Μερικά που έγιναν!

Ανασκοπώντας την κοινωνική πολιτική της Κυβέρνησης θα διαπιστώσουμε ότι το κοινωνικό κράτος επί της δικής μας διακυβέρνησης ενισχύθηκε πάρα πολύ. Ανάμεσα σε αυτά που εφαρμόσαμε θα ξεχώριζα την υιοθέτηση του πασχαλινού επιδόματος για τους συνταξιούχους και το πρόγραμμα στήριξης των χαμηλών συντάξεων, την αύξηση των στεγαστικών προγραμμάτων και της παρεχόμενης βοήθειας προς τους πρόσφυγες, τα φτωχά και νεαρά ζευγάρια, την ενίσχυση της φοιτητικής και μαθητικής μέριμνας. Στα πλαίσια της κοινωνικής μας πολιτικής εισαγάγαμε την πολιτική της ποσόστωσης για προσλήψεις ατόμων με αναπηρίες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δημόσιες συγκοινωνίες, αυξήσαμε το δημόσιο βοήθημα και τον κατώτατο μισθό και θα ‘λεγα χωρίς ίχνος υπερβολής ότι για πρώτη φορά αποκτήσαμε επαρκές σύστημα δημοσίων συγκοινωνιών. Ξοφλήσαμε τα αγροτικά χρέη που εκκρεμούσαν για 35 χρόνια. Δώσαμε τέλος στην έλλειψη πόσιμου νερού. Οι Κύπριοι ποτέ δεν θα ξαναδιψάσουν. Δυστυχώς, όμως, πολλά από αυτά τα σημαντικά βήματα προς τα μπρος ανακόπηκαν από την οικονομική κρίση. Θέλω, όμως, να υπογραμμίσω ότι ακόμα και μετά από τις περικοπές στις οποίες υποχρεωτικά προβήκαμε σε διάφορα προγράμματα και επιδόματα, υπάρχουν αυτά που εξακολουθούν να είναι πιο ψηλά από ό,τι ήταν όταν εμείς αναλάβαμε την εξουσία. Για παράδειγμα, ο μέσος όρος της παρεχόμενης βοήθειας στα στεγαστικά προγράμματα το 2007 ήταν 21 χιλιάδες ευρώ και σήμερα μετά τις περικοπές είναι περίπου 36 χιλιάδες ευρώ. Επιπρόσθετα, κάποια από τα επιδόματα που εμείς εισαγάγαμε, δώσαμε σκληρή μάχη με την Τρόικα για να τα διατηρήσουμε έστω και μειωμένα, για να μπορούμε μετά, όταν καλυτερέψουν οι συνθήκες, να τα επαναφέρουμε εκεί που προηγουμένως τα αυξήσαμε.

Όλοι αυτοί ποιούς στηρίζουν; Το λιγότερο θα έπρεπε να σιωπούν!

Από την εφημερίδα Χαραυγή Κυριακή 23 Δεκέμβρη 2012.

                              Η επιστολή - έγγραφο φωτιά του Αδάμου Χαρίτωνος

Πρόεδρο και μέλη του Συμβουλίου Μελάθρου Αγωνιστών ΕΟΚΑ

Πρόεδρο και μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής Συνδέσμων ΕΟΚ

Πρόεδρο και μέλη Συμβουλίου Μνήμης και Τιμής Αγώνος ΕΟΚΑ

Κύριοι,

Ελαβα γνώση της συνέντευξης του Διευθυντή του Μελάθρου των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ κ. Χρ. Καραγιώργη και γέμισε η ψυχή μου πικρία, αηδία και απογοήτευση.

Θέλω όμως, να είμαι πέρα για πέρα ειλικρινής με όλους. Ανέμενα ότι οι ιθύνοντες του αγωνιστικού κόσμου θα αντιδρούσαν. Ανέμενα ότι το Συμβούλιο του Μελάθρου, τουλάχιστον, θα του έδινε τα παπούτσια στο χέρι. Ανέμενα ότι τα εκτελεστικά όργανα των Συνδέσμων θα αντιδρούσαν και θα διαχώριζαν τη θέση τους. Εντούτοις, τίποτα δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Γι' αυτό η αηδία και η πικρία μου έχουν πολλαπλασιαστεί. Η συνέντευξη Καραγιώργη έπρεπε να ευαισθητοποιήσει όλους μας. Διότι εκτός από υβριστική για τον Αρχηγό μας και ολόκληρο τον αγωνιστικό κόσμο, συνιστά και κατάφωρη παραχάραξη της ιστορίας, τόσο του Διγενή όσο και όλων εκείνων που τον ακολούθησαν. Χωρίς να αντιπαρέρχομαι το θράσος του, να θέλει να δώσει εύσημα καλής διαγωγής στο ΑΚΕΛ, αφού ''ο αγώνας του '55-'59 ήταν αγώνα ολόκληρου του κυπριακού λαού… έστω κι αν η αριστερά συμπεριφέρθηκε στην αρχή τουλάχιστον όπως συμπεριφέρθηκε''. Παρ' όλα αυτά τα πολύ σοβαρά που τον καθιστούν υπόδικο στη συνείδηση κάθε τίμιου πατριώτη, δεν θα επιμείνω, γιατί αλλού στοχεύει η παρούσα. Στόχος μου είναι η αξιοπρέπειά μου και η αξιοπρέπειά σας.

Ο κ. Καραγιώργης, όταν έβγαλε τη γλώσσα του περίπατο, δεν δίστασε να ισχυριστεί ότι, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ του 1971-74 ''παρεσύρθησαν''.

Ερωτώ: Από ποιον παρεσύρθησαν; Βέβαια, αν δεχθούμεν την ύβρη του κ. Καραγιώργη σαν αληθινή, η απάντηση είναι ασφαλής και μία: Από τον Διγενή.

Ερωτώ και πάλιν και πρέπει να απαντήσετε. Ηταν στο ήθος του Διγενή να εξαπατά και παρασύρει ανθρώπους και προπαντός τους αγωνιστές; Και να τους παρασύρει σε τι; Και χάρη ποίων συμφερόντων; Δικών του; Της στρατιωτικής Κυβερνήσεως ή ξένων κυβερνήσεων, για να γίνει από ''Αξιος της Πατρίδος'', προδότης της Πατρίδος, όπως τον θέλουν οι χολερικοί εχθροί μας;

Αν δεχθούμε ότι ''παρασυρθήκαμε'' δεν φτύνουμε μόνο την ιστορία μας. Φτύνουμε και τον νου και την αξιοπρέπειά μας. Διότι κι αν υποτεθεί ότι ''παρασύρθηκαν'' κάποιοι θερμόαιμοι νεαροί, οι άλλοι όλοι ''παρασύρθηκαν''; Και ερωτώ, κύριοι ιθύνοντες των Συνδέσμων Αγωνιστών και του Μελάθρου Αγωνιστών.

Παρασύρθηκαν:

ο Θάσος Σοφοκλέους: Βουλευτής, Γυμνασίαρχος, Τομεάρχης, ο Ανδρέας Αγγελόπουλος: Επιχειρηματίας, ο Πανίκος Σωτηρίου: Δικηγόρος, ο Γαβριήλ Μηνάς: Κορυφαίος εκπαιδευτικός, Λυκειάρχης, ο Κυριάκος Σαβεριάδης: Δικηγόρος - Ποινικολόγος, ο Αντώνης Καράς: Δικηγόρος, Βουλευτής, ο Σοφοκλής Χατζηγιάννης: Δικηγόρος, Βουλευτής, ο Σταύρος Ζάκος: Επιχειρηματίας, Υποτομεάρχης, Τομεάρχης, ο Κίκης Κωνσταντίνου: Επιχειρηματίας, Πρ. Αξιωματικός Ελληνικού Στρατού, ο Γιάννης Κασίνης: Θεολόγος, Τομεάρχης, ο Ανδρέας Παρασκευάς: Θεολόγος, ο Στέλιος Στυλιανού: Δικηγόρος, ο Φώτης Παπαφώτης: Θεολόγος, Τομεάρχης, ο Ρένος Κυριακίδης: Γυμνασιάρχης, Τομεάρχης, ο Γεώργιος Χατζηνικολάου: Λυκειάρχης, ο Δημήτρης Συλλούρης: Πολιτικός μηχανικός, Βουλευτής, ο Σπύρος Αρότης: Δημοσιογράφος, Νομικός, Διευθ. Γραφείου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ο μ. Γλαύκος Κασουλίδης: Ιατρός - πατέρας Κυβερνητικού Εκπροσώπου, ο Κώστας Αδαμίδης: Δικηγόρος, πρώην Υπουργός, ο Κώστας Χατζηπιέρας: Δικηγόρος, ο Χριστάκης Χατζηευτυχίου: Καθηγητής, ο Θεόδωρος Παναγιώτου: καθηγητής  Πανεπιστη- μίου, ο Κώστας Γιαλλουρίδης: Γυμνασιάρχης - Αγωνιστής Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πίπος Ιωαννίδης: Δικηγόρος, ο Γεώργιος Παλαιολόγος: Τραπεζικός-Αντάρτης, ο Σωκράτης Ηλιάδης: μεγαλοεπιχειρηματίας, ο Γεώργιος Βασιλειάδης: Αρχιδικαστής, ο Ανδρέας Βασιλείου: Συντεχνιακός, ο Κώστας Τσέλλος: Ιατρός, ο Αλέξανδρος Κιαγιάς: Δάσκαλος - πρ Πρόεδρος ΠΟΕΔ, ο Γιαννάκης Δρουσιώτης Ανδρέας: Δικηγόρος, Τομεάρχης, ο Ανδρέας Βασιλείου (Αρναούτης): Τραπεζικός, ο Λεύκιος Ροδοσθένους: πρ. Βουλευτής, Τομεάρχης, ο Σωτηράκης Γιαννάκης: πρ. Βουλευτής, Τομεάρχης, ο Φρίξος Μαρκίδης: Πρύτανης του Δικηγορικού Συλλόγου, ο Δημητράκης Χαχολιάδης: πρ. Πρόξενος, Επιχειρηματίας, ο Στέλιος Χρηστίδης: Δικηγόρος, ο Χρίστος Πουργουρίδης: Δικηγόρος, Βουλευτής, ο Παναγιώτης Κουζούπης: Δικηγόρος, ο Νίκος Σέρβος: Χημικός, ο Αρης Χατζηγεωργίου: Εμποριολόγος, Επιχειρηματίας, πρώην Υπουργός, ο Σόλων Ποιηταρίδης: Επιχειρηματίας, Τομεάρχης, ο Γεώργιος Ολύμπιος: Καταζητούμενος, Αξιωματικός Εθνικής Φρουράς, ο Ανδρέας Παπαπέτρου: Λοχαγός της Εθν. Φρουράς, ο Σάββας Μισός: Καταζητούμενος, Γεωργός, ο Λουκής Χατζηλουκάς: Δάσκαλος

Aυτός που υπογράφει, και μαζί του η συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστών, αισθανόμαστε περήφανοι που υπηρετήσαμε την Εθνικήν Iδέα της Eνώσεως υπό τον Aρχηγόν Διγενή. Tο λέμε και το υπογράφουμε. Oσοι αρνούνται την τιμή αυτή, είναι χωρίς ανδρισμό και αξιοπρέπεια. Eίναι τυχοδιώκτες και ιδιοτελή ανθρωπάρια που είχαν έρθει στον Διγενή για να καρπωθούν οφέλη, κι όταν είδαν ότι χάθηκε η υπόθεσή μας, μεταμφιέστηκαν σε κριτές και επικριτές του Διγενή και των αγώνων του. Oπως ο αναξιοπαθών κ. Σωτηρίου που βγήκε στην τηλεόραση να υπερασπίσει δήθεν τον Διγενή και τους αγωνιστές του, και αντ’ αυτού μας μίλησε για τις δήθεν διαφωνίες του και την αντιχουντική του δράση. Aιδώς Aργείοι.

Ολοι αυτοί παρεσύρθηκαν, κατά τα λεγόμενα του κ. Καραγιώργη. Το δέχονται; Και αν δεχθούμε ότι ''παρασύρθησαν'', εάν κάποτε αποταθούν στον κ. Καραγιώργη να τους παράσχει ιατρική βοήθεια θα τους αναγκάσει και να μετανοήσουν;

Λευκωσία 9 Ιουνίου 1995

Με εκτίμηση

Αδάμος Χαρίτωνος

Υποτομεάρχης ΕΟΚΑ 1971-1974

Καληνύχτα!

Γιατί απευθυνθήκαμε στο μηχανισμό στήριξης (τρόικα), αφού τους θεωρούμε κλεφταράδες; Αν του πει κανένας λάμνε shυλομαυροΫρευκε εν να φταίει; Απευθυνθήκαμε Νίκο Αναστασιάδη, διότι μας ανάγκασαν αυτοί που επιμελώς αποφεύγεις να κατονομάσεις και να τους αποδόσεις ευθύνες, διότι είναι μέρος της τάξης που εκφράζεις εσύ και το κόμμα σου και της οποίας είσαι υποψήφιος.

Παλαιότερα ο κόσμος που βρισκόταν σε οικονομική ανάγκη απευθυνόταν στους τοκογλύφους ξέροντας τις συνέπειες, όμως επειδή δεν είχε άλλη επιλογή δανειζόταν από τους τοκογλύφους, ξέροντας πως είναι κλεφταράδες. Διάβασε και λίγο Παύλο Λιασίδη και ίσως καταλάβεις. (Τα βάσανα του φτωχού Πετρη) αν δεν κάνω λάθος, ποιήμα του Παύλου Λιασίδη.

Ο υποψήφιος της πλουτοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος αγωνιζόταν (και αγωνίζεται, άσχετα με το τι συμφώνησε με την μισή ηγεσία   του ΔΗΚΟ), για ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών, τώρα μας λέει ότι έχει πρόταση για να μην ιδιωτικοποιηθούν και ποια είναι αυτή η πρόταση, μας είπε; Μιλούν για μετοχοποίηση των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών. Και ποιοι θα πάρουν τις μετοχές; Οι μισθωτοί εργαζόμενοι; Οι άνεργοι; Οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες; Ασφαλώς θα τις πάρουν οι έχοντες το χρήμα, αυτοί που ο Αναστασιάδης και τα κόμματα της δεξιάς εκφράζουν.

Μας είπε ο σοφός Αναστασιάδης πως για την ανεργία ευθύνεται ο Χριστόφιας και η κυβέρνηση του. Μήπως ευθύνεται και για τα εκατομμύρια ανέργων στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις ΗΠΑ; Και αν στον υπόλοιπο κόσμο για την ανεργία δεν φταίει ο Χριστόφιας και η αριστερά ποιος φταίει; Μήπως  εδώ και αλλού  είναι συνέπεια του καπιταλισμού και ιδιαίτερα ευθύνεται για τις οξυμένες συνέπειες ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που θαυμάζει ο υποψήφιος της πλουτοκρατίας και το κόμμα του;

Παύλος Λιασίδης: «Μπλέπει περίτου ο στραός, που έναν μεθυσμένον»

«Οι γλυκάες των Πατρίδων, εγεννήσαν τους πολέμους»

Καλημέρα:

Πόσες βλακείες ακόμα να διαβάσουμε και θ’ ακούσουμε. Σήμερα στην (εφημερίδα) ;Αλήθεια;

Γράφει πως ο Νίκος Αναστασιάδης (υποψήφιος της πλουτοκρατίας), είπε ότι θα τα καταφέρει επειδή έχει το DNA του έλληνα! Έχουν οι έλληνες ξεχωριστό DNA; Έκανε αναλύσεις DNA ο Νίκος Αναστασιάδης; Αν έκανε θα δείχνουν πως το DNA του είναι όμοιο με του χαμαιλέοντα! Νομίζω πρέπει να πάει στον Σταύρο Μαλά να του κάνει μαθήματα γενετικής!

Αφού το ακούσαμε κι’ αυτό δεν χρειάζεται να ακούσουμε τίποτε άλλο! Μας τα είπε όλα ο μετανοήσας για τις θέσεις του και τις κατηγορίες του κατά του ΔΗΚΟ, του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Έτσι ακριβώς

Να πεθάνει ο Χριστόφιας!
της Ελευθερίας Βουτή
Μέλος Κ.Σ. ΕΔΟΝ

Το σύνθημα αυτό που πρωτακούστηκε έξω από το προεδρικό και που στη συνέχεια φροντίζουν να μας το θυμίζουν σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, ακόμα και σε clubs, είναι η κυπριακή έκδοση του αιτήματος του νεοφιλελευθερισμού: στο πρόσωπο του Χριστόφια απαιτείται ο θάνατος της αριστεράς και ό,τι αυτή εκφράζει, ό,τι εκπροσωπεί και για ό,τι αγωνίζεται.

Στο πρόσωπο του Χριστόφια η νεοφιλελεύθερη συντηρητική δεξιά της Κύπρου είδε να αναδεικνύεται στο ύπατο αξίωμα η αριστερά, το μίασμα, ο κάθε γιος της πλύστρας που αποτελούν εμπόδιο στην επέλαση του κεφαλαίου στο πολιτικό σκηνικό και στην άνευ όρων παράδοση των εργασιακών σχέσεων και των εργατικών κεκτημένων στις ορέξεις του. Στόχος πλέον είναι να διασφαλιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ξανά.

Το αίτημα εκφράστηκε ωμά και ξεκάθαρα: Να πεθάνει ο Χριστόφιας!

Να πεθάνει ο Χριστόφιας επειδή προσπάθησε να φορολογήσει τον πλούτο και την ακίνητη ιδιοκτησία. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί έλυσε το ζήτημα των αγροτικών χρεών. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί προσπαθεί να μεταρρυθμίσει το εκπαιδευτικό σύστημα. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί θέλει ιατρική σχολή στην Κύπρο, γιατί θέλει η δημόσια παιδεία να επεκταθεί, γιατί θέλει να είναι δικαίωμα όλων. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί στήριξε τους φοιτητές, τους συνταξιούχους, τους χαμηλά αμοιβόμενους με επιδόματα και παροχές. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί έλυσε το υδατικό πρόβλημα. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί αναβάθμισε το σύστημα των δημόσιων μεταφορών. Να πεθάνει ο Χριστόφιας γιατί έκοψε τις πολλαπλές συντάξεις και μείωσε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που αυτοί έβαζαν με τη σέσουλα στη δημόσια υπηρεσία για να εξασφαλίζουν ψήφους.

Να πεθάνει!!!

Ο Χριστόφιας και η αριστερά έδωσαν αυτή την πενταετία χιλιάδες λόγους για τους οποίους πρέπει να πεθάνουν. Και αφού η φυσική εξόντωση του Προέδρου είναι κάτι που δοκίμασαν ξανά στο παρελθόν και δεν τους βγήκε, πρέπει αυτός και το κόμμα του να πεθάνουν πολιτικά, να αποδομηθούν, να εξευτελιστούν, να διασυρθούν...

