Και ακόμα είναι δήμαρχος!

Χαραυγή 16 Απρίλη 2015:

Καταδίκη Δημάρχου Γερίου για κατάχρηση εξουσίας

Χωρίς προσφορές ανέθεσε έργα σε εταιρεία συγγενικού του προσώπου

Για κατάχρηση εξουσίας έχει καταδικαστεί ο Δήμαρχος Γερίου, Αργύρης Αργυρού. Συγκεκριμένα καταδικάστηκε για τη διάπραξη τεσσάρων αδικημάτων κατάχρησης εξουσίας κατά παράβαση των άρθρων 105 και 106 του Ποινικού Κώδικα, στην υπόθεση με αριθμό 41278/201, στις 8 Οκτωβρίου 2014.

Η υπόθεση άπτεται θεμάτων ηθικής και είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα καθήκοντά του, αφού καταδικάστηκε για πράξεις ως κοινοτάρχης Γερίου το 2010.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ότι «κάθε δημόσιος λειτουργός και ιδιαίτερα όσοι κατέχουν ψηλές θέσεις εμπιστοσύνης θα πρέπει να έχουν συνεχώς υπ’ όψιν πως επιλέχθηκαν από τα αρμόδια σώματα της Πολιτείας, επειδή οι ίδιοι οικειοθελώς προέβαλαν τους εαυτούς τους ως ικανούς για τις θέσεις αυτές και κυρίως να έχουν συνεχώς υπ’ όψιν πως οφείλουν να εκτελούν υπεύθυνα και ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους πάντοτε προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου, το οποίο υφίσταται και τα οικονομικά βάρη διατήρησης των θέσεων αυτών... Ο κάθε πολίτης ενός ευνομούμενου κράτους ευλόγως αναμένει πως ο κάθε δημόσιος λειτουργός εκτελεί τα καθήκοντά του και θα πρέπει να ενεργεί κατά τρόπο που να διαφυλάσσει τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα αγαθά των πολιτών και να μην προκαλεί δυσφήμηση στο κύρος της δημόσιας υπηρεσίας ή κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού σ’ αυτή».

Τα γεγονότα

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ενώ ήταν κοινοτάρχης, προέβη αυθαίρετα σε πράξη που παράβλαπτε τα δικαιώματα άλλων αφού ανέθεσε χωρίς υποβολή προσφορών, σε εταιρεία η οποία μετά από έλεγχο που έγινε από την Ελεγκτική Υπηρεσία διαπιστώθηκε ότι ανήκει στη σύζυγο του αδελφού του και Διευθυντής της είναι ο πατέρας του, τις πιο κάτω εργασίες:

1. Την καλωδίωση της Πλατείας Ηρώων της κοινότητας,

2. Τις ηλεκτρολογικές εργασίες στην Πλατεία,

3. Την τοποθέτηση του φωτισμού στην Πλατεία και

4. Τις ηλεκτρολογικές εργασίες για διαμόρφωση του Πολιτιστικού Κέντρου της κοινότητας.

Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ενοχή και στις τέσσερις κατηγορίες.

Εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για την καταδίκη του Δημάρχου δεν ενημερώθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο, παρά το γεγονός ότι τα αδικήματα στα οποία υπέπεσε ο Δήμαρχος, έστω και ως κοινοτάρχης, αφορούν θέμα κατάχρησης εξουσίας. Εξουσία, την οποία και σήμερα διαχειρίζεται ως δήμαρχος.

Επιλεκτική ευαισθησία

Ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται πολύ ευαίσθητη στα ζητήματα χρηστής διοίκησης, φαίνεται ότι σ’ αυτό το θέμα τηρεί σιγή ιχθύος, επειδή ο Αργύρης Αργυρού ανήκει στο ΔΗΣΥ. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα γινόταν σε περίπτωση που δήμαρχος (ή και κοινοτάρχης) κόμματος της αντιπολίτευσης υπέπιπτε σε ίδια ή και παρόμοια ποινικά αδικήματα.

