο σε
κόστος κρατικό μισθολόγιο από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ να προσεχθεί το τρίκ.
Έχουμε λέει ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ το πιο ψηλό κόστος. ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ. Δηλαδή, σαν μικρό κράτος που
είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ οι συγκρίσεις με άλλα κράτη ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ δεν θα μας ευνοούν αφού
κάποιες υπηρεσίες είναι ανελαστικές και δεν εξαρτώνται από το μέγεθος μιας χώρας.
Επιπρόσθετα, είμαστε χώρα που το 40% της κατέχεται από την Τουρκία. Άρα, στο κόστος που
ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ προσμετρείται, είναι ο Στρατός και δαπάνες άμυνας, που ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ανεβάζουν
πολύ τον μέσο όρο. Το νόημα βέβαια εδώ είναι το σάρωμα σε μισθούς και δικαιώματα που
επιδιώκει.
Μούζι να έχει η ΤΡΟΙΚΑ…. Το ζήτημα βέβαια είναι να ξεστραβωθούν τα λαϊκά στρώματα. Να
καταλάβουν ότι πρέπει να σταθούν ανάχωμα σε όποιο σχεδιάζει με μαύρα χρώματα το μέλλον
τους. Είτε είναι ΤΡΟϊΚΑ, είτε ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, είτε όποιος άλλος.