Κυρίως πρέπει να πεθάνουν επειδή αρνούνται πεισματικά να ξεπουλήσουν την Κύπρο.

Πρέπει να πεθάνουν επειδή τόλμησαν να διαπραγματευτούν το κυπριακό με προτάσεις που καταργούν την εθνοτική αντιπαράθεση και ενώνουν Ε/Κ και Τ/Κ. Επειδή θέλουν η Κύπρος να επανενωθεί και να αποτελέσει τόπο ευημερίας όλων των κατοίκων της.

Πρέπει να πεθάνουν επειδή αρνούνται πεισματικά παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς από το εξωτερικό και άλλο τόσο από το εσωτερικό να ξεπουλήσουν και το τελευταίο εργασιακό κεκτημένο.

Πρέπει να πεθάνουν επειδή δεν έβγαλαν στο σφυρί τον πλούτο του τόπου, πλούτος ο οποίος ανήκει πρώτα και κύρια στο λαό.

Επιστρατεύοντας τις εφημερίδες και τα κανάλια προσπαθούν νυχθημερόν να μας πείσουν ότι δεν είναι ο κύριος Ορφανίδης και οι διοικήσεις των τραπεζών που μας οδήγησαν στη δεινή οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται ο τόπος σήμερα αλλά ο Χριστόφιας και η αριστερά.

Το παραδεχόμαστε! Τα 10 δις που χρειάζονται οι τράπεζες δεν προκύπτουν από την ανεξέλεγκτη παραχώρηση δανείων με μηδενικές εξασφαλίσεις στην Ελλάδα, ούτε από την αγορά ελληνικών ομολόγων από τους Γερμανούς που προσπαθούσαν να τα ξεφορτωθούν για να πάρουν κάποιοι τις μίζες και τα μπόνους.

Είναι αποτέλεσμα διαγραφών δανείων της ΕΔΟΝ, της ΠΟΓΟ, της Ομόνοιας και του Άδωνη Δαλιού. Γι’ αυτό οδηγούμαστε στο μηχανισμό! Γι’ αυτό ο Κύπριος έχασε και θα χάσει τη δουλειά του, γι’ αυτό θα χάσει από τους μισθούς του, γι’ αυτό θα χάσει από τα ωφελήματα του.

Ο Χριστόφιας και η αριστερά φταίν και πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν πήραν έγκαιρα μέτρα… για το κιβούρι των εργαζομένων. Αλήθεια, δεν μας είπε ποτέ κανένας πόσα δις ευρώ έπρεπε η κυβέρνηση να ‘χει προχειρα να κλείνει τις τρύπες των τραπεζών. Ούτε μας είπαν ποτέ από πού έπρεπε να τα βρει…

Κι ενώ όλο αυτό τον καιρό έπρεπε να πεθάνει ο Χριστόφιας επειδή δεν κατέφευγε στην Τρόικα και αναζητούσε άλλες λύσεις, μετά έπρεπε να πεθάνει επειδή μας έφερε την Τρόικα. Όταν την έφερε έπρεπε να πεθάνει επειδή δεν δεχόταν ό,τι του έλεγε η Τρόικα και είχε το θράσος να διαπραγματευτεί, μετά έπρεπε να πεθάνει επειδή κατάφερε να διασώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί.

Αύριο κάτι άλλο θα θυμηθούν…

Αυτό που δεν ξέρουν όλοι αυτοί είναι ότι η αριστερά δεν φοβάται να πεθάνει όταν πρόκειται για την υπεράσπιση του δίκιου, την δημοκρατίας, της ελευθερίας και του καλού αυτού του τόπου. Το έκαμε στα Οκτωβριανά απέναντι στους Εγγλέζους, αγωνίστηκε στην Ισπανία, πολέμησε τον χιτλεροφασισμό, αντιστάθηκε στα μεταλλεία, χτυπήθηκε από πέτρες που έριξαν χέρια κουκουλοφόρων , σκοτώθηκε πάνω στον Πενταδάχτυλο για να σώσει την πατρίδα που αυτοί πρόδωσαν….

Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι η αριστερά πεθαίνει κάθε μέρα εδώ και 86 τόσα χρόνια αλλά ποτέ δεν πέθανε...

Δείγμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών$

Γράφτηκε την Πέμπτη 29 Νοέμβρη 2012.

Στην Κύπρο η τρόικα εισηγήθηκε την κατάργηση της εισφοράς του κράτους στις κοινωνικές ασφαλίσεις (εκτός των άλλων, που και η δεξιά της Κύπρου και η ντόπια πλουτοκρατία συμφωνούν).

Στόχος να μειωθεί η κρατική παρέμβαση και ο κόσμος να στραφεί για ασφάλειες στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Κόστος; (Για τους εργαζόμενους)

Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση κόβει τα κοντυλιά για την δημόσια υγεία.

Στόχος η κατάργηση της δημόσιας υγείας και ο κόσμος ν’ απευθύνεται για την υγεία του στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Κόστος;

Στην Κύπρο ο συναγερμός και ο υποψήφιος του για την προεδρία Νίκος Αναστασιάδης προτείνουν λιγότερο κράτος, ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων (αλλά τελικά όλων) των ημικρατικών οργανισμών, (έστω και αν συμφώνησαν με το ΔΗΚΟ διαφορετικά, ο Νίκος Αναστασιάδης με την πρώτη ευκαιρία το επαναφέρει). Προωθούν την κατάργηση της δημόσιας υγείας και υποστηρίζουν την καταβολή διδάκτρων στα κρατικά πανεπιστήμια.

Στόχος η στροφή στην ιδιωτική εκπαίδευση. Κόστος;

Οι συντηρητικές δυνάμεις στην ευρωπαϊκή ένωση προωθούν ιδιωτικοποίηση των λιμανιών καταργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας και κατά συνέπεια την ανάληψη των εργασιών  από φτηνό εργατικό δυναμικό αφού αυτό θα συμφέρει τις εταιρίες που θα χειρίζονται τα λιμάνια και η απορύθμιση  των εργασιακών σχέσεων θα είναι γεγονός.

Όλ’ αυτά είναι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης δεξιάς στην Ευρώπη και του (ΔΗ) (ΣΥ)ναγερμού στην Κύπρο που αποτελεί μέρος αυτής.

Θέλουν το κράτος απλό ρυθμιστή των οικονομικών συναλλαγών.

Τέτοιες πολιτικές οδηγούν τους λαούς στην εξαθλίωση και στην αύξηση των κερδών για τις πολυεθνικές εταιρίες και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Οδηγούν όμως και στην κορύφωση των ανταγωνισμών των πολυεθνικών  και την οικονομική καταβαράθρωση των κρατών ώστε να είναι δυνατός ο πολιτικός έλεγχος, (στην Κύπρο τι έγινε;) και τελικά σε πολεμικές επιχειρήσεις για των έλεγχο στρατηγικών θέσεων και πλουτοπαραγωγικών πόρων. Αυτή είναι η φύση  του κεφαλαιοκρατικού συστήματος (ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ).

Αυτές   οιπολιτικές που οδηγούν στην πλήρη φιλελευθεροποίηση της αγοράς και στην ιδιωτικοποίηση των πάντων (το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, κατά τον νόμο της ζούγκλας) σε τι ωφελούν τους εργαζόμενους;

Μπορούν οι εργαζόμενοι να στηρίζουν πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα που υποστηρίζουν τέτοιες πολιτικές;

Μπορούν οι αριστεροί να ταυτίζονται με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα;

Μπορεί ένας εργαζόμενος ή πολύ περισσότερο ένας αριστερός να στηρίζει ανθρώπους που η προσωπική τους φιλοδοξία και για εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων, τους οδηγεί να προτείνουν ανεφάρμοστες ή ζημιογόνες λύσεις, λόγια που χαϊδεύουν τα’ αυτιά των απλών ανθρώπων, λόγια του αέρα.

Αν κάποιος θεωρεί πως το κόμμα της αριστεράς, το κόμμα που οργανώνει τους εργαζόμενους και διεκδικεί τα συμφέροντα και τα δικαιώματα τους, (στην Κύπρο το ΑΚΕΛ), έκανε λάθη ή θεωρεί πως αδικήθηκε απ’ αυτό, ποιο το όφελος να στηρίξει, να ψηφίσει κόμματα ή πρόσωπα που με τις προτάσεις και τις πολιτικές τους οδηγούν τους εργαζόμενους σε αδιέξοδα, στην εξαθλίωση, στην υποταγή και τους κλείνουν τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον;

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι με την ενεργοποίηση μας, τη δράση μας, τη συμμετοχή μας σε ότι μας αφορά έμμεσα ή άμεσα, να διορθώσουμε πολιτικές, λάθη και παραλήψεις, να ανεβάσουμε το επίπεδο των προτάσεων, θέσεων, της πολιτικής δράσης της αριστεράς.

Δεν τασσόμαστε μ’ αυτούς που μας δημιουργούν τα προβλήματα για να τα λύσουμε ή να μας τα λύσουν.

Ο κάθε αγώνας είναι δύσκολος  και δεν κερδίζεται χωρίς θυσίες, κούραση, απογοητεύσεις, πισωγυρίσματα. Είναι φορές που θα κάνουμε βήματα προς τα πίσω για να περισώσουμε ότι περισώζεται από δύσκολες καταστάσεις, για να ανεβούμε δυό σκαλιά σ’ ένα μελλοντικό στάδιο. Όπως ο φίλος μου ο δρομέας δεν απόχτησε την αντοχή να κάνει τον ένα μαραθώνιο μετά τον άλλο και να είναι σε θέση να κερδίζει,  από τη μια μέρα στην άλλη, έτσι και όλοι οι αγώνες στη ζωή θέλουν υπομονή,μεθοδικότητα, υποχωρήσεις στην κατάλληλη στιγμή και επίθεση την ώρα που πρέπει. Αλλά το πιο βασικό χρειάζεται θέληση, διεκδικητικότητα, πάλη και μυαλό που να καθοδήγει τη σκέψη και τις αποφάσεις.

Από το 2008 που η αριστερά πέτυχε να εκλέξει τον μέχρι εκείνη τη στιγμή ηγέτη της πρόεδρο της δημοκρατίας, η πλουτοκρατία εξεμάνει και ανήλεος από τότε επιτίθεται στην κυβέρνηση αλλά και γενικά στην αριστερά. Και συντασσόμενη η ντόπια πλουτοκρατία και πολιτικοί της εκφραστές, με το διεθνές κεφάλαιο, τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, ρίχτηκαν σαν μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά πάνω στα δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και στοχεύουν να τους καταντήσουν σκλάβους όπως πριν μερικές δεκαετίες αλλά όπως και σήμερα συμβαίνει σε κάποιες χώρες ή σε κάποιους εργασιακούς χώρους ακόμα και στην (πολιτισμένη) Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το 1974 η τότε κυβέρνηση, ο τόπος και ο λαός μετά από μια ένοπλη προδοσία βρέθηκαν υπό την κατοχή της Τουρκίας. Σήμερα η κυβέρνηση της ο λαός και ο τόπος βρέθηκε υπό την απειλούμενη κατοχή του διεθνούς κεφαλαίου με διαχειριστή την τρόικα μετά από την οικονομική προδοσία των τραπεζών του ντόπιου κεφαλαίου και των πολιτικών, και νομικών  του εκπροσώπων.

Την ώρα που επιχειρείται ο στραγγαλισμός της κυπριακής οικονομίας με μέτρα λιτότητας τέτοια που να γονατίσουν τους εργαζόμενους και να τους πάρουν ότι με αγώνες σκληρούς και αιματηρούς κέρδισαν, Η κυβέρνηση και η αριστερά που την στηρίζει έδωσαν μια μάχη ώστε να μη χαθούν θεσμικές κατακτήσεις των εργαζομένων (δέκατος τρίτος μισθός, ΑΤΑ, να μη ξεπουληθεί κρατική περιουσία και ημικρατικοί οργανισμοί, να μη περιέλθει στα χέρια της τρόικά το φυσικό αέριο, να μη μας επιβληθεί πολιτικός έλεγχος), η κυβέρνηση με σκληρή διαπραγμάτευση και κάτω από την πίεση της ενωμένης δεξιάς αντιπολίτευσης, να μη καθυστερεί, να υπογράψει μνημόνιο όσο γίνεται πιο γρήγορα και κάτω από τις απειλές του υποψήφιου της δεξιάς Νίκου Αναστασιάδη, πέτυχε να μη καταργηθούν οι θεσμικές κατακτήσεις των εργαζομένων, να μη ξεπουληθούν οι ημικρατικοί οργανισμοί, να μη περάσει στα χέρια της τρόικα το φυσικό αέριο και κράτησε την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Κράτησε τον δρόμο ανοιχτό έστω και γεμάτο αγκάθια και παγίδες ώστε όταν το εργατικό κίνημα με την  πολιτική του έκφραση, το κόμμα της αριστεράς το ΑΚΕΛ, κρίνουν κατάλληλες τις συνθήκες να προσπαθήσουν να επανακτήσουν δικαιώματα, να κερδίσουν το χαμένο έδαφος και ακόμα περισσότερα που θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Η υποψηφιότητα ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΑΛΑ, αυτές τις προεδρικές εκλογές, δίνει τις προτάσεις που είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση της κρίσης, ανοίγουν παράθυρο στην ανάπτυξη και κρατούν την ελπίδα για λύση του κυπριακού στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Οι φίλοι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς εκτός από την κριτική (που γενικά στην ανάλυση μπορεί να συμφωνούμε), τι προτείνουν;

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ λοιπόν και ο κάθε δημοκράτης, έχει υποψήφιο για να στηρίξει.

Δεν έχει τίτλο

Γράφτηκε Τρίτη 27 Νοέμβρη 22:30

Από χτες το βράδυ το MEGA πανηγυρίζει ότι σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που έκανε (πανεπιστήμιο Λευκωσίας) για λογαριασμό του καναλιού αυτού ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών.

Σε μια δημοσκόπηση που οι μισοί σχεδόν είπαν πως δεν αποφάσισαν ή ότι πιθανόν να αλλάξουν γνώμη.

Ένα μεγάλο ποσοστό θεωρεί τον Νίκο Αναστασιάδη ως διεκδικητικό. Μήπως άλλαξε η σημασία της λέξης; Από πότε ένας που δέχεται άκριτα και αβασάνιστα ότι έρχεται από την Ε.Ε. είναι διεκδικητικός; Από πότε ένας που πιέζει να υπογράψουμε μνημόνιο χωρίς να ξέρει όπως έλεγε τους όρους καλά-καλά, και όχι μόνο, αυτός και το κόμμα του ήθελε από χρόνια να μας επιβάλει αυτά που η τρόικα ήρθε να εφαρμόσει είναι διεκδικητικός; Από πότε ένας που δέχεται όλα τα Νατοϊκά-διχοτομικά σχέδια για λύση του κυπριακού είναι διεκδικητικός; Μήπως θεωρείται διεκδικητικός όποιος φωνάζει στις συγκεντρώσεις, τα ράδια και τις τηλεοράσεις;

Απόψε ο τηλεπαρουσιαστής του MEGA αφού μας είπε μερικές φορές ότι σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του καναλιού που εργάζεται σίγουρος πρόεδρος είναι ο Νίκος Αναστασιάδης, μας είπε να ξεχάσουμε ότι έγινε και να δούμε μπροστά (μιλούσε για το πώς φτάσαμε ως εδώ). Τώρα που βγαίνουν στην επιφάνεια ποιοι ευθύνονται και τι ρόλο έπαιξαν και ποιες οι διασυνδέσεις τραπεζών, δικηγόρων, δικηγόρων πολιτικών, κάποιων πολιτικών, κάποιων ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης). Αφού έσπειραν τον σπόρο του μίσους κατά του Δημήτρη Χριστόφια, της κυβέρνησης, του ΑΚΕΛ  και της πλήρους εύθηνης σ’ αυτούς, τώρα που ο σπόρος φύτρωσε και έγινε δέντρο και άπλωσε, να τα ξεχάσουμε όλα λέει και να δούμε μπροστά, μήπως μάθει ο κόσμος κάτι από αυτά που έρχονται στην επιφάνεια και αλλάξει γνώμη.

Βέβαια έχουν και μιαν άλλη αγωνία να περάσουν στον κόσμο ότι ο Σταύρος Μαλάς δεν περνά στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, άρα από την πρώτη Κυριακή υποβάλλουν να εγκαταλειφτεί η υποψηφιότητα αυτή.

Αυτά τα κόλπα δεν θα περάσουν, ο υποψήφιος της αριστεράς ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ με την υποστήριξη αυτών που νοιάζονται το καλώς νοούμενο συμφέρον του λαού και του τόπου θα περάσει στον δεύτερο γύρο και θα διεκδικήσει και είναι εφικτό να κερδίσει την προεδρία της δημοκρατίας.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να εγκαταλείψουμε την ΑΡΙΣΤΕΡΑ και να μείνουμε έρμαιο στα νύχια της πλουτοκρατίας.