Την ίδια στάση βέβαια είχε τηρήσει ο ΔΗΣΥ και όταν σχετικές καταγγελίες είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Συγκεκριμένα, χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου, βουλευτή του ΔΗΣΥ Γιώργου Γεωργίου, όταν το θέμα συζητήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 2010, ότι πρόκειται απλώς για μια παρατυπία, μια «σταγόνα στον ωκεανό».

Σιωπή από το αρμόδιο Υπουργείο

Σημειώνεται ότι δεν υπήρξε καμιά αντίδραση για την απόφαση του δικαστηρίου από το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών παρά το γεγονός ότι ο Περί Δήμων Νόμος είναι σαφής στο συγκεκριμένο θέμα. Στα άρθρα 16 (1) και (3) και 37 (1) αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: «Η θέση Δημάρχoυ κεvoύται σε περίπτωση κατά τηv oπoίαv κατά τηv διάρκειαv της θητείας δημάρχoυ, έχει καταδικασθή διά πoιvικόv αδίκημα ατιμωτικόv ή εvέχov ηθικήv αισχρότητα».

Ψηφίζουμε πολιτικές ή πρόσωπα;

Οριζόντια ψηφοφορία=αποπολιτικοποίηση!

Όταν θέλεις οι πολίτες να κρίνουν τα διάφορα ζητήματα με κριτήρια πολιτικά, όταν θέλεις να κτυπήσεις τον παραγοντισμό και την πελατειακή σχέση (ρουσφέτι), όταν θέλεις πολίτες με κρίση και όχι πολίτες που να σκέφτονται ποιος θα τους ικανοποιήσει τα προσωπικά τους συμφέροντα, προωθείς τέτοια μέτρα που να βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Η οριζόντια ψηφοφορία που έχει στόχο να ικανοποιήσει το αίσθημα κάποιων οι οποίοι θέλουν να ψηφίζουν άτομα από διάφορους πολιτικούς χώρους, συμβάλει στην αποπολιτικοποίηση του κόσμου. Διότι ο πολίτης αντί να κρίνει τις πολιτικές των διαφόρων κομμάτων και ν’ αποφασίσει  με ποιαν παράταξη συμφωνεί και να την ψηφίσει, έχοντας την ευχέρεια να ψηφίζει άτομα από διάφορα κόμματα με ποιο κριτήριο θα το πράξει; Με το κριτήριο πως αυτούς θεωρεί πως είναι οι καλύτεροι; Ως προς τι; Και όταν ψηφίσει κάποιον που τον ακούει να μιλά και του αρέσει ή του αρέσει διότι είναι όμορφος ή επειδή είναι δραστήριος, όμως ανήκει σε ένα κόμμα με το οποίο διαφωνεί με τις πολιτικές του, τι θα γίνει όταν εκλεγεί  βουλευτής αυτός που ψήφισε,  δεν θ’ ακολουθεί τις πολιτικές του κόμματος του; Με ποιαν λογική να ψηφίσει κάποιος άτομα από δυό αντίθετα ιδεολογικά και πολιτικά κόμματά; Δηλαδή αν εγώ είμαι υπερ. των πολιτικών εκείνων που ενισχύουν το κοινωνικό κράτος (ημικρατικοί οργανισμοί, οργανισμοί δημόσιας ωφέλειας, ενίσχυση της δημόσιας υγείας, παιδείας, δικαιότερης κατανομής του πλούτου κ.λπ.), για ποιόν λόγο να ψηφίσω ένα υποψήφιο που ανήκει σ’ ένα κόμμα που στηρίζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές (ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών οργανισμών, ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, ξεπούλημα στους ιδιώτες της δημόσιας υγείας, παιδείας, μείωση της κοινωνικής πρόνοιας κ.λπ.); Μήπως αν ψηφίσω κάποιων από την νεοφιλελεύθερη παράταξη δεν θα ψηφίζει στο κοινοβούλιο με το κόμμα του τις πολιτικές του κόμματος του;

Άρα τι προσπαθούν να περάσουν στους πολίτες με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων; Ασφαλώς θέλουν τα κόμματα της αστικής τάξης να σπρώξουν τον κόσμο στην αποπολιτικοποίηση, διότι αυτό υπηρετεί τα συμφέροντα τους. Αφού θα έχουν πολίτες που δεν θα κρίνουν πολιτικά (τα συμφέροντα του λαού, δεν είναι τα ίδια με της πλουτοκρατίας), αλλά θα έχουν ψηφοφόρους, οι οποίοι θα κρίνουν πρόσωπα και όχι πολιτικές (όσοι βέβαια θα ενδιαφέρονται αφού στο τέλος με την οριζόντια ψηφοφορία εξισώνονται οι πολιτικές, για ποιόν λόγο να προσέρχονται στις κάλπες).

