πως πολιτεύονται;

Η Κύπρος έχει προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης. Στο οποίο την εκτελεστική εξουσία ασκεί ο πρόεδρος και η βουλή ασκεί έλεγχο και νομοθετεί. Δεν έχουμε κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης για να ασκεί εκτελεστική εξουσία η βουλή. (Γι’ αυτό και ο όρος αξιωματική αντιπολίτευση δεν ισχύει για την περίπτωση μας, άλλα όπως και σε πολλά άλλα σε κάποιους αρέσουν οι εντυπώσεις.)

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του δημοκρατικού; Συναγερμού, Χρ. Πουργουρίδης και μέλος της ΕΟΚΑ Β όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, πρωτοστάτησε στο να συνεργαστούν τα κόμματα ΔηΣυ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, για να περάσουν ψήφισμα στη βουλή, σε μια προσπάθεια να εξαναγκάσουν τον πρόεδρο να υποβάλει αίτηση ένταξης στον συνεταιρισμό για την ειρήνη. Όταν άκουσε ότι ο πρόεδρος θα ασκήσει το δικαίωμα του για αρνησικυρία, είπε ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο μη ψήφισης των προϋπολογισμών (κάτι που έκαναν) αλλά και μα μην ψηφίζουν νομοσχέδια σε μια προσπάθεια εξαναγκασμού της κυβέρνησης να ακολουθεί την δική τους πολιτική ή να εξαναγκαστεί σε παραίτηση. Μάλιστα αυτή είναι η αντίληψη τους περί δημοκρατίας.

Ο πρόεδρος εκλέγεται από το λαό και οφείλει να εφαρμόζει το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στο λαό να εφαρμόσει και ν’ ακολουθεί τις θέσεις τις οποίες ο κόσμος γνωρίζει ότι έχει και για τις οποίες τον ψήφισε.

Αφού θεωρούν ότι έχουν σωστές απόψεις γιατί δεν λένε την αλήθεια και να τεκμηριώσουν αυτές τις απόψεις πάνω στα πραγματικά δεδομένα.  Κάποτε μας έλεγαν ότι είμαστε υποχρεωμένοι από την Ευρωπαϊκή ένωση να ιδιωτικοποιήσουμε τους ημικρατικούς οργανισμούς, τελικά εξαναγκάστηκαν να παραδεχτούν την αλήθεια ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι η φιλελευθεροποίηση της αγοράς, δηλαδή να έχουν και άλλοι το δικαίωμα να δημιουργήσουν παρόμοιους οργανισμούς.

Μας έλεγαν για κάμποσο καιρό ότι ο συνεταιρισμός για την ειρήνη είναι θεσμός της Ευρωπαϊκής ένωσης και δεν γίνεται να μη συμμετέχουμε. Τελικά αναγκάζονται να παραδεχτούν εκτός από τον Ομήρου που ζει στον κόσμο του ότι είναι πρόγραμμα του ΝΑΤΟ.

Με παρόμοιο τρόπο προσπαθούν να περάσουν τις θέσεις τους κύρια ο συναγερμός αλλά και άλλοι και στα θέματα της οικονομίας, της μετανάστευσης και δυστυχώς στο κυπριακό.

Αν αυτός είναι ο τρόπος να περνούν  τις θέσεις τους λυπούμαι αλλά αυτό είναι εξαπάτηση.

συναιτερισμός για την ειρήνη ή τον πόλεμο;

Πέραν από όσα επιχειρήματα εκφράστηκαν από τα ράδια και τις τηλεοράσεις, που δείχνουν το λανθασμένο της απόφασης της πλειοψηφίας της βουλής π.χ. ότι η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής του κράτους ασκείται από την κυβέρνηση και όχι από την βουλή. Η προσπάθεια ενόψει εκλογών να φανεί ότι το ΑΚΕΛ είναι απομονωμένο κ.λπ. Υπάρχουν και οι λόγοι ουσίας, οι νομοτέλειες που διέπουν το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Η παγκόσμια αστική τάξη έχει τον πολίτικο-στρατιωτικό της οργανισμό τη βορειοατλαντική συμμαχία (ΝΑΤΟ). Ο Συνασπισμός για την ειρήνη είναι η ασπίδα αλλά και το επιθετικό όπλο της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας.