Κλάμα νεοφιλελεύθερο$

Αν τζαι αποφεύγω τις νεοφιλελεύθερες κακοτοπιές που λιμάζει το μίσος κατά της αριστεράς, των κομμουνιστών τζαι κυρίως του Χριστόφια ως ηγέτη της κυπριακής αριστεράς, επειδή εν είχα τίποτε να κάνω, εθκέβασα την ανάρτηση του νεοφιλελεύθερου που του αρέσκει η σοσιαλδημοκρατία Στροβολιώτη τζαι έλισεν τον η μίλλα μου. Κλέη τζαι οδύρεται που μας τέλειωσε η δημοκρατία, τζαι την τόσην ανικανότητα του προέδρου Χριστόφια. Θα προτιμούσε βέβαια να ήταν πρόεδρος ο Αναστασιάδης για να θέσει σε εφαρμογή αυτά που θέλει η τρόικα και που ο συναγερμός εδώ και χρόνια μας τα εισηγείται είτε ξεκάθαρα είτε συγκαλυμμένα. Μου φαίνεται πως εν τζαιρός που εν να πιάσει τα όπλα ο Στροβολιώτης τζαι η συνοπαρτζιά του, για να καθαρίσει την Κύπρο που τους (ανίκανους κομμουνιστές) εν αντέχουν άλλον. Τούτος ο λαός άντεξε πολλά: τα καπετανάτα της δεκαετίας του 1960, πραξικόπημα-τούρκικη εισβολή, δεκαετή διακυβέρνηση του συναγερμού (με s300, εξοπλισμούς με μίζες, απάτη χρηματιστηρίου, δημιουργίας χιλιάδων θέσεων εργασίας στο δημόσιο, κ.α.). Αντέξαμε φούσκα ακινήτων, πάττισμαν της οικονομίας από τις τράπεζες και όλα αυτά δεν ήταν από την ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Ανακοίνωση Παγκύπριας Οργάνωσης Τύφλών:

Η Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών διοργανώνει χριστουγεννιάτικη/ ενημερωτική εκδήλωση στα Εμπορικά Κέντρα The Mall Of Cyprus στη Λευκωσία και My Mall στη Λεμεσό, το Σάββατο, 24 Νοεμβρίου, 2012. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα διατεθούν είδη καλαθοπλεκτικής και χειροτεχνήματα που κατασκευάζονται στα Εργαστήρια Τυφλών στη Λευκωσία. Οι επισκέπτες θα έχουν, επίσης, την ευκαιρία να πάρουν μέρος σε βιωματικό εργαστήρι με ειδικές τεχνικές και υποστηρικτικές τεχνολογίες για τυφλούς. Θα διανεμηθεί, επίσης, ενημερωτικό/ πληροφοριακό υλικό για τις υπηρεσίες και τις δραστηριότητες των τυφλών και της Οργάνωσης τους και διάφορες πληροφορίες που αφορούν τους τυφλούς της Κύπρου. Η Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών λειτουργεί εδώ και 40 περίπου χρόνια στη Λευκωσία και στη Λάρνακα Εργαστήρια κατασκευής χειροτεχνημάτων καλαθοπλεκτικής με χόρτο, σκαμνάκια και καρεκλίτσες επενδυμένες με τόνο ή πλαστικό σχοινάκι, καθώς επίσης και καρέκλες επενδυμένες με ψάθα, όπου εκπαιδεύονται πολλοί τυφλοί, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται, κυρίως, άτομα που χάνουν την όρασή τους σε μεγαλύτερη ηλικία, στη χειροτεχνία, καλαθοπλεκτική, δέσιμο και επιδιόρθωση καρεκλών κλπ. Η εκπαίδευσή των τυφλών στους τομείς αυτούς συνέβαλε τα μέγιστα στην απόκτηση δεξιοτήτων και εμπειριών, οι οποίες τους βοήθησαν πάρα πολύ στην εξασφάλιση εργασίας και στην επιτυχημένη απασχόληση τους καθώς, επίσης, και στην απόκτηση αυτοπεποίθησης, για να νοιώθουν ενεργά και χρήσιμα μέλη της κοινωνίας. Ιδιαίτερα σημαντική είναι επίσης, η συμβολή των Εργαστηρίων στο θέμα της κοινωνικοποίησης ατόμων που ζούσαν απομονωμένα και σε αδράνεια, για τους οποίους η απασχόληση εκεί λειτουργεί εργασιοθεραπευτικά. Για σκοπούς διάθεσης των ειδών που κατασκευάζονται στα Εργαστήρια διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, που εντάσσονται στην ευρύτερη προσπάθεια της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών για την επαγγελματική και την κοινωνική ένταξη των ατόμων με οπτική αναπηρία. Στις εκδηλώσεις της Οργάνωσης μας στα Κέντρα Mall of Cyprus και My Mall στη Λευκωσία και στη Λεμεσό θα διατεθούν ανάμεσα σε άλλα προς πώληση καλαθάκια διαφόρων μεγεθών και άλλα ειδικά διακοσμημένα είδη καλαθοπλεκτικής και χειροτεχνήματα για τις ονομαστικές γιορτές και τις γιορτές των Χριστουγέννων, τα οποία κατασκευάζονται από τους ίδιους τους τυφλούς στα Εργαστήριά τους στη Λευκωσία και στη Λάρνακα. Οι εκδηλώσεις αυτές εντάσσονται στην ευρύτερη προσπάθεια της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών για την επαγγελματική και την κοινωνική ένταξη των ατόμων με οπτική αναπηρία και είναι ευπρόσδεκτοι όσοι θα ήθελαν να συμβάλουν σ' αυτή την προσπάθεια, να ενημερωθούν για τα θέματα που αφορούν τα άτομα αυτά καθώς και να ενισχύουν την προσπάθεια τους με οποιοδήποτε τρόπο. Σας περιμένουμε στο Εμπορικό Κέντρο The Mall Of Cyprus και στο My Mall της Λεμεσού, το Σάββατο 24 Νοεμβρίου, 2012 από τις 10:00 μέχρι τις 18:00. Περισσότερες πληροφορίες για τα είδη που κατασκευάζονται στα Εργαστήρια βρίσκονται στον Ηλεκτρονικό σύνδεσμο: www.facebook.com/ergastiriapot

Αντίσταση

Οι σύγχρονοι τοκογλύφοι της τρόικα (τρώιτα) θέλουν να γονατίσουν τους λαούς, να τους πάρουν δικαιώματα και κατακτήσεις που βελτιώνουν το βιοτικό τους επίπεδο, (στόχος μείωση μισθών στα επίπεδα της Κίνας και Ινδίας) για να αυξήσουν τα κέρδη τους και να ανταγωνιστούν τις οικονομίες των χωρών αυτών. Οι πολυεθνικές εταιρίες επιδιώκουν τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των κρατών και έτσι την υποδούλωση των λαών. Εμείς θα δεχτούμε την οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική υποδούλωση; Αφήστε τον καναπέ, τις τηλεοράσεις και τα ράδια της παραπληροφόρησης που μας αποκοιμίζουν (εξυπηρετώντας τις πολιτικές της υποτέλειας της δεξιάς). Ξυπνάτε να μη μας πιάσουν στον ύπνο και αντισταθείτε.

Αντίσταση

Οι σύγχρονοι τοκογλύφοι της τρόικα (τρώιτα) θέλουν να γονατίσουν τους λαούς, να τους πάρουν δικαιώματα και κατακτήσεις που βελτιώνουν το βιοτικό τους επίπεδο, (στόχος μείωση μισθών στα επίπεδα της Κίνας και Ινδίας) για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Οι πολυεθνικές εταιρίες επιδιώκουν τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των κρατών και έτσι την υποδούλωση των λαών. Εμείς θα δεχτούμε την οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική υποδούλωση; Αφήστε τον καναπέ και τις τηλεοράσεις και τα ράδια της παραπληροφόρησης που μας αποκοιμίζουν (εξυπηρετώντας τις πολιτικές της υποτέλειας της δεξιάς). Ξυπνάτε να μη μας πιάσουν στον ύπνο και αντισταθείτε.

Οι πόρτιες

Το κόμμα (ΕΥΡΟΚΟ(τες))που ξεκάθαρα τάσσεται ενάντια στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και υποστηρίζει επιστροφή στο ενιαίο κράτος, εννοώντας βέβαια στην κατάσταση από το 1964 μέχρι το 1974, τελικά ξέχασε τον λόγο ύπαρξης του και τάχτηκε υπέρ της κατά συνείδησης ψήφου στις προεδρικές εκλογές. Ούτε τον Λιλλήκα που έχει με αυτούς παρόμοιες θέσεις στο κυπριακό δεν καταδέχτηκαν και άφησαν τα μέλη και τους οπαδούς τους αν θέλουν να ψηφίσουν και τον Ν. Αναστασιάδη τον υποστηριχτή της χαλαρής ομοσπονδίας (μήπως συμπίπτουν η χαλαρή ομοσπονδία στην ουσία 2 κράτη και η διχοτόμηση στην οποία οδηγούν οι θέσεις για ενιαίο κράτος;). Για ποιόν αγώνα μας μιλούν αφού αυτοί δεν τολμούν στη Κύπρο να θέσουν υποψηφιότητα προβάλλοντας καθαρά τις θέσεις τους και να διεκδικήσουν την προεδρία; Πως και ποιους θα πείσουν στο εξωτερικό; Τελικά οι καρέκλες έχουν πιο πολύ σημασία και η ξικοληθήσαπλευρά από τον συναγερμό πάει να ξανακολήσειπέρκι δει χαΪριν. Οι δε (οι)κολόγοι, δεν αποφάσισαν τι τελικά θέλουν, ομοσπονδία; Χαλαρή ομοσπονδία (σύγχρονη έκδοση αποκεντρωμένη ομοσπονδία; Ή ξεκινούμε πτου ξανάτζιαρκής; Δεν αποφάσισαν αν είναι υπέρ του κεφαλαίου ή των συμφερόντων του λαού. Δεν αποφάσισαν αν θα είναι με την δημοκρατία ή τους εκφραστές του εθνικισμού της δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής και ακροδεξιάς, τους θαυμαστές του Γρίβα και υποστηριχτές των απόψεων της ΕΟΚΑ β. Δεν παίρνουν θέση, άρα μπορούν να είναι όλη μέρα και κάθε μέρα στιςτηλεοράσεις και τα ράδια και να λεν ότι θέλουν, ατάκες να χαϊδεύουν τα’ αφτιά του κόσμου, και να κάνουν το show τους. Οι υποστηριχτές της διεκδικητικής πολιτικής (αγωνιστές) του ενδιάμεσου χώρου, και κύρια η συνεργαζόμενη με τον συναγερμό ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν ενοχλούνται από την επαναφορά του Νίκου Αναστασιάδη των απόψεων περί διευρυμένων συνομιλιών και ας διαφωνούσαν με τέτοιες προσεγγίσεις. Έτσι (πολιτικοί)) να μας λείπουν! Ας κοροΪδεύονται όσοι θέλουν να ζουν με παραμύθια.

Οι πότιες

Το κόμμα (ΕΥΡΟΚΟ(τες))που ξεκάθαρα τάσσεται ενάντια στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και υποστηρίζει επιστροφή στο ενιαίο κράτος, εννοώντας βέβαια στην κατάσταση από το 1964 μέχρι το 1974, τελικά ξέχασε τον λόγο ύπαρξης του και τάχτηκε υπέρ της κατά συνείδησης ψήφου στις προεδρικές εκλογές. Ούτε τον Λιλλήκα που έχει με αυτούς παρόμοιες θέσεις στο κυπριακό δεν καταδέχτηκαν και άφησαν τα μέλη και τους οπαδούς τους αν θέλουν να ψηφίσουν και τον Ν. Αναστασιάδη τον υποστηριχτή της χαλαρής ομοσπονδίας (μήπως συμπίπτουν η χαλαρή ομοσπονδία στην ουσία 2 κράτη και η διχοτόμηση στην οποία οδηγούν οι θέσεις για ενιαίο κράτος;). Για ποιόν αγώνα μας μιλούν αφού αυτοί δεν τολμούν στη Κύπρο να θέσουν υποψηφιότητα προβάλλοντας καθαρά τις θέσεις τους και να διεκδικήσουν την προεδρία; Πως και ποιους θα πείσουν στο εξωτερικό; Τελικά οι καρέκλες έχουν πιο πολύ σημασία και η ξικοληθήσαπλευρά από τον συναγερμό πάει να ξανακολήσειπέρκι δει χαΪριν. Οι δε (οι)κολόγοι, δεν αποφάσισαν τι τελικά θέλουν, ομοσπονδία; Χαλαρή ομοσπονδία (σύγχρονη έκδοση αποκεντρωμένη ομοσπονδία; Ή ξεκινούμε πτου ξανάτζιαρκής; Δεν αποφάσισαν αν είναι υπέρ του κεφαλαίου ή των συμφερόντων του λαού. Δεν αποφάσισαν αν θα είναι με την δημοκρατία ή τους εκφραστές του εθνικισμού της δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής και ακροδεξιάς, τους θαυμαστές του Γρίβα και υποστηριχτές των απόψεων της ΕΟΚΑ β. Δεν παίρνουν θέση, άρα μπορούν να είναι όλη μέρα και κάθε μέρα στιςτηλεοράσεις και τα ράδια και να λεν ότι θέλουν, ατάκες να χαϊδεύουν τα’ αφτιά του κόσμου, και να κάνουν το show τους. Οι υποστηριχτές της διεκδικητικής πολιτικής (αγωνιστές) του ενδιάμεσου χώρου, και κύρια η συνεργαζόμενη με τον συναγερμό ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν ενοχλούνται από την επαναφορά του Νίκου Αναστασιάδη των απόψεων περί διευρυμένων συνομιλιών και ας διαφωνούσαν με τέτοιες προσεγγίσεις. Έτσι (πολιτικοί)) να μας λείπουν! Ας κοροΪδεύονται όσοι θέλουν να ζουν με παραμύθια.

Γιατί Σταύρο Μαλά!

Ποιος είναι ο Σταύρος Μαλάς Οικογένεια Ο Δρ Σταύρος Μαλάς γεννήθηκε στον Άγιο Σέργιο της Αμμοχώστου στις 10 Ιουνίου 1967. Είναι παιδί του Διονύση Μαλά, αγωνιστή της ΕΟΚΑ και στενού συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και της Ορθοδοξίας Μούσκου, αδελφής του ήρωα Χαράλαμπου Μούσκου και εξαδέλφης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Από το 1994 είναι νυμφευμένος με την εκπαιδευτικό Ζαχαρούλα Μαλά με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά, το Διονύση 16 ετών, το Γιώργο 15 και τα δίδυμα Φοίβη και Χάρη 12 ετών. Ακαδημαϊκή και Επαγγελματική Πορεία Με την Τουρκική εισβολή προσφυγοποιήθηκε και μετέβη με την οικογένεια του στην Πάφο, όπου πέρασε τα μαθητικά του χρόνια. Με τη λήξη της στρατιωτικής του θητείας φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University College of London), αποκτώντας διαδοχικά πτυχίο και διδακτορικό στη Γενετική, με σειρά υποτροφιών. Ακολούθως, εργάστηκε ως ερευνητής για επτά χρόνια στο Ιατρικό Ερευνητικό Συμβούλιο του Imperial College of London. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λονδίνο, είχε ενεργό συμμετοχή στα δρώμενα της εκεί Κυπριακής Παροικίας. Το 2001 επέστρεψε στην Κύπρο και ίδρυσε ερευνητική ομάδα στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου. Από το 2002, διετέλεσε εθνικός εκπρόσωπος της Κύπρου σε πολλές επιτροπές κατάρτισης πολιτικής στον τομέα των βιοϊατρικών ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η προσφορά του σε αυτές τις Επιτροπές, αποτέλεσε και το έναυσμα της συνεργασίας του, ως Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα υγείας, με την πρώην Επίτροπο Υγείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ανδρούλα Βασιλείου. Το 2006 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας για την καλύτερη επίδοση σε εξασφάλιση ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων έρευνας από το πρόγραμμα «Συνεργασία» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το 2008 εξελέγη πρώτος Πρόεδρος των εκπροσώπων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ευρωπαϊκή κοινοπραξία Innovative Medicines Initiative. Διετέλεσε σύμβουλος χρηματοδοτικών οργανισμών σε θέματα αξιολόγησης ερευνητικών προγραμμάτων και δημοσίευσε ερευνητικές μελέτες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Μέχρι το διορισμό του ως Υπουργός Υγείας, ήταν ακαδημαϊκός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κύπρου και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου για εκπόνηση διδακτορικών διατριβών από υποψηφίους διδάκτορες. Υπουργός Υγείας Τον Αύγουστο του 2011 διορίστηκε Υπουργός Υγείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του συνέβαλε αποφασιστικά στην υλοποίηση μιας σειράς δεσμεύσεων: • Πρόταση εφαρμογής και ανάπτυξης του Γενικού Συστήματος Υγείας-ΓΕΣΥ, που βρισκόταν σε εκκρεμότητα από το 2010. Δύο αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου αφορούν το μοντέλο αυτοδιοίκησης των κρατικών νοσηλευτηρίων, τη χρηματοδότηση του ΓΕΣΥ και τη λειτουργική υποστήριξή του με προοπτική εφαρμογής του περί το τέλος του 2015. • Δημιουργία Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και προώθηση συνεργασίας με δύο ιδιωτικές Ιατρικές Σχολές. • Υλοποίηση της δέσμευσης για έναρξη λειτουργίας της Πνευμονολογικής Κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου. • Υλοποίηση της δέσμευσης για δημιουργία δύο Ακτινοθεραπευτικών Μονάδων σε Λευκωσία και Λεμεσό. • Υλοποίηση της δέσμευσης για επέκταση του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. • Εγκατάσταση οκτώ ψηφιακών μαστογράφων στα Γενικά Νοσοκομεία και σε Κέντρα Υγείας στο πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής για τη καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού. • Δημιουργία Μονάδας Αιμοκάθαρσης στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας που θα καλύπτει τις ανάγκες της επαρχίας για τα επόμενα είκοσι χρόνια. • Μείωση στις τιμές των φαρμάκων, με ισχύ το Γενάρη του 2013. • Σύναψη σειράς συμφωνιών με εξειδικευμένους γιατρούς και ιατρικά κέντρα του εξωτερικού με κλινικές αναφοράς την Κύπρο, με σκοπό την εξυπηρέτηση Κυπρίων ασθενών και ταυτόχρονη εξοικονόμηση δαπανών 20 εκατομμυρίων ευρώ. «Διεκδικώντας το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας μας, φιλοδοξώ να αγωνιστώ μαζί σας για ένα καλύτερο αύριο, σε μια πατρίδα ελεύθερη και ενωμένη, σε μια κοινωνία ευημερούσα και σύγχρονη. Φιλοδοξώ να παλέψω μαζί σας στην ίδια γραμμή, για τις μεγαλόπνοες διεκδικήσεις για ισονομία, ισοπολιτεία, αξιοκρατία και χρηστή διοίκηση. Η πατρίδα μας σημαδεμένη από τη μοίρα, τα λάθη μας και τους κατακτητές, δεν μπορεί να στενάζει άλλο μοιρασμένη στα δύο, υποφέροντας από την ανελευθερία, την καταδυνάστευση και το στραγγαλισμό του διαχωρισμού. Ο τόπος μας, τόπος ευλογημένος με τόσες ομορφιές και φυσικό πλούτο, πρέπει να ευημερήσει, να ευτυχήσει και να λαμπρύνει με πρόοδο τους ανθρώπους που ανέθρεψε η γη του. Θα παλέψουμε γι’ αυτό. Ο τόπος μας έχει όλα τα εχέγγυα, τους ανθρώπους και όλα τα εφόδια για να γνωρίσει καλύτερες μέρες, καλύτερες συνθήκες, καλύτερους καιρούς.» Ψηφίζω Σταύρο Μαλά για Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Σήμερα η Κύπρος χρειάζεται να κάμει μια καινούρια αρχή, κτίζοντας πάνω σε ό,τι έχουμε επιτύχει τα τελευταία χρόνια. Χρειάζεται να απελευθερωθεί από τις κοντόφθαλμες προσεγγίσεις και τις μικροκομματικές φιλοδοξίες. Χρειάζεται να καθοδηγηθεί από οράματα και αξίες. Σήμερα πρέπει να στραφούμε στο μέλλον. Όλοι μαζί μπορούμε να φέρουμε το καινούριο. Να απελευθερώσουμε δημιουργικές δυνάμεις. Να αντιμετωπίσουμε την κρίση με σεβασμό στις ανθρώπινες ανάγκες και με στόχο να αξιοποιήσουμε τις παραγωγικές μας δυνατότητες. Να προχωρήσουμε μαζί μπροστά και να οδηγήσουμε τον τόπο μας στην επανένωση, την ευημερία και το ειρηνικό μέλλον. Ο Σταύρος Μαλάς μπορεί να σταθεί στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας και να εργαστεί σκληρά ώστε τα οράματα να γίνουν πραγματικότητα. Μαζί με πολίτες κομματικά ενταγμένους, αλλά και ανέντακτους. Μαζί με νέους, που διακατέχονται από ενθουσιασμό και έχουν νέες ιδέες, αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους που έχουν πλούσιες εμπειρίες από τη ζωή. Πολίτες από διάφορα κοινωνικά στρώματα που έχουν ένα κοινό στόχο: σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση νικητής να είναι μόνο η Κύπρος και λαός της. Νέο Πρόσωπο- Νέα Πρόταση- Νέα Εποχή Γιατί στηρίζω Σταύρο Μαλά: 1. Γιατί πιστεύει πραγματικά στην προοπτική της λύσης και θα εργαστεί γι’ αυτήν χωρίς παλινδρομήσεις. 2. Γιατί μπορεί να διαπραγματευτεί το Κυπριακό στη βάση αρχών, διασφαλίζοντας τα αναφαίρετα δικαιώματα του λαού μας και αποτρέποντας αδιέξοδα και νέες περιπέτειες για τον τόπο μας. 3. Γιατί εκ πεποιθήσεως απορρίπτει τις συντηρητικές πολιτικές, την καταστρατήγηση δικαιωμάτων, τη μείωση του βιοτικού επιπέδου και τη συρρίκνωση του κράτους προνοίας. 4. Γιατί έχει το θάρρος να διακηρύττει ότι τα βάρη από την κρίση πρέπει να επιμεριστούν κοινωνικά δίκαια και επιτέλους να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί εκείνοι που τόσα χρόνια κέρδισαν πάρα πολλά αλλά πρόσφεραν πολύ λίγα. 5. Γιατί μπορεί να χειριστεί τα θέματα του φυσικού αερίου σοβαρά και υπεύθυνα, εμπνέοντας εμπιστοσύνη στο λαό, διασφαλίζοντας σημαντικά οφέλη για τις επόμενες γενιές. 6. Γιατί θέτει νέες προσεγγίσεις μέσα από τολμηρές προτάσεις. 7. Γιατί μπορεί να δημιουργήσει μια νικηφόρα κοινωνική συμμαχία με όραμα εκσυγχρονισμού και με προοδευτικό περιεχόμενο. 8. Γιατί ως νέος πολιτικός έχει εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους. 9. Γιατί ως λαμπρός επιστήμονας γνωρίζει την αξία της επιστημονικής γνώσης. Είναι σε θέση και έχει τη θέληση να αξιοποιήσει το αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας για να πάει η Κύπρος πιο μπροστά. 10. Γιατί μόνο ένας προοδευτικός, γνήσια δημοκρατικός άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει τα πολλά και σύνθετα σύγχρονα προβλήματα 11. Γιατί βαδίζει στο δρόμο της πολιτικής με ξεκάθαρες θέσεις και αξιοπιστία. 12. Γιατί η δράση του στα κοινά απέδειξε ότι δεν εξαντλείται σε ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά έχει την ικανότητα να δίνει πρακτικές και σωστές λύσεις . 13. Γιατί είναι ένας νέος έντιμος, σοβαρός και μελετημένος άνθρωπος με καθαρό παρελθόν και ελπιδοφόρο μέλλον.

