Το πρώτο βήμα, από τοεγώ στο εμείς.

Η δυτική χώρα σε νευρική ανησυχία με τη μεταβολή που αρχίζει.

Οι δυτικές πολιτείες σε κατάσταση νευρικής ανησυχίας όπως τα’ άλογα προτού ξεσπάσει η καταιγίδα.

Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες σε κατάσταση νευρικής ανησυχίας με το προαίσθημα μιας μεταβολής, μη καταλαβαίνοντας τίποτα σχετικά με τη φύση της μεταβολής. Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες κτυπώντας τις άμεσες εκδηλώσεις, τις ολοένα μεγαλύτερες δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, την ολοένα μεγαλύτερη ενοποίηση της εργατιάς. Κτυπώντας τους καινούργιους φόρους, τα οικονομικά μέτρα, μη καταλαβαίνοντας πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα, όχι αιτίες. Αποτελέσματα όχι αιτίες. Οι αιτίες ήταν βαθιές και απλές. Οι αιτίες είναι η πίνα ενός στομαχιού πολλαπλασιασμένη στο εκατομμύριο, η πίνα της ψυχής, πίνα  για λίγη χαρά και ασφάλεια πολλαπλασιασμένη στο εκατομμύριο. Μυώνες και νους που λαχταρούν για, δουλειά, νους που λαχταρά να δημιουργήσει πέρα από τις απλές ανάγκες. Αυτό είναι ο άνθρωπος. Να κτίσει έναν τοίχο, ένα σπίτι, ένα φράγμα, και στο σπίτι και στον τοίχο και στο φράγμα, να βάλει κάτι από το ανθρώπινο συνειδητό του και το ανθρώπινο συνειδητό του να πάρει κάτι από τον τοίχο, το σπίτι και το φράγμα. Ν’ αποκτήσει δυνατούς μυώνες από τη δουλειά να πάρει τη καθαρή γραμμή και τη καθαρή μορφή από τη σύλληψη του σχεδίου, Γιατί ο άνθρωπος σε αντίθεση με ότι οργανικό ή ανόργανο στον κόσμο, αίρεται ψηλότερα από το έργο του ξεπερνά τη κλίμακα των ιδεών του, προβάλλει πάνω από τα επιτεύγματα του. Να τι μπορεί να πει κάποιος για τον άνθρωπο.

Ενώ οι θεωρίες καταρρέουν και αλλάζουν, ενώ οι διάφορες φιλοσοφίες, οι σχολές και οι στενοί και σκοτεινοί λαβύρινθοι της σκέψης, εθνικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί, ακμάζουν και έπειτα παρακμάζουν ο άνθρωπος τραβάει μπρος, σκοντάφτοντας με κόπο κάποιες φορές και λαθεμένα, αφού κάνει ένα βήμα τυχαίνει να γλιστρήσει προς τα πίσω, μα μόνο μισό βήμα, ποτέ ολάκερο το βήμα. Αυτό μπορούμε να πούμε και πρέπει να το νιώσουμε και να το νιώσουμε βαθιά. Μπορείτε να το νιώσετε όταν τα μαύρα αεροπλάνα ζυγιάζουν τις μπόμπες τους πάνω από άμαχους πληθυσμούς, όταν οι αιχμάλωτοι στοιβάζονται ίδια γουρούνια, όταν τα σακατεμένα κορμιά στραγγίσουνε το αίμα τους ποτίζοντας τη γης. Έτσι μπορείτε να το νιώσετε. Αν δε γινότανε το βήμα, αν δεν ήταν ολοζώντανη η λαχτάρα για ένα έστω κλονιζόμενο βήμα προς τα εμπρός, δε θα έπεφταν οι μπόμπες, δε θα πετσοκόβονταν οι άνθρωποι. Να φοβάσαι τη μέρα που θα πάψουν οι βομβαρδισμοί, μόλο που θα υπάρχουν ακόμα οι βομβαρδιστές, γιατί η κάθε μπόμπα είναι απόδειξη πως δε πέθανε το πνεύμα. Να φοβάσαι και τη μέρα που θα σταματήσουν οι απεργίες, μόλο που θα υπάρχουν οι μεγάλοι ιδιοκτήτες, γιατί η κάθε μικρό απεργία που κτυπιέται είναι μια απόδειξη πως έγινε το βήμα. Πρέπει κι’ αυτό να ξέρεις, να φοβάσαι  τη μέρα που ο συνειδητός άνθρωπος θα πάψει να αγωνίζεται και να πεθαίνει για μια ιδέα, γιατί αυτή και μόνο η ιδιότητα  είναι το θεμέλιο του ανθρώπινου συνειδητού. Και αυτή και μόνο η ιδιότητα κάνει να είναι ο άνθρωπος ένα ον ξεχωριστό μέσα στο σύμπαν.

