Αυτοί που αρέσκονται να κάνουν τους πολιτικούς αναλυτές και γράφουν εκθέσεις ιδεών, συμβουλεύοντας δήθεν το ΑΚΕΛ τι να πράξει και τι να μην πράξει, θα πρέπει να ξέρουν πως η πολιτική του ΑΚΕΛ ήταν πάντα και είναι η ειρηνική επίλυση του κυπριακού, με ουσιαστικές συνομιλίες. Βέβαια μια οποιαδήποτε λύση δεν είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Έχουμε την άποψη πως η μόνη εφικτή υπό τις περιστάσεις λύση που να ενώνει τον τόπο και τον λαό, είναι η λύση της δ.δ.ο. (όχι χαλαρής ομοσπονδίας), με μια κυριαρχία και μια διεθνή προσωπικότητα, όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Εμείς δεν θα δεχτούμε μια λύση η οποία δεν θα είναι βιώσιμη, δεν θα εξυπηρετεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του κυπριακού λαού, μια λύση που θα μας αλυσοδένει στο άρμα του ΝΑΤΟ.
Για μας η λύση του κυπριακού προβλήματος είναι θέμα προτεραιότητας, με τη λύση θα φύγει ένα πολύ σημαντικό εμπόδιο και θα ανοίξει ο δρόμος πολλών άλλων ζητημάτων. Γι’ αυτό λοιπόν όσοι πραγματικά θέλουν λύση ας απευθυνθούν αλλού.
Ημικρατικοί οργανισμοί,
Η προσπάθεια για ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών άρχισε από την δεκαετία του 1990 επί προεδρίας Γλ. Κληρίδη, όταν ο συναγερμός επιδίωξε να εφαρμόσει τις ιδεολογικές και πολιτικές του απόψεις. Τότε όμως που το ΔΗΟ δεν ήταν Δηκό τους και Δηκό τους, τότε ακολουθούσε την πολιτική της μικτής οικονομίας και της κοινωνικής πρόνοιας, μαζί με το ΑΚΕΛ, τάχτηκε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και έτσι η προσπάθεια απέτυχε.
Όταν η Κύπρος μπήκε στην Ε.Ε. ο συναγερμός επανήλθε και λέγοντας ψέματα προσπάθησε να πείσει πως είμαστε υποχρεωμένοι να ιδιωτικοποιήσουμε τους ημικρατικούς οργανισμούς. Τότε ξεσκεπάστηκε από το ΑΚΕΛ πως η υποχρέωση ήταν για φιλελευθεροποίηση (δηλαδή να δοθεί η ευκαιρία και σε άλλους να δραστηριοποιηθούν σ’ αυτούς τους τομείς), έτσι άρχισαν να μιλούν για μετοχοποίηση (ποια η διαφορά; Και ποιοι έχουν τη δυνατότητα ν’ αγοράσουν μετοχές;). Τώρα με κάλυψη την τρόικα λένε πως είναι μνημονική υποχρέωση και πως μπήκε στο μνημόνιο από την προηγούμενη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του Δ. Χριστόφια αγωνίστηκε για να μην μπει στο μνημόνιο θέμα ιδιωτικοποιήσεων και (πέτυχε) να γίνει αναφορά πως αυτό το θέμα θα συζητηθεί αν το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αφού πιστεύουν πως η ιδιωτικοποίηση των πάντων είναι ο καλύτερος τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας γιατί κρύβονται πίσω από την τρόικα, το μνημόνιο, τους όρους αποκρατικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις κ.λπ.;
Πολλοί υπάλληλοι των ημικρατικών οργανισμών πίστεψαν ή ήθελαν λόγω πολιτικής τοποθέτησης, να πιστέψουν στις δεσμεύσεις χωρίς αντίκρισμα του υποψήφιου τότε για την προεδρία Αναστασιάδη πως δεν θα ιδιωτικοποιήσει τους κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς, δηλαδή ΑΗΚ, ΑΤηΚ, και Αρχή Λιμένων (αφού ήταν στο μνημόνιο προς τι η δέσμευση; Γιατί δεν τους (μας) είπε αυτό θα γίνει αφού είμαστε υποχρεωμένοι από το μνημόνιο; (η προηγούμενη κυβέρνηση δεν υπόγραψε κανένα μνημόνιο).).
Τώρα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στους οργανισμούς αυτούς προχωρούν σε απεργίες για να υπερασπίσουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των οργανισμών, αλλά και να υπερασπίσουν τα δικαιώματα τους. Στον αγώνα αυτό πρέπει να μας έχουν όλους συμπαραστάτες και ο αγώνας τους να είναι και δικός μας αγώνας. Η κρατική περιουσία είναι περιουσία του λαού και δεν ανήκει στον Αναστασιάδη, τον Γεωργιάδη ή τον Χάσικο για να την ξεπουλήσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο δηλαδή στην τάξη τους.