Εκδήλωση τιμής!

Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ παρευρέθηκα σε μια εκδήλωση των λαϊκών οργανώσεων Σολέας, Στην Τεμπριά, η οποία πραγματοποιήθηκε προς τιμή του αποβιώσαντα πριν από ένα χρόνο σχεδόν σ. Φύτου Παναγιώτου. Ο σ. Φύτος Παναγιώτου οικοδόμος, δούλεψε ακούραστα για το λαϊκό κίνημα και τα προβλήματα των απλών ανθρώπων και με τη δράση του έγινε παράδειγμα προς μίμηση στον καθένα που θέλει ν’ αγωνιστεί κατά της αδικίας και το κτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας. Στην εκδήλωση παρόν ήταν και ο υποψήφιος πρόεδρος της δημοκρατίας Σταύρος Μαλάς. Στην παρέμβαση του ο Σταύρος Μαλάς επικεντρώθηκε στα αγροτικά ζητήματα εντοπίζοντας πολύ καλά την πηγή των προβλημάτων της αγροτιάς και της κυπριακής υπαίθρου, πρότεινε τις δικές του θέσεις που θα βοηθήσουν ένα βασικό κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας και ουσιαστικό παράγοντα της οικονομίας του τόπου. Συνέδεσε δε τα θέματα της υπαίθρου με τα υπόλοιπα ζητήματα και με απλά λόγια και κατανοητά, έδωσε να καταλάβουν οι παρευρεθέντες που γέμισαν την αίθουσα στην πλατεία της Τεμπριάςτους λόγους που πρέπει να κλείσουμε το δρόμο για την εξουσία στο μεγάλο κεφάλαιο και τον υποψήφιο της δεξιάς Ν. Αναστασιάδη και με τη δουλειά μας να ανοίξουμε το δρόμο για τη νέα εποχή, αναδεικνύοντας το Σταύρο Μαλά και τις δυνάμεις της προόδου και του κοινωνικού κράτους στο πηδάλιο της κυπριακής κοινωνίας.

Είναι επικίνδυνοι!

Είναι επικίνδυνοι. Ο υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, το επιτελείο του, τα στελέχη και βουλευτές του συναγερμού, μας λένε ξαφνικά πως άλλαξαν τα δεδομένα γι’ αυτό και αναθεωρούν τη στάση τους στο κυπριακό (είναι η πρώτη φορά;), και ποια είναι τα δεδομένα που άλλαξαν; Αυτό δεν μας το λένε, μάλλον δεν γνωρίζουν. Γράφουν στη συμφωνία που έκαναν με το ΔΗΚΟ για ομοσπονδία (γενικά και αόριστα) διαγράφοντας τη διζωνική δικοινοτική), λέγοντας πως εννοείται από τις παραπομπές στα διάφορα έγγραφα (συμφωνία της 8ης Ιούλη κ.λπ.) Δηλαδή βαριόντουσαν να το διευκρινίσουν στη συμφωνία ή θα έπιανε χώρο; Ή για να δίνουν την όποια ερμηνεία βολεύει; Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης και το επιτελείο του ρωτηθούν για να διευκρινίσουν τους στόχους για τη λύση του κυπριακού (σε ποια λύση στοχεύουν), στο πρωτεύον ζήτημα της κυπριακής κοινωνίας, απαντούν ότι θα συσταθεί συμβούλιο αρχηγών για να αποφασίζει ανάλογα των καταστάσεων της στιγμής, με ένα συνομιλητή που θα διορίζεται από ποιόν; Θα παίρνει εντολές από ποιόν; Και θα είναι υπόλογος σε ποιόν; Δηλαδή θα έχουμε ένα πρόεδρο χωρίς συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς πολιτική στόχευση. Δηλαδή μια πολιτική του κουτουρού, όπως έρτει τζαι όπως λάχει. Σήμερα ο ευρωβουλευτής του συναγερμού και πρώην υποψήφιος πρόεδρος Ιωάννης Κασουλίδης μας είπε πως αφού η Τουρκία δεν θέλει ομοσπονδία, εμείς γιατί να συζητούμε μεταξύ μας τι είδους λύση θέλουμε ή αν θέλουμε λύση. Εννοεί μήπως αφού η Τουρκία δεν θέλει λύση να αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι; Και σε συνδυασμό με την πρόταση που θα καταθέσουν συναγερμός και ΔΗΚΟ για την διαχείριση της κρατικής περιουσίας, μας λένε ίσως πως δεν τους ενδιαφέρει η λύση του κυπριακού, αλλά η ανόρυξη και διαχείριση του φυσικού αερίου; Βέβαια ο Νίκος Αναστασιάδης ως υπηρέτης των Νατοϊκών συμφερόντων, βλέπει την Κύπρο και τα διάφορα ζητήματα στα πλαίσια της ένταξης της χώρας μας πρώτα στον συνεταιρισμό για την (ειρήνη;) όπου η Κύπρος θα υπάγεται στο στρατηγείο που εδρεύει στην Τουρκία με όλα τα συνεπακόλουθα, και σε δεύτερο στάδιο την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ (τον οργανισμό που ευθύνεται για τα δεινά που πέρασε η πατρίδα μας). Είναι άσχετο μήπως ότι ο Ν. Αναστασιάδης προέρχεται από την ΕΟΚΑ β της οποίας ήταν και δικηγόρος; Η ηγεσία του ΔΗΚΟ έχει δικαίωμα να κάνει τις επιλογές της και τις έκανε. Ας σκεφτεί ο κάθε δημοκράτης και ας αποφασίσει αν θέλει να στηρίξει τη δημοκρατία τους θεσμούς, μια βιώσιμη λύση στο κυπριακό που να ενώνει τη χώρα και το λαό (που δεν μπορεί να είναι με βάση τις πραγματικότητες άλλη από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία). Ας σκεφτεί ο κάθε δημοκράτης εργαζόμενος αν θέλει να παραδώσει την οικονομία του τόπου στο μεγάλο κεφάλαιο ή αν θέλει ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα οικονομίας. Ο υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ, έχει προτάσεις θέσεις και απόψεις τόσο στο κυπριακό όσο και στην οικονομία, την εσωτερική διακυβέρνηση και στα άλλα ζητήματα που απασχολούν την κυπριακή κοινωνία. Μπορεί ο καθένας να τα μελετήσει για να δει ποιος έχει προτάσεις που δίνουν λύσεις και ποιος μας κοροϊδεύει για να εξυπηρετήσει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια.

Είναι επικίνδυνοι.

Ο υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, το επιτελείο του, τα στελέχη και βουλευτές του συναγερμού, μας λένε ξαφνικά πως άλλαξαν τα δεδομένα γι’ αυτό και αναθεωρούν τη στάση τους στο κυπριακό (είναι η πρώτη φορά;), και ποια είναι τα δεδομένα που άλλαξαν; Αυτό δεν μας το λένε, μάλλον  δεν γνωρίζουν.

Γράφουν στη συμφωνία που έκαναν με το ΔΗΚΟ για ομοσπονδία (γενικά και αόριστα) διαγράφοντας τη διζωνική δικοινοτική), λέγοντας πως εννοείται από τις παραπομπές στα διάφορα έγγραφα (συμφωνία της 8^ης Ιούλη κ.λπ.) Δηλαδή βαριόντουσαν να το διευκρινίσουν στη συμφωνία ή θα έπιανε χώρο; Ή για να δίνουν την όποια ερμηνεία βολεύει;

Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης και το επιτελείο του ρωτηθούν για να διευκρινίσουν τους στόχους για τη λύση του κυπριακού (σε ποια λύση στοχεύουν), στο πρωτεύον ζήτημα της κυπριακής κοινωνίας, απαντούν ότι θα συσταθεί συμβούλιο αρχηγών για να αποφασίζει ανάλογα των καταστάσεων της στιγμής, με ένα συνομιλητή που θα διορίζεται από ποιόν; Θα παίρνει εντολές από ποιόν; Και θα είναι υπόλογος σε ποιόν;

Δηλαδή θα έχουμε ένα πρόεδρο χωρίς συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς πολιτική στόχευση. Δηλαδή μια πολιτική του κουτουρού, όπως έρτει τζαι όπως λάχει.

Σήμερα ο ευρωβουλευτής του συναγερμού και πρώην υποψήφιος πρόεδρος Ιωάννης Κασουλίδης μας είπε πως αφού η Τουρκία δεν θέλει ομοσπονδία, εμείς γιατί να συζητούμε μεταξύ μας τι είδους λύση θέλουμε ή αν θέλουμε λύση. Εννοεί μήπως αφού η Τουρκία δεν θέλει λύση να αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι; Και σε συνδυασμό με την πρόταση που θα καταθέσουν συναγερμός και ΔΗΚΟ για την διαχείριση της κρατικής περιουσίας, μας λένε ίσως πως δεν τους ενδιαφέρει η λύση του κυπριακού, αλλά η ανόρυξη και διαχείριση του φυσικού αερίου; Βέβαια  ο Νίκος Αναστασιάδης ως υπηρέτης των Νατοϊκών συμφερόντων, βλέπει την Κύπρο και τα διάφορα ζητήματα στα πλαίσια της ένταξης της χώρας μας πρώτα στον συνεταιρισμό για την (ειρήνη;) όπου η Κύπρος θα υπάγεται στο στρατηγείο που εδρεύει στην Τουρκία με όλα τα συνεπακόλουθα, και σε δεύτερο στάδιο την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ (τον οργανισμό που ευθύνεται για τα δεινά που πέρασε η πατρίδα μας). Είναι άσχετο μήπως ότι ο Ν. Αναστασιάδης προέρχεται από την ΕΟΚΑ β της οποίας ήταν και δικηγόρος;

Η ηγεσία του ΔΗΚΟ έχει δικαίωμα να κάνει τις επιλογές της και τις έκανε. Ας σκεφτεί ο κάθε δημοκράτης και ας  αποφασίσει αν θέλει να στηρίξει τη δημοκρατία τους θεσμούς, μια βιώσιμη λύση στο κυπριακό που να ενώνει τη χώρα και το λαό (που δεν μπορεί να είναι με βάση τις πραγματικότητες άλλη από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία). Ας σκεφτεί ο κάθε δημοκράτης εργαζόμενος αν θέλει να παραδώσει την οικονομία του τόπου στο μεγάλο κεφάλαιο ή αν θέλει ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα οικονομίας.

Ο υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ, έχει προτάσεις θέσεις και απόψεις τόσο στο κυπριακό όσο και στην οικονομία, την εσωτερική διακυβέρνηση και στα άλλα ζητήματα που απασχολούν την κυπριακή κοινωνία. Μπορεί ο καθένας να τα μελετήσει για να δει ποιος έχει προτάσεις που δίνουν λύσεις και ποιος μας κοροϊδεύει για να εξυπηρετήσει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια.  

Οι πολιτικές πρακτικές της δεξιάς

Στο σωματείο Αναγέννηση προσφύγων Γερίου, την περασμένη Δευτέρα, Ο φίλος δημοσιογράφος ερευνητής Μιχάλης Μιχαήλ, παρουσίασε το βιβλίο του (εν ψυχρώ εκτελέσεις στελεχών της αριστεράς). Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε τη διάλεξη, τα ντοκουμέντα και συνεντεύξεις που παρουσίασε ο Μιχάλης. Όσοι ήξεραν για τις δολοφονίες είτε από άλλες πηγές είτε διάβασαν το βιβλίο του Μιχάλη, συγκλονίστηκαν από τις συνεντεύξεις και τα ντοκουμέντα που προσθέτουν πολύ στο βιβλίο ή σε μια απλή διάλεξη.  Αυτό τον συγκλονισμό εξέφρασαν αρκετοί μετά την παρουσίαση αλλά και τις επόμενες μέρες συζητώντας το θέμα. Εντύπωση και αποτροπιασμό προκαλεί το μίσος με το οποίο οι εκτελεστές επεδείκνυαν με τις πράξεις τους απέναντι στα θύματα τους.

(Η διάλεξη οργανώθηκε από το σωματείο σε συνεργασία με την εβδομαδιαία εφημερίδα Γνώμη).

Σχόλια την πολιτική:

Ο βουλευτής του συναγερμού Μάριος Μαυρίδης σε συνέντευξη του στον ΑΣΤΡΑ, είπε πως δεν γνώριζε για νομοσχέδιο που κατέθεσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου (για τα ταμεία προνοίας νομίζω). Καλά στον συναγερμό τι συζητούν ή δεν συζητούν και ο καθένας κάνει ότι θέλει;

Οι διάφοροι αναπληρωτές πρόεδροι, αντιπρόεδροι και διάφοροι αξιωματούχοι και βουλευτές, κύρια του συναγερμού, αλλά και των άλλων κομμάτων της δεξιάς, όταν ρωτηθούν σχετικά με τις τοποθετήσεις τους λένε ότι εκφράζουν προσωπικές θέσεις. Και τις θέσεις του κόμματος ποιος τις εκφράζει; Πώς να ξέρουμε εμείς ποια είναι η θέση του κόμματος στο κάθε ζήτημα; Ή μήπως αυτό είναι το κόλπο για να μη μπορεί να ασκηθεί κριτική στο κόμμα;

Ο Ν. Αναστασιάδης άρχισε να μιλά για ενιαίο αμυντικό δόγμα, για ισχυρή αμυντική θωράκιση κ.λπ. Μήπως θα θέλει να παραγγείλλουμε και κανένα αντιπυραυλικό σύστημα τύπου s300; Μήπως στην προσπάθεια προσέλκυσης ψηφοφόρων από των χώρο που αρέσκεται στην πολεμική αντίληψη των πραγμάτων θα οικοδομήσουμε πάλι την θεωρία του ενεργού ηφαιστείου;

Αδημονεί ο συναγερμός και οι συνοδοιπόροι αυτού για την κάθοδο της τρόικα και συμφωνία μαζί της για να μας βάλει σε τάξη όπως σε κάποια φάση μας είπαν αφού δεν μπαίνουμε μόνοι μας. Να διαπραγματευτούμε μας λέει ο συναγερμός με την τρόικα, μα τι διαπραγμάτευση θέλει ο συναγερμός και τι θα διαφοροποιήσει απ’ αυτά που ζητεί η τρόικα; Αφού αυτά που η τρόικα επιδιώκει, εδώ και χρόνια ο συναγερμός σε πλήρη ταύτιση με την ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ, επιδιώκει να μας επιβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και το (κεντρώο) ΔΗΚΟ συμφωνεί; Ναι! Και οι ψηφοφόροι του;

Ζητείται από τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες. Να τους αποκοπούν μισθοί και ωφελήματα για να καλυφτούν οι ζημιές και τα ελλείμματα δισεκατομμυρίων. Και που πήγαν αυτά τα δισεκατομμύρια; Τα πήραν οι εργαζόμενοι; Και αν όχι γιατί τα ζητούν από τους εργαζόμενους; Γιατί δεν τα ζητούν απ’ αυτούς που τα πήραν; Δεν άκουσα να ζητείται με οποιονδήποτε τρόπο να επιστρέψουν κάτι αυτοί που τα πήραν.