Οι δυτικές πολιτείες σε νευρική ανησυχία με τη μεταβολή που αρχίζει, το Τέξας και η Οκλαχόμα, το Κάνσας και το Αρκάνσας, το Νέο Μεξικό, η Αριζόνα, η Καλιφόρνια. Μια οικογένεια υποχρεώθηκε να φύγει από τη γης, ο πατέρας δανείστηκε απ’ την τράπεζα και τώρα η τράπεζα τη θέλει τη γης, η κτηματική εταιρεία, η τράπεζα δηλαδή, αν τύχει και έχει κτήματα δικά της, θέλει τραχτέρια στη γης, όχι οικογένειες. Είναι κακό ένα τραχτέρι; Βρίσκεται σε άδικο η μηχανική δύναμη που ανασκαλεύει τα μακριά αυλάκια; Αν το τραχτέρι ανασκάλευε τα αυλάκια της δικής μας γης, θάταν καλό. Όχι της δικής μου γης, της δικής μας. Τότε θ’ αγαπούσαμε το τραχτέρι, όπως αγαπήσαμε και τη γης αυτή  τον καιρό που ήταν δική μας. Μα το  τραχτέρι αυτό κάνει δυό δουλειές, ανασκαλεύει τη γη και μας διώχνει από τη γη. Δεν έχει μεγάλη διαφορά ένα τραχτέρι από ένα τανκ πολεμικό

 Και τα δυό τρομοκρατούν τον άνθρωπο, τον διώχνουν, τον κτυπούν. Πρέπει να σκεφτούμε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Ένας άνθρωπος, μια οικογένεια διώχτηκε απ’ τη γη. Αυτό το σκουριασμένο αυτοκίνητο που τρίζει πάνω στη δημοσιά τραβώντας δυτικά. Έχασα τη γη μου, ένα τραχτέρι μου πήρε τη γη μου, είμαι ολομόναχος και σαστισμένος και μεσ’ τη νύχτα μια οικογένεια κατασκηνώνει μέσα σε μια λακκούβα και έρχεται ακόμα μια οικογένεια και στήνουν τα τσαντίρια τους, οι δύο άντρες ανακαθίζουν πάνω στα μεριά τους και οι γυναίκες αφουγκράζονται μαζί με τα παιδιά. Εδώ βρίσκεται ο κόμπος, όλοι εσείς που εχθρεύεστε τις μεταβολές και φοβάστε την επανάσταση, θέλετε να χωρίσετε αυτούς τους ανακαθισμένους άντρες, να τους κάνετε να μισούν, να φοβούνται, να υποψιάζονται ο ένας τον άλλον. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας εκείνου που φοβόσαστε, αυτός είναι ο άξονας. Γιατί το έχασα τη γης μου παθαίνει μια μεταβολή, ένα κύτταρο χωρίζεται