Ο (Δημοκρατικός) συναγερμός με την ίδρυσή του στήριζε το προηγούμενο σύστημα ψηφοφορίας, όπως και άλλα δεξιά κόμματα σε διάφορες χώρες, το πλειοψηφικό, το οποίο ήταν μια μορφή οριζόντιας ψηφοφορίας και δέχτηκε το σύστημα της αναλογικής εκλογής, όταν στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά το πραξικόπημα και την τούρκική εισβολή, έμεινε εκτός βουλής.

Υπάρχουν και άλλες πρακτικές από βουλευτές, αξιωματούχους και στελέχη του Συναγερμού που συμβάλουν στην αποπολιτικοποίηση. Ηγετικά στελέχη του κόμματος αυτού θέτουν υποψηφιότητα για πολιτειακά αξιώματα ως ανεξάρτητοι, τι ανεξάρτητοι είναι; Θεωρούν αρνητικό  να είναι εκπρόσωποι του συναγερμού; Πως γίνεται να είσαι σ’ ένα κόμμα και να είσαι ανεξάρτητος;

Συμμετέχουν οι εκπρόσωποι του Συναγερμού σε συζητήσεις και όταν τους επισημανθεί πως αυτά που λένε είναι θέσεις νεοφιλελεύθερες (υπερ. του μεγάλου κεφαλαίου), τότε απαντούν πως είναι προσωπικές τους θέσεις. Γιατί δεν έχουν το θάρρος να δεχτούν  και να πουν ανοιχτά πως υποστηρίζουν αυτή την ιδεολογία η οποία είναι ιδεολογία του κόμματος τους; Γιατί ανήκουν στο κόμμα αφού λένε πως εκφράζουν προσωπικές θέσεις; Το κόμμα τους έχει ιδεολογία (ή δεν έχει) και πολιτικές θέσεις, αλλά ο καθένας λέει ότι θέλει; Τι κόμμα είναι αυτό και γιατί να το εμπιστευτεί κάποιος;

Ο λόγος που αποφεύγουν ανοιχτά να πουν πως οι απόψεις, οι πολιτικές τους θέσεις είναι στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, επειδή αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και είναι η πολιτική έκφραση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Και όλα αυτά συμβάλουν στην αποπολιτικοποίηση των πολιτών, τους δίνει την εντύπωση πως δεν  υφίστανται πλέον ιδεολογίες και είναι τα πρόσωπα που παίζουν το κύριο ρόλο, κάτι που οδηγεί και ενισχύει τον παραγοντισμό, και τους πολίτες να προσβλέπουν σε πρόσωπα μεσσίες, οι οποίοι θα τους λύσουν τα προβλήματα τους.

Όσο κι αν προσπαθούν να τις κρύψουν, οι ιδεολογίες υπάρχουν και εκφράζουν ταξικά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πείθονται από όμορφα λόγια και πολύχρωμα περιτυλίγματα, αλλά να βλέπουν μέσα από τα ταξικά γυαλιά τους και να κρίνουν τις πολιτικές που τίθενται μπροστά τους.

Ένα άλλο αρνητικό της οριζόντιας ψηφοφορίας έτσι όπως συζητείται να εφαρμοστεί είναι η διάσπαση της ψήφου, αφού θα καταμερίζεται και στο τέλος δεν θα είναι ένας άνθρωπος μια ψήφος (όπως κάποιοι θέτουν και προϋπόθεση για την λύση του κυπριακού, αν και νομίζω πως εκεί είναι κάτι διαφορετικό), η ψήφος θα είναι κάτι λιγότερο από μια, όπως εξηγήθηκε από τον κ. Χριστοφόρου, πολιτικό ή εκλογικό αναλυτή σε ενημερωτική εκπομπή του ΑΣΤΡΑ.