Οι εταιρίες που βγάζουν κέρδη, υπερκέρδη και επενδύουν στις επιχειρήσεις τους στα πολυτελή σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα πολυτελή αυτοκίνητα τους, αυξάνουν τις καταθέσεις τους κ.λπ. δεν γίνεται λένε οι αστοί οικονομολόγοι να φορολογηθούν επιπλέον, διότι θα μειωθεί η  ικανότητα των εταιριών για επενδύσεις κ’ έτσι δεν θα υπάρχει ανάπτυξη. Και γι’ αυτούς είναι καλυτέρα να αποκοπούν μισθοί και ωφελήματα απ’ αυτούς που έχουν ένα συγκεκριμένο μισθό για να καλύψουν τις ανάγκες τους για φαί, ντύσιμο, ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, ενοίκια δώσεις για στέγαση ή άλλες ανάγκες κ.ά. Και αν κόψουν τον μισθό αυτόν που δεν έχουν, πως θα μπορούν ν’ αγοράζουν για να πωλούν οι επιχειρήσεις;

Αυτές οι γνωστές μονόπλευρες συνταγές λιτότητας που μας οδηγούν στον φαύλο κύκλο δανειζόμαστε για να εξοφλήσουμε τα προηγούμενα, κόβουμε μισθούς και ωφελήματα για να βρούμε τα χρήματα για τις δώσεις και πάλι από την αρχή, δανειζόμαστε να εξοφλήσουμε τα προηγούμενα κόβουμε κι άλλο τους μισθούς και τα ωφελήματα, μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη χρεοκοπία, την εξαθλίωση του λαού, γι’ αυτό δεν πρέπει τέτοιες πολιτικές να περάσουν.

Ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί σ’ ένα μέτωπο στήριξης των δικών του συμφερόντων, που να οδηγεί στην ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, τις διαρθρωτικές αλλαγές και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.

Την προοπτική αυτή και την ελπίδα για την εναλλακτική πορεία, μας δίνει η υποψηφιότητα του Σταύρου Μαλά. Ένας νέος πολιτικός (στις ιδέες και στην ηλικία), που επιδιώκει περαιτέρω τομές, που θα βοηθήσουν την κυπριακή κοινωνία να πάει μπροστά.

Θέλουμε ένα κράτος που να λειτουργεί προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων εχόντων και παραχρυσομένων.

Στο σωματείο Αναγέννηση προσφύγων Γερίου, την περασμένη Δευτέρα, Ο φίλος δημοσιογράφος ερευνητής Μιχάλης Μιχαήλ, παρουσίασε το βιβλίο του (εν ψυχρώ εκτελέσεις στελεχών της αριστεράς). Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε τη διάλεξη, τα ντοκουμέντα και συνεντεύξεις που παρουσίασε ο Μιχάλης. Όσοι ήξεραν για τις δολοφονίες είτε από άλλες πηγές είτε διάβασαν το βιβλίο του Μιχάλη, συγκλονίστηκαν από τις συνεντεύξεις και τα ντοκουμέντα που προσθέτουν πολύ στο βιβλίο ή σε μια απλή διάλεξη. Αυτό τον συγκλονισμό εξέφρασαν αρκετοί μετά την παρουσίαση αλλά και τις επόμενες μέρες συζητώντας το θέμα. Εντύπωση και αποτροπιασμό προκαλεί το μίσος με το οποίο οι εκτελεστές επεδείκνυαν με τις πράξεις τους απέναντι στα θύματα τους.

Δεν χρειαζόμαστε τον Νίκο Αναστασιάδη

Δεν χρειαζόμαστε τον Νίκο Αναστασιάδη.

Τώρα που ήβρα αθκιάση:

Δεν χρειαζόμαστε τον Νίκο Αναστασιάδη, για μας είναι άχρηστος. Οι λόγοι είναι γνωστοί και τους είπαμε πολλές φορές αλλά θα τους επαναλάβουμε για να τους υπενθυμίσουμε σ’ αυτούς που θέλουν να ξεχνούν ή δεν ξέρουν την αλήθεια.

Ο Νίκος Αναστασιάδης το 1974 ήταν με αυτούς που κατέλυσαν την δημοκρατία και χάρισαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία. Ακολούθως ήταν δικηγόρος τους ΕΟΚΑβιτατζίδες.

Το 1993 ήταν με αυτούς που ενταφίασαν τις ιδέες Γκάλη και έβγαλαν την Τουρκία από τη δύσκολη θέση. Το 1998 ήταν με αυτούς που ανάπτυξαν τη θεωρία του ενεργού ηφαιστείου του ενιαίου αμυντικού δόγματος (με ότι κρύβει αυτό) και υπέρμαχους της έλευσης των s 300, που ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς πως θα μπορούσε το ΝΑΤΟ να δεχτεί την εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος στην Κύπρο και μάλιστα από μια κυβέρνηση της δεξιάς γνωστής για τα φιλοδυτικκατης συναισθήματα.

Στη συνέχεια είναι με αυτούς που στα παρασκήνια επεξεργάζονται με τους δυτικούς φίλους τους και μας φέρνουν το σχέδιο Ανάν. Το 2004 δεν επέδειξε κανένα πολιτικό θάρρος ο Νίκος Αναστασιάδης αποδεχόμενος το σχέδιο Αναν κόντρα στις επιθυμίες αυτών που οι ίδιοι ανέθρεψαν με εθνικισμό και το όνειρο της ένωσης. Ο Νίκος Αναστασιάδης υποστήριξε το σχέδιο Αναν διότι εξυπηρετούσε τους πολιτικούς του προστάτες με τους οποίους το επεξεργάστηκαν τους αγγλοαμερικάνους και την πολιτική  του ίδιου και του (ΔΗ)ΣΥ, με τις πολλές ασάφειες (εποικοδομητικές δήθεν) και από ένα σχέδιο ομοσπονδίας θα κατέληγε σε μια χαλαρή ομοσπονδία ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία όπως τη λέει τώρα (στην ουσία 2 κράτη ενωμένα  χαλαρά σε ένα κράτος χωρίς ισχυρή κεντρική κυβέρνηση) (ο πόθος για ελληνική καθαρότητα;) Χωρίς καμιά εγγύηση για την εφαρμογή της λύσης. Και τώρα μας λένε οι διαφορές με το ΔΗΚΟ είναι παρελθόν, δηλαδή ποιοι άλλαξαν θέσεις; Τι άλλαξε  μήπως το ΔΗΚΟ και οι ΕΥρΟΚΟ(τες) αντιλήφτηκαν πως η χαλαρή (αποκεντρωμένη) ομοσπονδία είναι πιο εφικτή ή καλύτερη λύση; Ή ο Νίκος Αναστασιάδης ακολουθόντας το βηματισμό του κάβουρα πάει ένα βήμα μπροστά και δυό πίσω; Πλησιάζει τις θέσεις των (δεν δεχόμαστε τίποτε καλά είμαστε και έτσι) για να αυξήσει τα ποσοστά του ώστε να εκλεγεί πρόεδρος; Και το χειρότερο θα είναι να μείνει με αυτές τις θέσεις! Αν καταφέρουμε να εκλέξουμε τον Αναστασιάδη πρόεδρο θα είναι το μόνο που δεν κάναμε σ’ αυτό τον τόπο, αν κάνουμε και αυτή την βλακεία θα έχουμε ολοκληρώσει την τρέλα μας!

Να θυμηθούμε τις παρεμβάσεις που έκανε αυτός και το κόμμα του σε εκπομπές του ΡΙΚ που φώτιζαν την ιστορία της Κύπρου και τον ρόλο της δεξιάς. Να θυμηθούμε τις επιθέσεις κατά του πανεπιστημίου στην αρχή της λειτουργίας του διότι το ήθελαν ένα (ελληνικό όπως το αντιλαμβάνονται οι εθνικάφρονες) εκπαιδευτικό ίδρυμα, μερικά στοιχεία για τη δημοκρατικότητα του υποψήφιου για την προεδρία Αναστασιάδη και του κόμματος του.

Οι γνωστοί νεοφιλελεύθεροι που υποστηρίζουν τον συναγερμό και τον Αναστασιάδη αλλά δεν ανήκουν λένε στο κόμμα της δεξιάς (ίσως εννοούν οργανικά), αποφάσισαν λένε να στηρίξουν τον Ν. Αναστασιάδη για πρόεδρο, ΕΝ ΤΖΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕΝ ΝΑ ΚΑΜΟΥΝ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΝ! Ο Αναστασιάδης εκτός από τις μεταλλάξεις στο κυπριακό είναι σταθερός στις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές που εξυπηρετούν την πλουτοκρατία. Το κόμμα της δεξιάς μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις εδώ και χρόνια αγωνίζονται για κατάργηση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (ΑΤΑ), της μείωσης των μισθών, της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης, κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αντικατάστασης τους με προσωπικά συμβόλαια (αυτό σημαίνει πως οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να συνασπιστούν για διεκδίκηση κοινών αιτημάτων), εφαρμογή ευέλικτου οραρίου, κατάργησης ταμείων πρόνοιας και υποστήριξη της ιδιωτικής ασφάλισης και πολλά άλλα. Μας οδηγούν μπροστά ή πίσω;

Το συμφέρον κάθε εργαζόμενου είναι μια κοινωνική συμμαχία που να στηρίζεται σε αρχές και αξίες προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Θέλουμε ένα κράτος που να λειτουργεί προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων (πλουτοκρατών). Δεν θέλουμε ένα κράτος της ασύδοτης λεγόμενης ελεύθερης αγοράς. Οι συνταγές τους που χρόνια προσπαθούν να μας τις εφαρμόσουν και με τις πράξεις τους (η ενωμένη δεξιά) μας οδήγησαν να ζητήσουμε στήριξή από την Τρόικα, και χάρηκαν με αυτά που ζητεί να εφαρμοστούν διότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους και είναι αυτά που επεδίωκαν τόσα χρόνια, εφαρμόστηκαν σε τόσες χώρες της Ε.Ε. και αλλού αλλά δεν απέδωσαν κάτι καλό για την οικονομία των κοινωνιών αυτών, αντίθετα έβαλαν τα κράτη αυτά σ’ ένα φαύλο κύκλο, εξαθλίωσαν τους λαούς των χωρών αυτών και οι πολυεθνικές ζουν και βασιλεύουν, επειδή τα μέτρα αυτά είναι προς όφελος τους και οι οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού είναι μια ευκαιρία για να εφαρμόσουν τέτοια μέτρα.

Αυτοί που τον τελευταίο καιρό γνώρισαν τις πραγματικές προθέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης και ήρθαν σε αντιπαράθεση μαζί της, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που διαφωνούν με τα μέτρα που εισηγείται η ενωμένη δεξιά (εκφραστής της πλουτοκρατίας)ας καταλάβουν ότι το ζήτημα που μπαίνει μπροστά μας είναι ταξικό και να μπουν σε μια κοινωνική συμμαχία να στηρίξουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού γενικότερα και του τόπου. Ο Σταύρος Μαλάς ως υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας, είναι έτοιμος να εργαστεί γι’ αυτή την κοινωνική συμμαχία που θα δώσει την μάχη ενάντια στις πολιτικές  λιτότητας για τον λαό και τα κέρδη στους πλουτοκράτες, θα αγωνιστή για ανάπτυξη, διαρθρωτικές αλλαγές, ένα κοινωνικό κράτος που να έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο, να του προσφέρει ευκαιρίες μόρφωσης, επαγγελματικής αποκατάστασης, στέγασης, ένα καλό επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.λπ.

Χωρίς ενότητα δράσης των λαϊκών στρωμάτων με σαφείς πολιτικές προς όφελος του λαού, διεύρυνση της δημοκρατίας, αναπτυξιακά έργα, προσέλκυση επενδύσεων, η μάχη για ένα καλό βιοτικό επίπεδο και ποιότητα ζωής είναι χαμένη.

Και κύρια μια σαφής ξεκάθαρη πολιτική για λύση του κυπριακού στη βάση μιας δ.δ.ο. αταλάντευτα και χωρίς παλινδρομήσεις θα αφήσει ανοιχτή την  πόρτα της βιώσιμης λύσης και την ελπίδα γι’ αυτό τον τόπο να ζήσει ο λαός του με την όποια εθνική καταγωγή ειρηνικά ανοικοδομώντας το μέλλον του με αισιοδοξία.

ΔΗΚΟ παιχνίδια εξουσίας

Είναι κόμμα αρχών λένε το ΔΗΚΟ, είναι; Θα ήθελαν συνεργασία με τα κόμματα του (ενδιάμεσου χώρου ή χορού) διότι λένε έχουν παρόμοιες θέσεις. Έτσι κάθισαν και επεξεργάστηκαν την πολιτική διακήρυξη με τους αστερίσκους. Υπήρχε όμως μια προϋπόθεση, να ηγηθεί αυτού του μετώπου ένα άτομο από το ΔΗΚΟ διαφορετικά ξιπαίζουν. Ταυτόχρονα έλεγαν πως ήθελαν εκλογές ενός γύρου και τούτο θα επιτυγχανόταν με τη συνεργασία με ένα από τα μεγάλα κόμματα, για να μη βρεθούν στη δύσκολη θέση στον δεύτερο γύρω των εκλογών να μη ξέρουν με ποιόν θα παν και ποιόν θ’ αφήσουν και χωρίς να έχουν ουσιαστική συμμετοχή στην διαμόρφωση του προγράμματος. Βέβαια λένε πως το ΔΗΚΟ σαν κόμμα του κέντρου μπορεί άνετα να συνεργάζεται και με τη δεξιά και με την αριστερά (φτάνει να είναι στην κυβέρνηση), τώρα πως γίνεται να μπορούν να συνεργάζονται και με νεοφιλελεύθερες πολιτικές (που εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και με πολιτικές που έχουν στόχο ένα πιο κοινωνικό κράτος, μόνο αυτοί καταλαβαίνουν. Αν βέβαια τους ρωτήσει κανείς αν είναι σοσιαλιστές  (αφού εντάχτηκαν στο ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα), θα απαντήσουν ναι αλλά είμαστε και δημοκράτες (τώρα αν κατανοούν τι λένε ή ρίχνουν διάφορους πολιτικούς ορισμούς για να είναι πάντα μέσα δεν ξέρω).

Τελικά απέκλεισαν το ΑΚΕΛ διότι αν κατάλαβα καλά δεν συμφωνούν με τις θέσεις του για το κυπριακό και την οικονομία ή και διότι νομίζουν πως θα χάσουν και τότε δεν θα είναι στην κυβέρνηση και δεν νοείται το ΔΗΚΟ να είναι εκτός κυβέρνησης (υπουργεία είναι αυτά καιάλλες υψηλές θέσεις). Βρήκαν όμως πως συμφωνούν με τον συναγερμό στα θέματα οικονομίας (είναι οι θέσεις του συναγερμού κεντρώες; Ή οι θέσεις του ΔΗΚΟ νεοφιλελεύθερες;) και στο κυπριακό άραγε με ποια θέση του (ΔΗ)ΣΥ και του Αναστασιάδη συμφωνούν; Με τη χαλαρή ομοσπονδία (σύγχρονη εκδοχή, αποκεντρωμένη ομοσπονδία), ή μήπως με την πρόσφατη διαπίστωση Αναστασιάδη πως  η δ.δ.ο. είναι ξεπερασμένη και πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τις θέσεις μας με τα νέα δεδομένα (ποια είναι αυτά;) και για να συναντήσει ο Αναστασιάδης τους αντιομοσπονδιακούς, σε μια συμμαχία με ή χωρίς αστερίσκους; Ή μήπως βολεύουν και οι δυό απόψεις διότι στην ουσία είναι η εξουσία και το καθαρό ελληνικό κράτος έστω και στη μισή Κύπρο έστω και σε μια γειτονιά, φτάνει να κυβερνά ο πρίγκιπας και οι δούκες του κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου που ενδιαφέρει; Σκέφτονται βέβαια και την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, αλλά αυτό είναι δύσκολο, διότι το πιο πιθανό είναι να μην περάσουν στον δεύτερο γύρω και τότε ο διαμοιρασμός της εξουσίας δεν θα γίνει αρκετά καλά. Με τον Λιλήκα (ο οποίος θέλει να εκφράσει τον ενδιάμεσο; Χώρο) που συμφωνούν αλλά διαφωνούν δεν τον εμπιστεύονται διότι δεν είναι αξιόπιστός λένε, (ενώ ο Αναστασιάδης είναι αξιόπιστος, αντιστασιακός, καταδικάζει και το πραξικόπημα απερίφραστα στα λόγια, εξαρτάται με ποιους μιλά!). Αν πεις οι ΕΥΡΩΚΟ(ΤΕΣ) ήταν υπέρμαχοι του Λιλύκα και τώρα που τον πρότεινε η ΕΔΕΚ σκέφτουνται να παν με τον Αναστασιάδη (οι μισοί).

Ο Λιλήκας όταν οι εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τον έφεραν να έχει επαφές πότε με ΕΔΕΚ και πότε με ΔΗΚΟ για να αναλάβει την ηγεσία αυτών των κομμάτων και να ηγηθεί ενός κοινού μετώπου, έλεγε πως δεν τον εκφράζει αυτός ο χώρος και δεν τον ενδιαφέρει, αυτός ανήκει στην αριστερά και ο χρόνος θα το δείξει. Μας το έδειξε.

Βέβαια όλοι έχουν ένα κοινό στόχο, που τους ενώνει, να φύγει το ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση και να περάσουν εκείνες τις πολιτικές που θα εξυπηρετήσουν αυτούς που τάχτηκαν να εκπροσωπούν.

Μόνη διέξοδος οργάνωση κι αγώνας

Δευτέρα 15 Ιούλη 1974 Το πουκάμισο το θαλασσί κόπηκε στη μέση το ίδιο και η Κύπρος αφού οι δικτάτορες της Αθήνας και η ΕΟΚΑ β φρόντισαν υλοποιώντας τα σχέδια του ΝΑΤΟ να δώσουν την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Σήμερα  η δεξιά αντιπολίτευση και οι συνοδοιπόροι της εκφραστές της αστικής τάξης θέλει να μας εντάξει στο ΝΑΤΟ και τους οργανισμούς του (συνασπισμός για την ειρήνη;, διεθνές νομισματικό ταμείο κ.λπ.)

Οι εργαζόμενοι και οι οργανώσεις τους ήρθαν τον τελευταίο καιρό σε αντιπαράθεση σε μια σειρά θέσεων των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου, που με αφορμή την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει σκληρή επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και τις κατακτήσεις δικαιωμάτων που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής που επετεύχθησαν με αγώνες πολλών χρόνων. Είναι ξεκάθαρο πια τι εκφράζει και τι επιδιώκει ο κάθε

Πολιτικός οργανισμός.

Ήρθε η ώρα που ο κάθε εργαζόμενος θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει, Θα υποστηρίξει αυτούς που εκφράζουν τα συμφέροντα του και της τάξης του ή θα υποστηρίξει αυτούς που με ωραία λόγια και συνθήματα ακονίζουν τα νύχια τους για να ξεσκίσουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, όρια συνταξιοδότησης, ταμεία πρόνοιας, μισθούς και ωφελήματα.