Ακούω πολλούς να τάσσονται υπέρ της πολιτικής του συναγερμού και της τρόικα (η Βερκουλέσκου μας είπε δεν είναι μόνο θέμα οικονομικό αλλά είναι θέμα πολιτικής), και φέρνουν σαν επιχειρήματα τους ψηλούς μισθούς και τα ωφελήματα στους οργανισμούς αυτούς, (αυτά είναι αποτέλεσμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και θα πρέπει να το βλέπουμε ως επίτευγμα για το οποίο πρέπει να παλέψουν οι εργαζόμενοι και στον ιδιωτικό τομέα και όχι να ζητούμε μείωση του βιοτικού επιπέδου αυτών που είναι πιο ψηλά για να είμαστε όλοι ίσοι σ’ ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο). Επίσης μιλούν για το υπεράριθμο ανθρώπινο δυναμικό. (Από την ίδρυση της κυπριακής δημοκρατίας ποια πολιτική παράταξη είχε την εξουσία στους οργανισμούς αυτούς; Ποια πολιτική παράταξη έβαλε τόσους υπαλλήλους, πότε και πως μπήκαν, που να είναι υπεράριθμοι; Αυτό φαίνεται από την δύναμη των συνδικαλιστικών οργανώσεων). Μιλούν για ατασθαλίες στους οργανισμούς αυτούς, δεν μας είπαν όμως ποιες είναι οι ατασθαλίες και ποιοι τις έκαναν, ποια είναι τα στοιχεία και αφού τα έχουν γιατί δεν τα παρουσιάζουν.
Αυτά όμως είναι ζητήματα που μπορούν να συζητηθούν και εκεί που υπάρχουν προβλήματα, κακοδιαχείριση, υπεράριθμο προσωπικό, μισθοί που δεν ανταποκρίνονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες να διευθετηθούν και οι οργανισμοί να εξυγιανθούν. Αυτά δεν είναι προβλήματα που προκύπτουν από το ιδιοκτησιακό καθεστώς, οι τράπεζες είναι κρατικές; Είναι η βιτρίνα του καπιταλισμού και το πιο ισχυρό ιδιωτικό κεφάλαιο. Ποια ήταν και είναι η κατάσταση τους και που μας οδήγησαν;
Πολλοί αντιδρούν στις απεργίες διότι θα επηρεαστούν από αυτές. Μα αν μια απεργία δεν θα επηρεάσει κανένα δεν θα έχει και αποτέλεσμα και δεν υπάρχει λόγος να γίνει. Σε οποιονδήποτε τομέα και αν γίνει απεργία κάποιους θα επηρεάσει, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο. Με αυτή τη λογική Στους περισσότερους τομείς δεν πρέπει να γίνονται απεργίες διότι επηρεάζουν την οικονομία, πλήττουν διάφορες ομάδες, υπηρεσίες κ.α.
Η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζομένων και το πιο δυνατό μέσω διεκδίκησης, το οποίο όμως θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως τελευταίο μέτρο αφού εξαντληθούν τα περιθώρια διαλόγου ή άλλοι τρόποι και τότε με φειδώ και προσοχή σε ουσιώδεις και ζωτικές υπηρεσίες να ασκείται το δικαίωμα της απεργίας.
Εδώ που φτάσαμε ας μείνουμε χωρίς ρεύμα, χωρίς τηλέφωνα, ας κλείσουν τα λιμάνια, αλλά η περιουσία του κράτους (του λαού),η ασφάλεια του κράτους, να μη περάσουν στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
Οι Ημικρατικοί οργανισμοί (ΑΗΚ, ΑΤΗΚ, Αρχή Λιμένων) είναι κερδοφόροι οργανισμοί (και ας έπεισαν όσους έπεισαν τα εξαρτήματα του κεφαλαίου ΜΜΕ πως είναι ζημιογόνοι). Διότι αν δεν ήταν κερδοφόροι δεν θα έδιναν στο κράτος τα εκατομμύρια που δίνουν κάθε χρόνο και ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο αν δεν ήταν αυτοί οι οργανισμοί το κράτος δεν θα είχε χρήμα να κινηθεί.
Αυτοί οι οργανισμοί ασκούν κοινωνική πολιτική και λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας και ομάδων πληθυσμού που χρειάζονται στήριξη. Αν ιδιωτικοποιηθούν θα δίνουν οι ιδιοκτήτες τα εκατομμύρια που δίνονται τώρα στο κράτος; Θα έχουν στήριξη οι διάφορες ομάδες; Η Κύπρος είναι ένας μικρός χώρος με πληθυσμό που δεν φτάνει το 1000000,μας λεν θα μειωθούν οι τιμές λόγω ανταγωνισμού. Πόσες εταιρίες μπορούν να λειτουργήσουν για να είναι κερδοφόρες και να μειωθούν οι τιμές λόγω ανταγωνισμού; Στις τράπεζες μειώθηκαν τα επιτόκια από τον ανταγωνισμό; Ας ψάξουμε σε άλλες χώρες μεγαλύτερες γεωγραφικά και πληθυσμιακά τι έγινε όταν δόθηκαν τέτοιοι οργανισμοί στο ιδιωτικό κεφάλαιο και πως θέλουν να επιστρέψουν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κράτους.
Για ποιών τα συμφέροντα θα εργαστεί το ιδιωτικό κεφάλαιο; Αν κάποιες υπηρεσίες δεν είναι συμφέρουσες θα τις παρέχει το ιδιωτικό κεφάλαιο; Η ουσία είναι η εφαρμογή μιας ιδεολογίας που εξυπηρετεί την αστική τάξη και όχι τον λαό. Εσύ με ποιους είσαι;