Η αστική τάξη της Κύπρου με πολιτικό εκφραστεί της κυρίως τον Συναγερμό, μας πούλησε κατ’ αρχήν το παραμύθι ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, επειδή είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε υποχρεωμένοι να ενταχθούμε σ’ αυτόν τον οργανισμό επειδή τάχατες είναι θεσμός της ευρωπαϊκής Ένωσης.  Όπως πιο παλιά μας πουλούσαν το παραμύθι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ιδιωτικοποιήσουμε τους ημικρατικούς οργανισμούς. Στόχος λοιπόν της κυπριακής αστικής τάξης είναι να βρει στήριξη και να κάνει της συμμαχίες της με τη διεθνή αστική τάξη, όπως συμβαίνει στην εξέλιξη του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Άλλωστε δεν το κρύβουν, αντίθετα είναι θέση τους για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ.

Δεν σκέφτονται τον ρόλο που έπαιξε το ΝΑΤΟ στην τραγωδία του τόπου μας; Απ’ ότι φαίνεται τα συμφέροντα τους είναι ταυτισμένα ή υποταγμένα στα γενικότερα συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Να θυμίσω πως ο Γεώργιος Αβέρωφ είπε, ότι οι συμφωνίες του 1960 ήταν ενταγμένες στα πλαίσια των συμφερόντων του ΝΑΤΟ. Και κάποιοι εδώ στην Κύπρο πίεζαν τον πρόεδρο Μακάριο να τις υπογράψει.

Το ΔΗΚΟ και κύρια η ΕΔΕΚ κατηγορούν τον πρόεδρο Δ. Χριστόφια ότι ακολουθεί πολιτική καλού παιδιού έναντι των αγγλοαμερικάνων. Γιατί θέλουν να μας εντάξουν στον οργανισμό, συνεταιρισμός για την ειρήνη, δηλαδή στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ. Συνειδητοποιούν τι κάνουν; Εξήγησαν στον κόσμο ότι θα στέλλει τα παιδιά του να επιβάλουν την τάξη (της Κεφαλαιοκρατίας) χτες στη Γιουγκοσλαβία, τώρα στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, αύριο στην Κορέα, τη Συρία, την Κίνα ίσως, την Ινδία, ή όπου αλλού επιβάλλουν τα οικονομικά συμφέροντα της διεθνούς πλουτοκρατίας. Και μη μου πείτε πως η Κύπρος θα επηρεάζει τις αποφάσεις ή θα την ρωτούν αν αποδέχεται τις αποφάσεις.

Πόσα χρόνια κρατεί η ειρήνη που επέβαλαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ; Από τον καιρό που τους επέβαλαν την ειρήνη και τη δημοκρατική τάξη, ευημερούν και κάνουν ακόμα και εξαγωγή την ευημερία. Γιατί σκοτώνονται τα παιδιά των άγγλων, των αμερικανών, των Γερμανών, και των άλλων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν; Για το καλό της παγκόσμιας ειρήνης; Γιατί να σκοτώνονται τα παιδιά της Κύπρου αύριο στην Ινδία για παράδειγμα;

Εκεί θα δέχεται ο Ομήρου οι κύπριοι να έχουν διοικήτή Τούρκο;

Πόση προεκλογική περίοδος;

Εδώ και αρκετό καιρό άρχισαν οι προεκλογικές τακτικές και τοποθετήσεις από κάποιες πολιτικές δυνάμεις ανάλογα με τις ανάγκες των εκλογών , βουλευτικών, δημοτικών, και προεδρικών.

Πόσος καιρός χρειάζεται για να μας εξηγήσουν τις θέσεις τους πάνω στα διάφορα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία; Εξ άλλου δεν θα ακούσουμε για πρώτη φορά τις θέσεις τους, εκτός εκείνες που διαφοροποιούνται ανάλογα με την περίπτωση και την ανάγκη της στιγμής. Πόσο καιρό χρειάζεται για να πείσουν;

Η  πολύ μεγάλη προεκλογική περίοδος (ανεπίσημη) οδηγεί αναπόφευκτα στην πολυεπανάληψη των ίδιων συζητήσεων, στις περισσότερες περιπτώσεις κοκορομαχίες, συζητήσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Δίνει την ευκαιρία σε κόκορες πολιτικάντηδες να δίνουν τις παραστάσεις τους, από τα κανάλια που τις αναζητούν. Αποτέλεσμα ο κόσμος να κουράζεται και ν’ αδιαφορεί. Μήπως κάποιοι το επιδιώκουν;

Οι σοβαροί και αξιόλογοι πολιτικοί πλέον πρέπει να προβληματιστούν και να μειώσουν τέτοια αρνητικά φαινόμενα στην πολιτική. Είναι καιρός να συνδεθούν  κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις π.χ. βουλευτικές δημοτικές εκλογές ή ίσως βουλευτικές και ευρωεκλογές, ώστε να μη βρισκόμαστε σχεδόν συνέχεια σε προεκλογική περίοδο και η αγαπόντες την καρέκλα να σκέφτονται συνεχώς πως θα μας τραβήξουν την προσοχή. Είναι φυσικό πως όταν τελειώσουν ή δεν υπάρχουν τα επιχειρήματα αρχίζουν οι ατάκες, οι βλακείες, τα παραμύθια και οι λαφαζανιές.