(από το facebook) Χρίστος Τομπάζος:

Ποια Τρόικα; Ποιο ΔΝΤ; Ποιος μηχανισμός στήριξης; Μα, είναι ήδη εδώ, όχι τώρα, πάντα ήταν

εδώ. Οι φόβοι των εργαζομένων (που θα μετατραπούν σε οργή και αντίσταση αν επιχειρήσουν

επιβολή) αποτελούν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ. Όχι επιθυμία,

όχι κρυφός στόχος, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΥΣΜΕΥΣΕΙ!!

Πάμε λοιπόν να δούμε τις προτάσεις παραθέτοντας αυτούσια αποσπάσματα…

1. Βελτίωση του θεσμού της ΑΤΑ ώστε η καταβολή της να καταστεί κοινωνικά δικαιότερη και

να αποφεύγονται ενδεχόμενες οικονομικές στρεβλώσεις. Είναι η θέση μας ότι οι μισθολογικές

αυξήσεις θα πρέπει να είναι συνδεδεμένες περισσότερο με την παραγωγικότητα και όχι τον

πληθωρισμό…. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ!!

2. Οριστική αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού προβλήματος. Πρέπει μέσα από τον διάλογο να

βρούμε αποδεκτούς τρόπους εφαρμογής της Ευρωπαϊκής σύστασης για σύνδεση του ορίου

αφυπηρέτησης με το προσδόκιμο ζωής. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει σύνταξη στα 67

άμεσα, μετά στα 70 και βλέπουμε!!

3. Μακριά από απόλυτες προσεγγίσεις είτε προς το ένα, είτε προς το άλλο άκρο, πρέπει να

τολμήσουμε και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή για κάποιους

οργανισμούς του δημοσίου που ουσιαστικά ενασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, των

μετοχοποιήσεων, ή ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις την πλήρη αποκρατικοποίηση. Αυτό δεν

χρειάζεται μετάφραση. Μιλά από μόνο του. Ξεπούλημα όσα όσα στο ιδιωτικό κεφάλαιο του

δημόσιου πλούτου.

4. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών είναι η σταδιακή

μείωση του μεγέθους της δημόσιας υπηρεσίας. Έχουμε σήμερα αναλογικά το μεγαλύτερο σε

κόστος κρατικό μισθολόγιο από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ να προσεχθεί το τρίκ.

Έχουμε λέει ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ το πιο ψηλό κόστος. ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ. Δηλαδή, σαν μικρό κράτος που

είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ οι συγκρίσεις με άλλα κράτη ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ δεν θα μας ευνοούν αφού

κάποιες υπηρεσίες είναι ανελαστικές και δεν εξαρτώνται από το μέγεθος μιας χώρας.

Επιπρόσθετα, είμαστε χώρα που το 40% της κατέχεται από την Τουρκία. Άρα, στο κόστος που

ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ προσμετρείται, είναι ο Στρατός και δαπάνες άμυνας, που ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ανεβάζουν

πολύ τον μέσο όρο. Το νόημα βέβαια εδώ είναι το σάρωμα σε μισθούς και δικαιώματα που

επιδιώκει.

Μούζι να έχει η ΤΡΟΙΚΑ…. Το ζήτημα βέβαια είναι να ξεστραβωθούν τα λαϊκά στρώματα. Να

καταλάβουν ότι πρέπει να σταθούν ανάχωμα σε όποιο σχεδιάζει με μαύρα χρώματα το μέλλον

τους. Είτε είναι ΤΡΟϊΚΑ, είτε ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, είτε όποιος άλλος.

Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.

Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.

Για παράδειγμα στο κατά κεφαλή εισόδημα μιας χώρας: Αν έχουμε πληθυσμό 200.000 και οι 100.000 κόσμου έχει €10.000 τον χρόνο οι 90 κόσμου €15.000 και οι 10 χιλιάδες κόσμου έχει €240.000 τον χρόνο (ο καθένας σε όλες τις περιπτώσεις), με τέτοια στοιχεία αν δεν κάνω λάθος το κατά κεφαλή εισόδημα είναι €23750. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο καθένας παίρνει €23750 και πως η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο ευημερίας και έχει την ίδια αγοραστική δύναμη.

Το ίδιο συμβαίνει και με το προσδόκιμο ζωής. Αν μερικοί άνθρωποι ζουν μέχρι 100-110 χρόνια, κάποιοι γύρω στα 80 και η πλειοψηφία γύρω στα 70 και αυτοί οι λίγοι που ζουν μέχρι τα 110 χρόνια ανεβάζουν τον μέσο όρο ας πούμε στα 85 αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία του κόσμου ζει γύρω στα 85 χρόνια.

Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη την κατάσταση της υγείας των ανθρώπων σε μια τέτοια ηλικία την κινητική τους ικανότητα (διότι δεν μπορούν όλοι μετά τα 90 να κολυμπούν ή να παίζουν γκολφ επειδή μερικοί τα καταφέρνουν). Ποια είναι η διαύγεια πνεύματος σε τέτοιες ηλικίες που να επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν φυσιολογικά χωρίς στήριξη.

Επιτέλους ο άνθρωπος πρέπει να έχει στη διάθεση του κάποια χρόνια (μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, κυρίως αυτοί που εργάζονται σε δύσκολα επαγγέλματα) να ξεκουραστεί και ν’ ασχοληθεί με κάτι που του αρέσει; Μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι πως αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής άρα πρέπει να αυξηθεί και το όριο αφυπηρέτησης. Τώρα πολλοί άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη τους ή πεθαίνουν λίγο καιρό μετά τη συνταξιοδότηση τους. Σε ποια κατάσταση θα συνταξιοδοτούμαστε στα 67 χρόνια που μας προτείνουν; Σε ποια κατάσταση θα είμαστε για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τους κόπους μιας ζωής; Αν αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης πότε θα βρουν οι νέοι δουλειά; Στον δημόσιο τομέα πόσο επιβαρύνονται τα δημόσια ταμεία με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης νοουμένου και των αυξήσεων που θα δίνονται; (Στην προσπάθεια να γεμίσουν τα ταμεία συντάξεων).

Τελικά τι λαμβάνουν υπ’ όψη πιο πολύ τον άνθρωπο ή τα κέρδη;

Μήπως η φιλοσοφία τους είναι να μη δίνονται οικονομικές παροχές σε όσους δεν προσφέρουν στην οικονομία του τόπου;

Σύμφωνα με τη λογική τους ο συνταξιούχος πρέπει να έχει περίπου 10 χρόνια για να ζήσει παίρνοντας σύνταξη. Τώρα πόσοι τα προλαβαίνουν; Με την αύξηση του ορίου πόσοι θα συνταξιοδοτούνται άραγε και πόσα χρόνια θα παίρνουν σύνταξη;

Είναι καλές οι στατιστικές μελέτες και τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Η λογική όμως των αριθμών, δηλαδή να βλέπουμε μόνο τους αριθμούς και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη άλλους παράγοντες μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και λάθος επιλογές για λύση προβλημάτων.

Για παράδειγμα στο κατά κεφαλή εισόδημα μιας χώρας: Αν έχουμε πληθυσμό 200.000 και οι 100.000 κόσμου έχει €10.000 τον χρόνο οι 90 κόσμου €15.000 και οι 10 χιλιάδες κόσμου έχει €240.000 τον χρόνο (ο καθένας σε όλες τις περιπτώσεις), με τέτοια στοιχεία αν δεν κάνω λάθος το κατά κεφαλή εισόδημα είναι €23750. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο καθένας παίρνει €23750 και πως η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο ευημερίας και έχει την ίδια αγοραστική δύναμη.

Το ίδιο συμβαίνει και με το προσδόκιμο ζωής. Αν μερικοί άνθρωποι ζουν μέχρι 100-110 χρόνια, κάποιοι γύρω στα 80 και η πλειοψηφία γύρω στα 70 και αυτοί οι λίγοι που ζουν μέχρι τα 110 χρόνια ανεβάζουν τον μέσο όρο ας πούμε στα 85 αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία του κόσμου ζει γύρω στα 85 χρόνια.

Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη την κατάσταση της υγείας των ανθρώπων σε μια τέτοια ηλικία την κινητική τους ικανότητα (διότι δεν μπορούν όλοι μετά τα 90 να κολυμπούν ή να παίζουν γκολφ επειδή μερικοί τα καταφέρνουν). Ποια είναι η διαύγεια πνεύματος σε τέτοιες ηλικίες που να επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν φυσιολογικά χωρίς στήριξη.

Επιτέλους ο άνθρωπος πρέπει να έχει στη διάθεση του κάποια χρόνια (μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, κυρίως αυτοί που εργάζονται σε δύσκολα επαγγέλματα) να ξεκουραστεί και ν’ ασχοληθεί με κάτι που του αρέσει; Μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι πως αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής άρα πρέπει να αυξηθεί και το όριο αφυπηρέτησης. Τώρα πολλοί άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη τους ή πεθαίνουν λίγο καιρό μετά τη συνταξιοδότηση τους. Σε ποια κατάσταση θα συνταξιοδοτούμαστε στα 67 χρόνια που μας προτείνουν; Σε ποια κατάσταση θα είμαστε για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τους κόπους μιας ζωής; Αν αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης πότε θα βρουν οι νέοι δουλειά; Στον δημόσιο τομέα πόσο επιβαρύνονται τα δημόσια ταμεία με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης νοουμένου και των αυξήσεων που θα δίνονται; (Στην προσπάθεια να γεμίσουν τα ταμεία συντάξεων).

Τελικά τι λαμβάνουν υπ’ όψη πιο πολύ τον άνθρωπο ή τα κέρδη;

Μήπως η φιλοσοφία τους είναι να μη δίνονται οικονομικές παροχές σε όσους δεν προσφέρουν στην οικονομία του τόπου;

Σύμφωνα με τη λογική τους ο συνταξιούχος πρέπει να έχει περίπου 10 χρόνια για να ζήσει παίρνοντας σύνταξη. Τώρα πόσοι τα προλαβαίνουν; Με την αύξηση του ορίου πόσοι θα συνταξιοδοτούνται άραγε και πόσα χρόνια θα παίρνουν σύνταξη;

Προσδόκιμο ζωής

Ιδεολογική επιμόρφωση!

Ποια πορεία είναι εφικτή και δίνει ελπίδα στο λαό και ποια ανέφιχτη και διαιωνίζει τη φτώχια του λαού την υποτέλεια και την κυριαρχία των πολυεθνικών εταιριών;

Από τον σημερινό Ριζοσπάστη:Την πρόταση του ΚΚΕ μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιούνη παρουσίασε, χτες, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό. Στην εισηγητική της ομιλία τόνισε:

«Το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" που θέτει η ΝΔ ή το δίλημμα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ "μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ" είναι και πλαστό και αποπροσανατολιστικό. Δεν απαντά στους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει ο λαός, οι λαοί της Ευρώπης από την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη και ενώ αδύναμος κρίκος δεν είναι μόνο ή κυρίως η Ελλάδα αλλά η Ισπανία και η Ιταλία, καθώς θα μεγαλώνει η απόσταση από τη Γαλλία και τη Γερμανία.

Το ερώτημα είναι πώς θα βρεθεί ο λαός την επόμενη μέρα

Το πραγματικό δίλημμα είναι:

• Αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος ή εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων;

Σε κανέναν δεν αρέσει ο ρόλος της Κασσάνδρας, όμως εμείς οι κομμουνιστές είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε την αλήθεια στο λαό, ώστε να προετοιμασθεί και να οργανώσει την αντεπίθεσή του, με σχέδιο, με πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής. Η κινδυνολογία της ΝΔ και η άνευ προηγουμένου τυχοδιωκτική εφησύχαση που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν το λαό σε παραίτηση και αφοπλισμό. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος και αυτόν τον κίνδυνο θέλει να αποτρέψει το ΚΚΕ, τόσο στην κάλπη όσο και την άλλη μέρα, τους επόμενους μήνες που έρχονται.

Η Αλέκα Παπαρήγα στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Λέμε ξεκάθαρα στο λαό ότι όποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί μετά τις εκλογές, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακόψει την επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα κλιμακώσει την επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματα της πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, με άλλοθι ορισμένα ψίχουλα σε ομάδες ακραίας φτώχειας, που και αυτά θα εξανεμισθούν απ' τις γενικότερες συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής.

Καμία κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οικουμενική ή και συνεργασίας με γειτονικές ή συγγενικές δυνάμεις, δεν πρόκειται να σώσει το λαό από τα βάσανα μιας ελεγχόμενης ή μη ελεγχόμενης πτώχευσης. Ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια, στο χώρο δουλειάς και στη γειτονιά, αν δε θέλει να μετατραπεί σε παθητικό μοιρολάτρη, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο.

Αυτό θα είναι πισωγύρισμα, θα σημάνει ήττα που θα είναι προσωρινή μόνο εφόσον γρήγορα το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανασυγκροτηθεί.

Η αντεπίθεση είναι μονόδρομος, η ευθύνη του ΚΚΕ ακόμα πιο μεγάλη.

Αυτό το ΚΚΕ, που παίζει τον πρωτοπόρο ρόλο του, πάντα όρθιο και πιο δυνατό, χρειάζεται ο λαός, και το χρειάζεται τώρα, άμεσα, όχι αργότερα γιατί αύριο θα είναι αργά αν επικρατήσουν οι αυταπάτες που αφοπλίζουν το λαϊκό κίνημα.

Οι αγώνες που έγιναν τα προηγούμενα 3 χρόνια ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, στην πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ήταν σημαντικό βήμα, όμως ήταν πίσω από τις ανάγκες.

Δεν πρέπει να πάνε χαμένοι.

Στις εκλογές της 6ης Μάη φάνηκε ισχυρή η τάση αυτοί οι αγώνες να εξαργυρωθούν στην ενίσχυση μιας νέας πολιτικής αυταπάτης, στην αναβίωση της ψευδαίσθησης ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος χωρίς σύγκρουση με την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων και την ΕΕ.

Η σωτηρία για το λαό προϋποθέτει να σηκώσει το ανάστημά του, να σταθεί με περηφάνια απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, όχι σαν ζήτουλας, να γράψει στις σημαίες της πάλης του τη διεκδίκηση των σύγχρονων ρεαλιστικών κοινωνικών αναγκών που ανταποκρίνονται στον πλούτο που παράγεται. Τίποτα λιγότερο απ' αυτό.

Προϋπόθεση για την αντεπίθεση την επόμενη μέρα είναι:

• Η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η σύγκρουση πρόσωπο με πρόσωπο με τον κεφαλαιοκράτη, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μεγάλο κατάστημα.
• Η προώθηση της λαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.
• Η προετοιμασία του λαού για την αντιμετώπιση όλων των ενδεχομένων και πρώτα απ' όλα του ενδεχόμενου της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, για να παρθούν όλα αυτά τα μέτρα που χρειάζονται ώστε ο λαός να σταθεί όρθιος, να αντιμετωπίσει στην πράξη τη μαζική πτώχευση και εξαθλίωση.
• Είναι η δραστική αλλαγή συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, η αποπομπή μέσα από μαζικές διαδικασίες των εργοδοτικών και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που αποτελούν στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τις τελευταίες μέρες ο λαός βομβαρδίζεται απ' τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων που υπόσχονται ανακούφιση μετά τις εκλογές και φιλολαϊκή διέξοδο σε ένα μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, οι οποίες εκτός των άλλων είναι απαραίτητες για να στηθεί το σκηνικό του νέου διπολισμού, βλέπουμε ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι θα παραλάβουν "καμένη γη", θα αποφύγουν τις μονομερείς συγκρούσεις με την ΕΕ και ότι θα απαιτηθεί υπομονή και θυσίες του λαού για να έρθει αργότερα η έξοδος απ' το τούνελ. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα συνεχούς μείωσης των λαϊκών προσδοκιών και των απαιτήσεων, να πείσουν το λαό πως το μόνο που μπορεί να επιλέξει είναι τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη νέα σφαγή των δικαιωμάτων του, να διαλέξει το δήθεν "μικρότερο κακό".

Η λογική του "μικρότερου κακού" είναι δοκιμασμένη, τελικά βρήκε το λαό σε μικρότερη σχετικά ετοιμότητα μόλις αντιμετωπίσαμε τον εφιάλτη της εξαθλίωσης του λαού, της βαθιάς κρίσης και της υπερχρέωσης του κράτους.

Οποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί, ανεξάρτητα από τα συνθήματά της, τελικά θα συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και τις κατευθύνσεις των μονοπωλίων, που απαιτούν:

-- Φθηνότερη εργατική δύναμη, ανάπτυξη με λιτότητα, για να μπορέσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ΕΕ να ανταγωνισθούν ομίλους της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, με τους μισθούς πείνας.

-- Δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, συγκράτηση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος κάθε κράτους - μέλους για να θωρακισθεί το ευρώ, χωρίς να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο νέος άνεμος Ολάντ - Ομπάμα σημαίνει νέα κρατικά πακέτα υπέρ των μονοπωλίων και νέα χρέη που θα πληρώσει ο λαός.

-- Ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μέσω της οποίας ελέγχει σήμερα, για παράδειγμα, η "Ντόιτσε Τέλεκομ" τον ΟΤΕ και η "Χόχτιφ" το Αεροδρόμιο των Σπάτων ("Ελ. Βενιζέλος").

-- Κοινοτικές ποσοστώσεις και δεσμεύσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, π.χ., οι ποσοστώσεις για τη ζάχαρη και το γάλα. Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια στο μεγάλο ζήτημα των δεσμεύσεων της ΕΕ.

-- Αυτές τις μέρες ξεκίνησε μια συζήτηση που πατάει σε απόψεις που είχαν εκφραστεί στο παρελθόν και έμειναν ανοιχτές, για ριζικές αλλαγές στην ΕΕ με βασικό σημείο που θα παρουσιαστεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 28 και 29 Ιούνη, για τη δημιουργία μιας κεντρικής εξουσίας που θα διαχειρίζεται τα οικονομικά της Ευρωζώνης και η παραχώρηση περισσότερων εξουσιών από αυτές που ήδη έχει η Κομισιόν, στην Ευρωβουλή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Το σχέδιο περιλαμβάνει την ενίσχυση των εξουσιών έναντι της κατάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών, τη δημιουργία πανευρωπαϊκής αρχής για τις τράπεζες με πρωτόγνωρες εξουσίες, την εναρμόνιση των εθνικών φορολογικών πολιτικών, την εναρμόνιση της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής για την ασφάλεια της Ευρώπης, την εναρμόνιση στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Δύο τα ενδεχόμενα

Σε μια περίοδο που το μέλλον της σημερινής Ευρωζώνης είναι αβέβαιο, ανεξάρτητα απ' τις θυσίες του ελληνικού λαού, η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει δύο ενδεχόμενα:

α) Της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης εντός Ευρωζώνης, με τους πιστωτές, που οδηγεί σε νέο "κούρεμα" αλλά και νέο σκληρό μνημόνιο. Δεν υπάρχει δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο μέτρων που εξειδικεύουν τις στρατηγικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις της σημερινής ΕΕ, δηλαδή της υπαρκτής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας και όχι των φαντασιώσεων της "Ευρώπης των εργαζομένων", με τις οποίες εξαπατά ο ΣΥΡΙΖΑ.