 Και από το κύτταρο αυτό ξεφυτρώνει εκείνο που φοβάστε. Χάσαμε τη γης μας. Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος, γιατί δύο άνθρωποι μαζί δεν είναι πια τόσο μονάχοι και τόσο σκοτισμένοι όσο ο ένας άνθρωπος. Και από το πρώτο αυτό εμείς γεννιέται ακόμα κάτι πιο επικίνδυνο, το φαΪ μου είναι λίγο συν δεν έχω να φάω. Αν το πηλίκο σ’ αυτό το πρόβλημα είναι το φαΪ μας είναι λίγο το ζήτημα προχώρησε, η κίνηση έχει μια κατεύθυνση. Τώρα ένας μικρός πολλαπλασιασμός και γης αυτή, το τραχτέρι αυτό είναι δικά μας. Δύο ανακαθισμένοι άντρες μέσα σε μια, λακκούβα η μικρή φωτιά, το λαρδί που βράζει σε μια μοναδική χύτρα, σιωπηλές γυναίκες με πετρωμένη ματιά, πίσω τους παιδιά που αφουγκράζονται με όλη τους τη ψυχή λόγια που δεν καταλαβαίνει το μυαλό τους. Νυχτώνει, το μωρό κρυολόγησε, να πάρε τούτη τη κουβέρτα, είναι μάλλινη ήταν της μητέρας μου, πάρε την για το μωρό. Αυτό να κτυπηθεί. Αυτό είναι η αρχή, από το εγώ στο εμείς. Αν μπορούσατε να το καταλάβετε όλοι εσείς που κατέχετε τα αγαθά που ανήκουν στο λαό, θα μπορούσατε ίσως να διατηρηθείτε. Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε τις αιτίες από τα’ αποτελέσματα, αν μπορούσατε να καταλάβετε πως ο Πέην, ο Μαρξη, ο Τζέφερσον, ο Λένιν ήταν αποτελέσματα, όχι αιτίες, θα μπορούσατε ίσως να επιζήσετε. Μα δε μπορείτε να το καταλάβετε, γιατί η πλεονεξία σας απολιθώνει μια για πάντα στο εγώ και μια για πάντα σας χωρίζει από το εμείς.

Απόσπασμα από το βιβλίο τα σταφύλια της οργής, κεφ. 14 του Τζον Στάινμπεκ

(Τυπογραφικά και ορθογραφικά λάθη ας συγχωρεθούν, η αντιγραφή έγινε από ακρόαση)

Θα συνηθίσεις αν δεν έχεις ήδη....

Θα συνηθίσεις και θα σ’ αρέσει. Αν έχεις χρήμα και δεν δουλεύεις θα περνάς καλά. Αν είσαι άνεργος και δεν έχεις χρήμα, πρέπει να βρεις δουλειά και κάποια στιγμή θα αναγκασθείς να κάνεις όποια δουλειά βρεις, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει. Διότι πρέπει ν’ αγοράσεις είδη διατροφής, ένδυσης, τα απαραίτητα και αναγκαία. Βρίσκεις δουλειά €800, καλά για τέτοιες συνθήκες ε, καλά; Μπορεί να είναι €500 όχι και τόσο καλά, αλλά αφού δεν παίρνεις και το Επίδομα Ελάχιστου Εξευτελισμού, (ΕΕΕ), ας είναι. Άνεργοι πολλοί και θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν, έλα σου λέει ο εργοδότης, €300, θα δουλεύεις όλη μέρα, όσο έχουμε δουλειά και κάθε μέρα. Τις Κυριακές ασφαλώς θα δουλεύεις, Οι αργίες είναι για τους τεμπέληδες, εδώ είναι γι’ αυτούς που έχουν όρεξη για δουλειά. Υπερωρίες; Τι λες; Όλες οι ώρες είναι ίδιες και θα κάνεις ότι χρειαστεί, ακόμα και τα οικιακά ψώνια του εργοδότη και ότι άλλο χρειαστεί! Δεν είναι τίποτε, παρά καθόλου κάτι είναι και τα €300 ή και κάτι λιγότερο και ας κάνεις ότι νάναι! Δεν είναι τίποτε θα συνηθίσεις και θα σου αρέσει, αφού προτιμάς την ησυχία σου, το χαζοκούτι,τη βόλτα σου κ.λπ. Θα συνηθίσεις και θα σου αρέσει, θα βλέπεις τα πλούτη του εργοδότη σου και θα ονειρεύεσαι πως κάποια μέρα θα γίνεις και συ πλούσιος, όταν κερδίσεις κάποιο τυχερό παιγνίδι ή σε επισκεφτεί κάποιος άγιος Βασίλης. Δεν είναι τίποτε θα συνηθίσεις και θα ζεις ωραία με τα όνειρα, αφού οι αγώνες για καλύτερη ζωή είναι δύσκολα πράγματα, μακριά από κόμματα (κυρίως της αριστεράς) μη βρεις μπελά. Συνδικαλισμός; Όχι, χρειάζεται δράση και θα χάσεις την ησυχία σου, καλά είναι και τα €300 και ο εξευτελισμός, θα μάθεις και δεν θα έχεις ανάγκες, ούτε βιολογικές, ούτε πνευματικές, διότι το πνεύμα θα έχει νεκρώσει. Θα δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί https://www.youtube.com/watch?v=tXOZg3Va3vM θα σε κλοτσάνε και θα σ’ αρέσει! Είναι όπως λέμε: Αν αισθανθείς διάθεση για δουλειά ξάπλωσε και θα σου περάσει. Έτσι αν νιώσεις την ανάγκη να αντισταθείς και να αγωνιστείς για να αλλάξεις τα πράγματα, δες κανένα βραζιλιάνικο η κανένα reality show και θα σου περάσει. Αν δεν πιστεύεις ρώτησε και θα σου πουν πως η ανεργία είναι χρήσιμη για να πέφτουν τα μεροκάματα και οι μισθοί πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο χαμηλοί, για να κερδίζει ο εργοδότης περισσότερα για να μπορεί να επενδύει, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη (για τους εργοδότες ασφαλώς), διότι όταν έχουν αυτοί τα πλούτη τρως και συ (ψίχουλα). Αν δεν πιστεύεις ρώτα τον Αβέρωφ, τον Χάρη τον δάσκαλο που έγινε Θεός της οικονομίας, ή στα γραφεία του συναγερμού ή του Νικόλα. Ακόμα μπορείς να ρωτήσεις όλα τα χριστιανοδημοκρατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ΕΕ και του κόσμου. Ρώτα στις Βρυξέλλες θα σου το επιβεβαιώσουν. Καληνύχτα….