Πολιτικός ρατσισμός

Αυτή η έκφραση ανήκει στον πρόεδρο του ΔΗΣΎ Νίκο Αναστασιάδη, για να μας πει ότι στο κόμμα του δέχονται όλες τις απόψεις, και πως αν απόκλειαν κάποιες απόψεις θα ήταν πολιτικός ρατσισμός. Έχασαν οι λέξεις το νόημα και τη σημασία τους. Δηλαδή αυτό που θέλει να μας πει ο Ν. Αναστασιάδης είναι π.χ. ότι στο ΑΚΕΛ (το κόμμα της αριστεράς) θα έπρεπε να γίνονται δεχτές απόψεις που να στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο, ή απόψεις που να υποστηρίζουν εθνικιστικές λύσεις στο κυπριακό, και από τη στιγμή που αυτό δεν γίνεται είναι αυτό πολιτικός ρατσισμός.

Όμως στον ΔΗΣΥ γίνονται λέει δεχτές όλες οι απόψεις. Δηλαδή να καταλάβω ότι στον συναγερμό μπορεί να ενταχθεί ένας κομμουνιστής, να υποστηρίζει τις απόψεις του, ακόμα να εκλεγεί βουλευτής να υποστηρίζει θέσεις υπέρ του κοινωνικού κράτους και φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλά την ώρα της ψηφοφορίας τι θα κάνει άραγε; (μήπως ο Λευτέρης τώρα που το σκέφτομαι είναι αριστερός αλλά την ώρα της ψηφοφορίας ακολουθεί τις επίσημες θέσεις του κόμματος του;)

Τις θέσεις του Δημοκρατικού Συναγερμού εκφράζει ο πρόεδρος μας λέει ο Ν. Αναστασιάδης. Δηλαδή μαζεύονται συζητούν, λέει ο καθένας την άποψη του, πως παίρνονται οι αποφάσεις δεν ξέρω, και μετά βγαίνουν έξω και ο καθένας τοποθετείται ανάλογα με τις απόψεις του, κάτι δηλαδή σαν τον καφενέ, στην προκειμένη περίπτωση πολιτικό καφενέ. Αν δε κάποιος θέλει να μάθει τις επίσημες θέσεις του συναγερμικού καφενέ πρέπει να απευθυνθεί στον πρόεδρο. Έτσι αύριο όταν ο Χρίστος Κληρίδης μας μιλά για το κυπριακό ως υποψήφιος βουλευτής του ΔΗΣΥ αυτά που θα υποστηρίζει δεν θα είναι θέσεις του κόμματος του οποίου είναι υποψήφιος αλλά δικές του. Έτσι δεν ασκείται πολιτικός ρατσισμός και ικανοποιούν όλα τα γούστα για να μην χάνουν όπως ελπίζουν κανένα ψήφο κυρίως της άκρας δεξιάς.

Έχω μια απορία: τι είδους σεβασμός είναι αυτός στην δημοκρατία όταν δεν υπάρχει σεβασμός στις αποφάσεις της πλειοψηφίας; Με τη λογική αυτή μπορούμε να είμαστε όλοι σ’ ένα κόμμα και δεν υπάρχει λόγος να έχουμε άλλα κόμματα, (μήπως αυτό θέλουν;)

Μας είπε ο Ν. Αναστασιάδης επίσης ότι ο ΔΗΣΥ είναι αστικό κόμμα, τότε γιατί όταν του πουν ότι στηρίζει ο συναγερμός την αστική τάξη (το μεγάλο κεφάλαιο) θυμώνει; Μήπως δεν ξέρει ούτε αυτής της λέξης τη  σημασία; Ή μας παραπλανεί σκοπίμως;

Καταπιάστηκα με δύο λέξεις  που εκφράστηκαν τελευταία. Δεν είναι οι μόνες, δικαιολογώ τον απλό κόσμο να μη γνωρίζει και να χρησιμοποιεί κάποιες λέξεις ή έννοιες. Όμως δεν δικαιολογώ ανθρώπους που θέλουν να χειρίζονται τις τύχες μας να μη γνωρίζουν ή σκόπιμα να δίνουν άλλο νόημα σε λέξεις έννοιες και πολιτικούς όρους για να συγχύσουν να παραπλανήσουν με τελικό σκοπό να πετύχουν τους στόχους τους.