β) Την ώθηση σε έξοδο απ' την Ευρωζώνη με ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει μερική εσωτερική στάση πληρωμών του Δημοσίου σε σχέση με σειρά υποχρεώσεων, καθώς και την κατάσταση στην οποία έχουν οδηγηθεί τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ούτε η κινδυνολογία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ούτε ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλει τη διαπραγματευτική του ικανότητα και το νέο γαλλικό αέρα του Ολάντ, μπορούν να κρύψουν την προοπτική επιδείνωσης της ζωής του λαού σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Η στάση του Ολάντ απέναντι στον ελληνικό λαό για την ανάγκη να τηρηθούν οι δεσμεύσεις προς την ΕΕ είναι διδακτική.

Τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται και την αμερικανική πολιτική του Προέδρου Ομπάμα. Μια απλή ματιά στην έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ, που προκαλεί τη θολή λαϊκή διαμαρτυρία, αρκεί για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Προκαλεί όμως εντύπωση η προβολή της "αντιγερμανικής" ρητορικής του απ' τα μεγάλα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η οποία συνοδεύεται από έλλειψη κατηγορηματικής δέσμευσης ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας κατά της Συρίας και του Ιράν στο κυβερνητικό πρόγραμμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρόγραμμα που δε θέτει επίσης σαν σαφείς κυβερνητικούς στόχους την κατάργηση της στρατηγικής συμφωνίας με το Ισραήλ και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.

Το ΚΚΕ αντιπαραθέτει και υποστηρίζει

Απέναντι στη λογική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ μετεκλογικά θα συνεχίσει και θα εξειδικεύσει τη γραμμή πάλης, που περιέχει ριζοσπαστικούς στόχους, όπως:

1. Καταγγελία δανειακής σύμβασης - μνημονίου.

2. Πλήρης - σταθερή εργασία.

3. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αποκλειστικά δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση.

4. Φορολογία διανεμόμενων και αδιανέμητων κερδών με 45%, κατάργηση αφορολόγητων αποθεματικών και του ειδικού καθεστώτος των εφοπλιστών, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου για εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή.

Δεν πρόκειται να ανακουφίσουν το λαό οι δήθεν "άμεσες" λύσεις που προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στην περίπτωση της ΝΔ οι νέες θυσίες είναι ολοφάνερες. Για παράδειγμα:

1. Μεταμφιέζει το γνωστό χαράτσι μέσω της ΔΕΗ σε Ενιαίο Τέλος Ακινήτων επιβαρύνοντας άδικα εξίσου τον μικροϊδιοκτήτη με τον κάτοχο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

2. Προβλέπει νέα μείωση της φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων με συντελεστή στο 15% των κερδών, την ώρα που προωθεί την περικοπή 11,7 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 - 2014 με παράταση 3 χρόνια για να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα.

3. Προτείνει παράταση του επιδόματος ανεργίας σε 2 χρόνια, όταν ο ΣΕΒ προτείνει 3 γνωρίζοντας την έκρηξη της εξαθλίωσης που έρχεται.

Το βασικό προπαγανδιστικό όπλο της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, είναι η κινδυνολογία αφού δεν μπορούν να κρύψουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής τους.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει φρένο στην επιδείνωση

• Με το πάγωμα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες που προτείνει δεν στοχεύει σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των προηγούμενων χρόνων.

Παγωμένοι λοιπόν οι ήδη "πετσοκομμένοι" μισθοί - συντάξεις, με την ακρίβεια να καλπάζει, τις δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές να παραμένουν για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Δεν προτείνει σαφή κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, και επιτρέπει να συνεχίζεται η αιμορραγία στις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας για Παιδεία, Υγεία, κάλυψη αναγκών. Την ίδια στιγμή μειώνει μόνο την έμμεση φορολογία των μονοπωλιακών ομίλων στον τουρισμό και στηρίζει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Η μεσοπρόθεσμη αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε σταδιακή αποκατάσταση μισθών που εξαρτάται από τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν δεσμεύεται ούτε για αποκατάσταση στο επίπεδο του 2009.

• Είναι σκοπίμως ομιχλώδης η θέση του για φορολογική επιβάρυνση των πλουσιότερων και ελάφρυνση των φτωχότερων.

Οι μεγαλομέτοχοι τοποθετούν σημαντικά κεφάλαια σε οφ σορ και σε διεθνείς επενδυτικούς ομίλους. Επομένως, δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτοτελώς μια πρόταση φορολογικής μεταρρύθμισης χωρίς γενικότερη γραμμή ρήξης και ανατροπής.

• Είναι επίσης ανεφάρμοστη η θέση του για το πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικής σημασίας και η επαναφορά στο κράτος ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας.

Στη σημερινή ΕΕ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίου σημαίνει λειτουργία κάποιων κρατικών επιχειρήσεων στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς, που θα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και θα ληστεύουν τη λαϊκή οικογένεια - πελάτη, με απανωτές αυξήσεις, όπως η σημερινή ΔΕΗ ΑΕ, ώστε να παραμείνουν κερδοφόρες. Σημαίνει κρατικοποίηση ζημιών των μεγαλομετόχων στις τράπεζες για να ετοιμασθεί ο δρόμος μιας μελλοντικής ιδιωτικοποίησης με ικανοποιητικά κέρδη για τους ομίλους. Ο λαός γνωρίζει. Δεν υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση από τράπεζες στις οποίες δεσπόζει το κράτος, όπως η Αγροτική, ή παλαιότερα η Εθνική.

• Οι διακηρύξεις για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες της χώρας και στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, ούτε περιορίζουν την εισαγωγική εξάρτηση, αφού υπάρχουν οι κοινοτικές δεσμεύσεις και ποσοστώσεις στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, όταν γενικότερα σκοπός της επένδυσης παραμένει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Στην ουσία, πίσω απ' αυτές τις διακηρύξεις κρύβεται η ομολογία στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων που περιέχει η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει αποδεκτή από την άρχουσα τάξη.

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν καπιταλιστική ανάπτυξη με λιτότητα και νέες θυσίες, με αιχμή μάλιστα τη χρηματοδότηση της δανειακής σύμβασης, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και του ΕΣΠΑ.

• Χρηματοδότηση απ' το ΕΣΠΑ σημαίνει νέα κοινοτικά και κρατικά πακέτα στους μονοπωλιακούς ομίλους, προσωρινή απασχόληση με μισθούς πείνας μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στον τομέα της "κοινωνικής οικονομίας", συμβάσεις παραχώρησης και Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για να κερδίζουν διπλά και τριπλά τα μονοπώλια απ' τα μεγάλα έργα. Χρηματοδότηση που δεν εξηγεί επίσης πώς θα συνεχισθεί απρόσκοπτα αν επαναδιαπραγματευτεί σκληρά και συγκρουστεί με τις επιλογές της ΕΕ, όπως υποκριτικά διακηρύσσουν στελέχη του.
• Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση κινούνται και οι "προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικών επιχειρήσεων".

Ποια είναι η εξουσία και η κυβέρνηση που χρειάζεται ο λαός

Η νίκη του λαού, η λαϊκή κυριαρχία προϋποθέτει αυτός να έχει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει, αυτός να πάρει την εξουσία.

• Αυτό σημαίνει η εργατική τάξη να κάνει κουμάντο εκεί που παράγεται ο πλούτος, σημαίνει να έχει ανατραπεί ο υπέρτατος νόμος που είναι πάνω από οποιονδήποτε νόμο ψηφιστεί στη Βουλή, αυτός του κέρδους για το κεφάλαιο.
• Αυτό σημαίνει εξουσία που θα ασκείται μέσω της οργάνωσης των εργαζομένων πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς. Η συμμετοχή σε αυτή την οργάνωση θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή των εργαζομένων, του λαού στη διεύθυνση της παραγωγής, στη διακυβέρνηση και τον έλεγχο. Στις αποφάσεις και στην υλοποίησή τους. Στην ανάδειξη λαϊκών αντιπροσώπων σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας.
• Αυτό σημαίνει ότι θα αξιοποιηθεί άμεσα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ο τεράστιος πλούτος που παράγεται ήδη σ' αυτή τη χώρα και σήμερα μεταφράζεται σε κέρδη στο χρηματιστήριο, καταθέσεις στην Ελβετία, επενδύσεις στα Βαλκάνια και στο Λονδίνο, νέα πλοία που ναυπηγούνται στην Κίνα.
• Αυτό σημαίνει ότι θα απελευθερωθούν οι αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, που είναι πλούσια σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο, που έχει τη βάση για μεγαλύτερη αγροτική και βιομηχανική παραγωγή.
• Αυτό σημαίνει επίσης όργανα αντιπροσωπευτικά που δε θα αποτελούνται από επαγγελματίες βουλευτές, αλλά από εκπροσώπους των εργατών αιρετούς και ανακλητούς, χωρίς κανένα υλικό προνόμιο γι' αυτή τη συμμετοχή τους.
• Αυτό σημαίνει στρατός και δυνάμεις ασφαλείας και περιφρούρησης της λαϊκής εξουσίας υποταγμένες στα εργατικά - λαϊκά όργανα. Ο φιλολαϊκός προσανατολισμός αυτών των δυνάμεων εξασφαλίζεται στην πλήρη ενσωμάτωσή τους στους σκοπούς και στόχους της λαϊκής εξουσίας.
• Σημαίνει εξουσία και διακυβέρνηση αποδεσμευμένη από τις συνθήκες και τους σχεδιασμούς όλων των διεθνών ιμπεριαλιστικών διακρατικών συμμαχιών και διεθνών συμβάσεων, την ΕΕ, τους στρατιωτικούς σχηματισμούς, το ΝΑΤΟ.
• Στη διακυβέρνηση αυτής της λαϊκής εξουσίας το ΚΚΕ θα έχει αποφασιστικό και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτή την πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας προβάλλει το ΚΚΕ στο λαό. Δεν είναι πρόταση για τη "δευτέρα παρουσία".

Για τη δευτέρα παρουσία είναι η αντίληψη ότι το κράτος των μονοπωλίων, του κεφαλαίου εκδημοκρατίζεται και γίνεται φιλολαϊκό.

Η λαϊκότητα ή αντιλαϊκότητα του κράτους δεν καθορίζεται από την αναποτελεσματικότητα ή κακή λειτουργία των θεσμών του, αλλά από το γεγονός ότι εκφράζει την πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου που στηρίζεται στην οικονομική του δύναμη, δηλαδή από το γεγονός ότι τα μονοπώλια κατέχουν τα κλειδιά της οικονομίας, είναι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγεται. Οι σημαντικές αποφάσεις παίρνονται αλλού, στα γραφεία των μονοπωλιακών ομίλων, των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των διαφόρων αστικών επιτελείων. Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου τις υλοποιεί.

Η αντιλαϊκότητα του κράτους προκύπτει και από τις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, για τη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών, του στρατού, των μηχανισμών καταστολής (Ευρωαστυνομία, τα Αμυντικά Δόγματα).

Είναι απάτη να μιλάς για αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής όταν αυτή πηγάζει από τη σχέση του πολιτικού προσωπικού και των μηχανισμών του κράτους με τους μονοπωλιακούς ομίλους που υπηρετούν.

Είναι απάτη ότι η "μεταμφίεση" των δυνάμεων καταστολής θα αλλάξει το περιεχόμενό τους, ότι αυτό που λείπει από ορισμένους αντιλαϊκούς μηχανισμούς όπως η ΕΥΠ είναι ο διακομματικός κοινοβουλευτικός έλεγχος.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ούτε στιγμή να παραπλανηθούν από την αναβίωση του παλιού και απατηλού συνθήματος "Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία"...

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που λέει καθαρά ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα βρεθεί στο δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης, της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας στην προοπτική για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, είναι που θα κρίνει τη θέση στην οποία θα βρεθεί ο λαός την επόμενη μέρα».

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Οι εξελίξεις στην ΕΕ και στην Ελλάδα, απόρροια της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που οξύνεται, η σχέση του μνημόνιου και των αντιλαϊκών μέτρων με την κρίση και τη συνολική στρατηγική της ΕΕ, η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία και άλλα ζητήματα της τρέχουσας προεκλογικής επικαιρότητας απασχόλησαν τη συζήτηση που είχε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους, την οποία παρουσιάζει ο «Ριζοσπάστης».

    

Δυνατό ΚΚΕ για να τα βγάλει πέρα ο λαός

-- Το ΚΚΕ σταθερά βάζει στις ομιλίες σας, στις θέσεις, το ανοιχτό ενδεχόμενο πολέμου στη Συρία και στο Ιράν και το συνδέετε και με οικονομικές επιπτώσεις στην Ελλάδα και με ένα διεθνές παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή. Από τη στιγμή που βάζετε και το θέμα της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας, πώς μπορεί να θωρακίσει την Ελλάδα απέναντι σε παιχνίδι μεγάλο και επικίνδυνο;

-- Μα η λαϊκή εξουσία δεν θα μετέχει στη διανομή των αγορών. Για παράδειγμα, η στρατιωτική συμφωνία που έχει κάνει η Ελλάδα με το Ισραήλ αναμφισβήτητα εκθέτει και τον ελληνικό λαό απέναντι σε κινδύνους, βεβαίως και τον ισραηλινό λαό και έχει σχέση με την μάχη των πετρελαίων των αγωγών και όχι μόνο. Οταν δεν παίρνεις μέρος στο παιχνίδι, πώς... Η συμμετοχή σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι αυτή που δημιουργεί κινδύνους. Κατ' αρχήν, δεν πρέπει να συμμετάσχεις σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Δεν πρέπει να δίνει το έδαφός της για τον ανεφοδιασμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Η Ελλάδα είναι μπλεγμένη 100% σε μία περιοχή μάλιστα, που δεν είναι οι παραδοσιακοί ανταγωνιστές, έχουν προστεθεί και άλλοι, Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Δεν παίρνεις μέρος, δεν έχεις καμία βλέψη έξω από τα σύνορά σου. Ελέγχεις το δικό σου χώρο. Γιατί έτσι εμπλέκεται η Ελλάδα, παίρνοντας μέρος είτε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είτε στη στήριξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε σε άλλα οικονομικά μέτρα στρατιωτικά κλπ.

Είδατε τώρα με το Ιράν; Το Ιράν έκοψε τον ανεφοδιασμό σε πετρέλαιο στην Ελλάδα. Δηλαδή, τι έχει να χωρίσει η Ελλάδα με το Ιράν; Απολύτως τίποτα, ανεξαρτήτως της γνώμης που μπορεί να έχουμε για το πολιτικό σύστημα εκεί ή για το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να έχουμε και εχθρούς. Στη Λιβύη ο εμφύλιος συνεχίζεται. Στην Αίγυπτο - αυτή η «Ανοιξη» αποδείχθηκε πόσο «Ανοιξη» ήταν - τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Η Ελλάδα είναι μπλεγμένη παντού και ως μέλος της ΕΕ και ως μέλος του ΝΑΤΟ. Η βάση της Σούδας πρέπει να κλείσει. Θα μου πεις, τεχνικά μπορεί να κλείσει; Οταν πολιτικά πεις τέρμα, δεν μπορεί να έρχονται τα αεροπλανοφόρα τα αμερικανικά ή ο στόλος για ανεφοδιασμό, είναι μια πολιτική θέση, ανεξάρτητα αν τεχνικά μπορείς να τα λύσεις όλα.

Το δίλημμα των εκλογών είναι η άλλη μέρα

Να επισημάνω μόνο το εξής: Το ΚΚΕ παρακολουθεί - βεβαίως την κύρια ευθύνη την έχουμε στην Ελλάδα - αλλά παρακολουθούμε τις εξελίξεις και κυρίως στο πεδίο της οικονομίας. Δεν περιοριζόμαστε μόνο στις δηλώσεις των διάφορων πρωθυπουργών κλπ., αλλά τα παρακολουθούμε πολύ καλά. Και αυτό που βάζουμε, ότι η Ελλάδα θα μπει σε νέες περιπέτειες και θα είναι πιο βαριές εξαιτίας της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, αυτό δεν το βάζουμε έτσι για προεκλογικούς λόγους. Αλλωστε το έχουμε πει και σε ανύποπτο χρόνο από τις εκλογές.

Κι όμως, αυτή τη στιγμή ένας λαός καλείται να πάει στην κάλπη χωρίς κανείς να τον έχει προετοιμάσει γι' αυτό που έρχεται. Τον προετοιμάζουν να φοβάται, τον προετοιμάζουν να είναι ήσυχος, δεν τον προετοιμάζουν γι' αυτό που έρχεται. Κι επειδή ούτε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κυβέρνηση της ΝΔ πρόκειται να του λύσει τα προβλήματα, θα έχουμε πολιτική αστάθεια. Αν η κρίση βαθύνει, τι φαντάζεστε τώρα, μπορεί μια κυβέρνηση να σταθεί; Και το κενό ή τα όποια προβλήματα της πολιτικής αστάθειας, αν ο λαός δεν τα λύσει με τη δική του αντεπίθεση, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα.

Και από εκεί προκύπτει: Χωρίς δυνατό ΚΚΕ ο λαός μπορεί να τα βγάλει πέρα; Προσέξτε, δεν λέμε ότι εμείς πατάμε κουμπιά και βγαίνει ο λαός στους δρόμους. Αλλά χωρίς πολιτική προετοιμασία και μόνο η πολιτική προετοιμασία που κάναμε, συν η πρακτική μέσα στη δράση, με ένα αδυνατισμένο ΚΚΕ μπορεί ο λαός να αντιμετωπίσει αυτά που έρχονται; Δεν θέλουμε να αιφνιδιαστεί ο λαός γιατί αιφνιδιασμένος θα χάσει πολλά.

Με αυτή την έννοια το δίλημμα των εκλογών είναι η άλλη μέρα. Και το ΚΚΕ ξέρει στις δύσκολες στιγμές να τα βγάζει πέρα, γιατί και έχει εμπιστοσύνη στο λαό και μπορεί να εμπνεύσει το λαό. Γιατί διαφορετικά, όπως είπαμε και στην αρχή, ο λαός θα νιώσει ήττα που μπορεί να κρατήσει λίγο, μπορεί να κρατήσει και περισσότερο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ τότε θα του λέει «αντίο», και η ΝΔ. Δεν πρόκειται να τα βγάλουν πέρα. Μιας χρήσης θα γίνουν αν η χρεοκοπία είναι πιο γρήγορη.