δοκιμή

Το σπίτι της θείας μου Μαρίτσας νεκρή ζώνη   για τους (ανθρώπους) και ελεύθερη για τα υπόλοιπα ζώα

Δε χρειαζόμαστε προστάτες$€

Σταύρος Λεωνίδου:

Κύριοι και κυρίες που θέλετε να παρουσιάζεστε ως φιλάνθρωποι και ευεργέτες των τυφλών ή και άλλων ανάπηρων, που μπορεί να μην κουβεντιάσατε ή και να μην συναντήσετε ποτέ ένα τέτοιο άτομο και όμως αποφασίζετε ποιες είναι οι ανάγκες και τα προβλήματα τους και με επαιτείες και πρόκληση οίκτου, μαζεύετε χρήματα,  για να δώσετε μερικά ευρώ στον καθένα που εσείς κρίνετε, καταπατώντας έτσι την αξιοπρέπεια του για να ανεβεί όπως εσείς νομίζετε το κύρος σας στην κοινωνία.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβετε πως οι τυφλοί έχουν αρκετή νοημοσύνη ώστε να γνωρίζουν ποιες είναι οι ανάγκες, τα προβλήματα, οι συνθήκες που τους καθιστούν σε μειονεκτική θέση στην κοινωνία. Έχουν την νοημοσύνη και τις ικανότητες, ώστε να καταλαβαίνουν πιο καλά από κάθε άλλο τι χρειάζονται και τι όχι. Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνει για το σύνολο των τυφλών της Κύπρου και γνωρίζουν  πως ν’ αγωνιστούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και τα ωφελήματα, για να μπορέσουν ενταγμένοι στο κοινωνικό σύνολο, να έχουν ένα καλό βιοτικό επίπεδο.

Έχουν την οργάνωση τους την Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών (ΠΟΤ) που εδώ και 35 χρόνια με την δραστηριότητα και τους αγώνες της, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των μελών της και τον σεβασμό της κοινωνίας.

Δεν χρειαζόμαστε προστάτες, χρειαζόμαστε συνοδοιπόρους εθελοντές, , οι οποίοι θα μας βλέπουν ως ισότιμους πολίτες και θ’ αγωνιστούν μαζί μας για την επίτευξη των στόχων που οι ίδιοι οι τυφλοί έχουν θέση, ώστε οι τυφλοί της Κύπρου να ζουν με αξιοπρέπεια και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άλλους (αρτιμελείς) πολίτες της κοινωνίας.

Η  νοοτροπία που σήμερα κυριαρχεί στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Ευημερίας Τυφλών (ΠΣΕΤ), είναι  να αποφασίζουν για τους τυφλούς, σε μια σχέση προστάτη προστατευόμενου, σε ένα πλαίσιο που να τους καθιστά κοινωνικά (ανώτερους ως φιλάνθρωπους κάτι που οι ίδιοι νομίζουν πως τους δίνει κύρος.