    

Επιβεβαιώνονται οι θέσεις του Κόμματος για την ΕΕ

-- Κάνατε λόγο στη σημερινή σας εισήγηση για τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης. Μιλήσατε για αδύναμο κρίκο ότι δεν είναι μόνο η χώρα μας, αλλά και η Ισπανία και η Ιταλία. Τίθεται το ερώτημα, για τη γνωστή σας θέση, για την ανάγκη εξόδου της χώρας μας από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, με τη σημερινή σας τοποθέτηση περί λαών της Ευρώπης, έχουμε να κάνουμε με μία μετατόπιση και υιοθετείτε πλέον μια πιο φιλοευρωπαϊκή στάση;

-- Μα καταρχήν, αυτό που περιγράφουμε είναι η αντικειμενική πορεία που μπορούν να πάρουν τα πράγματα. Διότι η οικονομία της Ισπανίας και της Ιταλίας έχει άλλο ρόλο μέσα στην Ευρώπη, απ' ό,τι έχει της Ελλάδας. Αν ήταν η κρίση μόνο στην Ελλάδα, δε θα κάναμε αυτές τις προβλέψεις. Και στο κάτω - κάτω, δεν είναι μόνο δικές μας προβλέψεις και δεν είναι όλα ψέματα για να τρομάξουν τον ελληνικό λαό. Βεβαίως χρησιμοποιούνται και για τρόμο του ελληνικού λαού, αλλά είναι μία πραγματικότητα.

Δεν καταλαβαίνω τώρα πού εγκαταλείψαμε τη θέση. Ισα - ίσα λέμε ότι η αποδέσμευση για τα λαϊκά κινήματα πρέπει να είναι άμεσο αίτημα. Δεν αντιμετωπίζονται τα λαϊκά προβλήματα μέσα στην ΕΕ. Από το κακό στο χειρότερο πάνε όλοι οι λαοί. Δεν κατάλαβα να έχουμε εγκαταλείψει, εμείς είμαστε φιλοευρωπαίοι όσον αφορά τους λαούς. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε και ένα άλλο πράγμα: Η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα γίνει Ευρώπη των εργαζομένων, παλεύοντας μέσα στα όργανα της ΕΕ και υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί μία χώρα να βγει από την ΕΕ γιατί θα καταστραφεί. Πώς θα γίνει αυτή η Ευρώπη των εργαζομένων, όταν λες ότι η αποδέσμευση είναι λάθος αίτημα και πρέπει να είμαστε μέσα στην ΕΕ;

Με αυτή την έννοια, καθόλου δεν αλλάζουμε θέση. Ισα - ίσα επιβεβαιώνεται ακόμα περισσότερο η θέση μας. Και μπορώ να πω και πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι θα μπορούσε κανείς να προβλέψει. Μέσα σε λίγα χρόνια, όλος αυτός ο μύθος έχει ξεμπροστιαστεί στα μάτια των λαών. Και γι' αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή της ΝΔ, αλλά ας πάρουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που «αντιστέκεται» και θα τα καταργήσει όλα, από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί την ΕΕ δεν μπορεί ούτε να διαπραγματευτεί. Αμφισβητώντας κάτι, μπορείς να επιβάλεις έναν άλλο συσχετισμό μέσα στο λαό.

Να σας πω και κάτι: Σε 15 - 20 μέρες μετά τις εκλογές, μειώθηκε το ποσοστό του ελληνικού λαού, έτσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, που ήταν ριζικά αντίθετο και ήταν υπέρ της αποδέσμευσης. Υπήρχε ένα 25% - να δεχτώ ότι αυτό το 25% δεν ήταν 100% ευθυγραμμισμένο με το Κόμμα σε όλα τα ζητήματα, σε σχέση με το θέμα της εξουσίας - αλλά υπήρχε ένα 25% και έχει φτάσει 12%. Ποιος αλλοίωσε αυτό το ποσοστό; Αυτή είναι, λοιπόν, η μεγάλη νίκη της 6ης του Μάη; Ενα βήμα έκανε προς τα μπρος ο λαός και τώρα θα πάμε στις 17 Ιούνη και κινδυνεύει να κάνει 10 πίσω.

Οταν ο ελληνικός λαός βγει με ένα τέτοιο ποσοστό «πάση θυσία μέσα στην ΕΕ γιατί καταστρεφόμαστε», για να δείτε λοιπόν πώς μπορεί να αλλοιωθεί η λαϊκή συνείδηση, έστω κι αν μετατοπίζεται σε ένα κόμμα που εμφανίζεται αριστερό και ριζοσπαστικό. Αυτή είναι η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ζημιά τέτοια που δε θα μπορούσε να την κάνει η ΝΔ, γιατί βεβαίως και δικαιολογημένα δεν έχει κανένα κύρος.

    

Η κρίση έφερε το μνημόνιο, όχι το αντίστροφο

-- Βασικός σας στόχος είναι η καταγγελία του μνημονίου, σ' αυτό συμφωνείτε με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα και δεύτερος στόχος σας η αποδέσμευση απ' την ΕΕ και είπατε ότι η καταγγελία του μνημονίου μπορεί να οδηγήσει σε έξωση της Ελλάδας απ' την ΕΕ. Στη βάση αυτών θα στηρίζατε μια κυβέρνηση για την καταγγελία του μνημονίου;

-- Το μνημόνιο είναι ένας κρίκος σε μια ολόκληρη αλυσίδα και με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε σοβαρές διαφωνίες. Π.χ. λέει ότι το μνημόνιο έφερε την ύφεση. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα καταγγείλουμε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση και όλο το πακέτο, αλλά η κρίση έφερε το μνημόνιο και έχουν συμφέρον όλα τα δήθεν αντιμνημονιακά κόμματα να πείσουν το λαό να ξεχάσει την κρίση. Εμείς λέμε είναι οικονομική καπιταλιστική κρίση, κλασική, καραμπινάτη και άλλωστε κρίση έχουν και χώρες που δεν υπέγραψαν μνημόνιο.

Εχει, λοιπόν, σημασία να δεις ποια είναι η αιτία της κρίσης, γιατί το τελευταίο διάστημα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πιο παλιά παραδεχόταν ότι είναι οικονομική καπιταλιστική κρίση - κάποιες συνιστώσες, άντε τώρα να βρεις άκρη εκεί, αλλά εν πάση περιπτώσει - τώρα είναι φοβερή αυτή η στροφή που έχει κάνει μετά τις εκλογές. «Το κράτος το διεφθαρμένο, το κράτος το ρουσφετολογικό, η κακή διαχείριση, οι κολλητοί της κυβέρνησης, η ανικανότητα της κυβέρνησης» κλπ., αυτό που λέει και η ΝΔ, αυτό που λέει και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, η αιτία της κρίσης και ο χαρακτήρας της κρίσης δεν είναι ένα θεωρητικό ζήτημα για σεμινάρια και για συμπόσια, ούτε για διημερίδες, είναι πάρα πολύ σοβαρό και σε τελευταία ανάλυση δεν συμφωνούμε ότι το μνημόνιο απέτυχε. Το μνημόνιο είχε ένα συγκεκριμένο στόχο να προχωρήσει στην υποτίμηση, όπως λέμε εμείς, της αξίας της εργατικής δύναμης, αυτόν το στόχο τον πέτυχε. Το μνημόνιο δεν επαγγελλόταν ανάπτυξη, ήταν το πρώτο βήμα, έτσι γίνεται. Και μετά έρχεται η υποτίμηση ή η καταστροφή ενός μέρος του κεφαλαίου. Πρώτα κανονίζουν την εργατική δύναμη, πρώτα καταστρέφουν εργασιακές σχέσεις, τα πάντα και μετά θα έρθει και η ώρα να καταστρέψουν ένα μέρος του κεφαλαίου. Η διαφορά μας είναι ριζική και ουσιαστική. Μην μπερδεύετε τώρα αν φέρει ένα σχέδιο νόμου κλπ., το οποίο αν μας ικανοποιεί θα το ψηφίσουμε. Καταρχήν θα έχουμε και εμείς το δικό μας.

Αλλά να σας πω κάτι, δεν πρόκειται να φέρει τίποτα. Το πολύ - πολύ να φέρει ένα πολιτικό κείμενο που θα δημιουργεί εντυπώσεις και ενδεχομένως να το φέρει και εκ του ασφαλούς. Υστερα χωρίς τη δανειακή σύμβαση πώς θα το φέρει; Αμφιβάλλουμε ότι αυτά που λέει θα τα κάνει. Τώρα μην κοιτάτε μέχρι να πάρει ψήφους, στις 18 του Ιούνη αλλάζουν τα πράγματα.

    

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε το βιολί με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ

-- Στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη υπήρξε μια απάντηση σε ένα κείμενο ανώνυμο, κριτικής στην ηγετική ομάδα και στη γραμμή του ΚΚΕ. Ποιος ο λόγος να απαντήσει η Συντακτική Επιτροπή του «Ριζοσπάστη» σε ένα ανώνυμο κείμενο;

-- Καταρχήν δεν είναι η πρώτη φορά που απαντάμε στο διαδίκτυο. Δεύτερον, ξέρεις τι γίνεται με την ανωνυμία; Μπορεί να είναι ένα άλλο κόμμα, μπορεί να είναι ένα κέντρο και παράκεντρο. Αλλά το κυριότερο είναι το εξής: Αυτό το βιολί το άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν σε συνέντευξη Τύπου έβγαλε το Πρόγραμμα του ΚΚΕ κι άρχισε να λέει, έγινε κριτής ότι παραβιάζει το Κόμμα το συνέδριό του. Και αυτό, κοίταξε να δεις, έτσι δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη μάχη και ορισμένοι άλλοι, σ' αυτό το στιλ, πάνε και λένε ότι «κοίταξε να δεις το ΚΚΕ τελείωσε» ή πάνε πιο φιλικά, «κοίταξε να δεις ε, το ΚΚΕ θα μπει στην Βουλή αλλά εν πάση περιπτώσει είναι κρίμα για μισό ή για ένα τα εκατό να μην βγούμε εμείς κυβέρνηση και να βγει η ΝΔ».

Θα μας φορτώσει και το γεγονός αν έρθει δεύτερο κόμμα εμείς θα φταίμε. Πρέπει να γεμίζουμε τα ντεπόζιτα. Πρώτα το ΠΑΣΟΚ άδειαζε το ντεπόζιτο προς τα δεξιά και ήθελε να το γεμίζουμε εμείς απ' τα αριστερά. Τώρα έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Λοιπόν, απ' αυτή την άποψη εμείς θέλουμε να ενημερώσουμε τα μέλη του Κόμματος, τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη», τι λένε τα διάφορα διαδίκτυα και απαντάμε. Τώρα να σου πω αν απαντήσαμε στο διαδίκτυο ή απαντήσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να είναι και απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κοίταξε να δεις, εμείς απαντάμε. Δεν υποτιμούμε τίποτα.

Και μάλιστα, μας έδωσαν και την ευκαιρία, ήταν ωραία ευκαιρία αυτή να απαντήσουμε και να δούμε πώς εξελίσσεται η στρατηγική του Κόμματος απ' το '96 μέχρι το 2012, που αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ δε μένει στατικό. Και δεν υποτιμούμε το αντίπαλο εμείς, χαζοχαρούμενοι δεν είμαστε. Να μη σου πω δηλαδή ξέρουμε από πού έχουν προκύψει αυτά, αλλά άστο τώρα, μετά τις εκλογές. Μετά τα αναπαράγει... έτσι ξεκινάει απ' την παράγκα και μετά θα γράψουν και οι άλλες εφημερίδες.

Γιατί να μην απαντήσουμε; Να ξέρει ο κόσμος τι λέμε. Η προπαγάνδα είναι μάχη. Αλλά ξέρουμε περισσότερα απ' ό,τι συνήθως λέμε, δεν είμαστε και τόσο αφελείς. Εγραψε τώρα ένας ανώνυμος... Φυσικά, δε θα απαντούσαμε σε έναν ανώνυμο.

    

Από το λαό εξαρτάται να παλέψει για τη δική του εξουσία

-- Υπάρχουν 2-3 στοιχεία που θα μπορούσατε να αναφέρετε και που θα εξηγούσε ότι η πρόταση της λαϊκής - εργατικής εξουσίας που κάνετε δεν είναι για τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά είναι ένα αίτημα άμεσης ενδεχομένως υλοποίησης;

-- Το άμεσο ή το μεσοπρόθεσμο έχει να κάνει με την απόφαση του ελληνικού λαού να παλέψει γι' αυτή την εξουσία. Και όπως καταλαβαίνεις, εμείς δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε την επιθυμία και τη θέληση του ελληνικού λαού να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Από αντικειμενικής πλευράς, είναι άμεσο ζήτημα και το αποδεικνύει πρόσθετα η τελευταία 20ετία, όπου και σε περιόδους ανάπτυξης είχαμε αύξηση της ανεργίας και μείωση του πραγματικού εισοδήματος.

Και βεβαίως αυτή η ανάπτυξη, η καπιταλιστική, έφερε την κρίση. Κρίση που κρατάει πολύ περισσότερο από κάθε προηγούμενη κρίση και που, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι μία χώρα μόνη της που έχει προβλήματα, είναι ολόκληρη η Ευρώπη που δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Πάρε τις ΗΠΑ, πέρασε η κρίση, ποια είναι η ανάκαμψη; Εδώ στην Ευρώπη λένε το καλύτερο σενάριο είναι να υπάρχει ανάκαμψη 1-1,5%. Πριν από 20-30 χρόνια, όταν πλησίαζε μια χώρα στο 1% ανάπτυξη έλεγαν ότι είναι κοντά στην κρίση ή κινδυνεύει. Και αυτός είναι ο μέσος όρος. Τι θα έχει η Ελλάδα; Γι' αυτό τώρα παίρνουν αυτά τα μέτρα για έκτακτες εξουσίες. Και το πιο πιθανό είναι αυτό το βήμα που κάνουν, να είναι ένα βήμα για να μετατραπεί η ΕΕ των 27, ενδεχομένως σε ΕΕ των 17, κυρίως μείωση της Ευρωζώνης και μετά θα είναι όλες οι άλλες στο υπόγειο.

Κι ακούμε τώρα απ' όλα τα κόμματα ότι η ΕΕ είναι των ισότιμων κρατών. Καλά, δεν ντρέπονται να κοροϊδεύουν έτσι το λαό; Τα πιστεύουν; 'Η να λένε όταν διεκδικήσει η Ελλάδα, ή η Ελλάδα δε θα πτωχεύσει γιατί θα καταστραφεί η Ευρώπη και η οικουμένη ολόκληρη. Οταν δουν ότι καταστέφεται η Ευρώπη θα γίνει των 6 χωρών. Αμα δεν μπορούν να κερδίζουν απ' την Ελλάδα άλλο, θα τη διώξουν, γιατί δηλαδή; Ποιος νόμος το απαγορεύει; Δεν υπάρχει - λέει - μηχανισμός. Ειλικρινά αναρωτιέμαι, τα πιστεύουν αυτά του ΣΥΡΙΖΑ; 'Η δηλαδή έχουν, τι να σας πω, καλάμι είναι αυτό; Εχουν τόσο υψηλές βλέψεις που έχασαν την επαφή με την πραγματικότητα; 'Η κοροϊδεύουν συνειδητά τον λαό. Οπως θέλετε πάρτε το.

    

Η κρίση βρίσκεται στα σπλάχνα του καπιταλισμού

-- Θα ήθελα ένα σχόλιο για το νέο σχέδιο που έγινε γνωστό από τον Μπαρόζο, τον Ρομπάι, την Μέρκελ για την τραπεζική ολοκλήρωση.

-- Εντάσσεται μέσα στο σκεπτικό που είπα προηγούμενα για περισσότερη ΕΕ, ολοκλήρωση κ.λπ. όπου θα υπάρχει εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων, μία τράπεζα που θα εγγυάται τις τραπεζικές καταθέσεις. Τώρα, όπως καταλαβαίνεις, δεν νομίζω ότι θα εγγυάται τις δικές μου, τις δικές σου και των άλλων που βρίσκονται εδώ. Εγγυάται τις τραπεζικές καταθέσεις των μεγαλοκαπιταλιστών, τα χοντρά πακέτα. Θα δούμε τι λεπτομέρειες θα φέρουν στις 28 και 29 Ιούνη. Είναι γεγονός ότι ψάχνουν να βρουν κάποιο φάρμακο εν πάση περιπτώσει για να διαχειριστούν την κρίση που δεν μπορούν να την ελέγξουν. Και δεν μπορούν να την ελέγξουν όχι γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί η κρίση δεν προήλθε ούτε από λαμόγια ούτε από ανίκανους κυβερνήτες. Βρίσκεται μέσα στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος, ενός συστήματος που έχει γεράσει και έχει παρασαπίσει.

    

Η αποδέσμευση δεμένη με την πάλη για εργατική λαϊκή εξουσία

-- Καλείτε το λαό να φύγει απ' τα δεσμά της ΕΕ. Μετά τις εκλογές το ΚΚΕ σκοπεύει να καλέσει δυνάμεις με στόχο να συγκροτηθεί ένα μέτωπο ενάντια στην ΕΕ και στο ευρώ;

-- Κοίταξε να δεις, το πρόβλημα της αποδέσμευσης της Ελλάδας απ' την ΕΕ, έτσι; Οχι γενικά να φύγει απ' την Ευρωζώνη, αποδέσμευση απ' την ΕΕ είναι ένα αναπόσπαστο ζήτημα, δεμένο με την ταξική πάλη, την οξυμένη ταξική πάλη μέσα στην Ελλάδα, δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός, δεν μπορεί π.χ. να διεκδικείς μόνο την αποδέσμευση απ' την ΕΕ και να μην διεκδικείς ο λαός να πάρει στα χέρια του την κατοχή, διεύθυνση του πλούτου. Γιατί μια Ελλάδα αποδεσμευμένη απ' την ΕΕ που κινείται στις ράγες της ΕΕ όχι μόνο δεν θα είναι λύση, θα είναι πολύ δυσβάστακτη κατάσταση, η μόνη δυνατότητα που θα έχει θα είναι να έχει δικό της νόμισμα και να κάνει υποτιμήσεις προς όφελος του κεφαλαίου, επομένως το πρόβλημα της αποδέσμευσης είναι αναπόσπαστα δεμένο με την εργατική λαϊκή εξουσία. Μπορεί να γίνει ολοσχερής έξωση της Ελλάδας απ' την ΕΕ σε μια πορεία. Αυτό για μας αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα που πρέπει να το ολοκληρώσει ο λαός, γιατί μια Ελλάδα αποδεσμευμένη και όλα τα άλλα ακίνητα δεν αποτελεί, δεν της δίνει διέξοδο, είναι δεμένο με το όλο πρόβλημα της εξουσίας