Θεωρώ πως δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για την ύπαρξη από μέρους των βλεπόντων φιλάνθρωπων, συνδέσμου για την ευημερία των τυφλών, διότι οι τυφλοί έχουν την δική τους οργάνωση για να αποφασίζουν για τα θέματα τα οποία τους αφορούν. Αυτό που κάποτε ήταν αναγκαίο, σήμερα είναι ξεπερασμένο

Οι άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται για την ευημερία των τυφλών και δεν κινούνται από όποια ιδιοτελή κίνητρα, μπορούν αν θέλουν να ενταχτούν στην Παγκύπρια οργάνωση τυφλών και μαζί με τους τυφλούς να αγωνιστούν για την επίτευξη των στόχων της οργάνωσης των ίδιων των τυφλών.

Δημοσιεύτηκε στη Γνώμη Παρασκευή 9 Οκτώβρη 2015

Και ακόμα είναι δήμαρχος!

Χαραυγή 16 Απρίλη 2015:

Καταδίκη Δημάρχου Γερίου για κατάχρηση εξουσίας

Χωρίς προσφορές ανέθεσε έργα σε εταιρεία συγγενικού του προσώπου

Για κατάχρηση εξουσίας έχει καταδικαστεί ο Δήμαρχος Γερίου, Αργύρης Αργυρού. Συγκεκριμένα καταδικάστηκε για τη διάπραξη τεσσάρων αδικημάτων κατάχρησης εξουσίας κατά παράβαση των άρθρων 105 και 106 του Ποινικού Κώδικα, στην υπόθεση με αριθμό 41278/201, στις 8 Οκτωβρίου 2014.

Η υπόθεση άπτεται θεμάτων ηθικής και είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα καθήκοντά του, αφού καταδικάστηκε για πράξεις ως κοινοτάρχης Γερίου το 2010.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ότι «κάθε δημόσιος λειτουργός και ιδιαίτερα όσοι κατέχουν ψηλές θέσεις εμπιστοσύνης θα πρέπει να έχουν συνεχώς υπ’ όψιν πως επιλέχθηκαν από τα αρμόδια σώματα της Πολιτείας, επειδή οι ίδιοι οικειοθελώς προέβαλαν τους εαυτούς τους ως ικανούς για τις θέσεις αυτές και κυρίως να έχουν συνεχώς υπ’ όψιν πως οφείλουν να εκτελούν υπεύθυνα και ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους πάντοτε προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου, το οποίο υφίσταται και τα οικονομικά βάρη διατήρησης των θέσεων αυτών... Ο κάθε πολίτης ενός ευνομούμενου κράτους ευλόγως αναμένει πως ο κάθε δημόσιος λειτουργός εκτελεί τα καθήκοντά του και θα πρέπει να ενεργεί κατά τρόπο που να διαφυλάσσει τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα αγαθά των πολιτών και να μην προκαλεί δυσφήμηση στο κύρος της δημόσιας υπηρεσίας ή κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού σ’ αυτή».

Τα γεγονότα

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ενώ ήταν κοινοτάρχης, προέβη αυθαίρετα σε πράξη που παράβλαπτε τα δικαιώματα άλλων αφού ανέθεσε χωρίς υποβολή προσφορών, σε εταιρεία η οποία μετά από έλεγχο που έγινε από την Ελεγκτική Υπηρεσία διαπιστώθηκε ότι ανήκει στη σύζυγο του αδελφού του και Διευθυντής της είναι ο πατέρας του, τις πιο κάτω εργασίες:

1. Την καλωδίωση της Πλατείας Ηρώων της κοινότητας,

2. Τις ηλεκτρολογικές εργασίες στην Πλατεία,

3. Την τοποθέτηση του φωτισμού στην Πλατεία και

4. Τις ηλεκτρολογικές εργασίες για διαμόρφωση του Πολιτιστικού Κέντρου της κοινότητας.

Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ενοχή και στις τέσσερις κατηγορίες.

Εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για την καταδίκη του Δημάρχου δεν ενημερώθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο, παρά το γεγονός ότι τα αδικήματα στα οποία υπέπεσε ο Δήμαρχος, έστω και ως κοινοτάρχης, αφορούν θέμα κατάχρησης εξουσίας. Εξουσία, την οποία και σήμερα διαχειρίζεται ως δήμαρχος.

Επιλεκτική ευαισθησία

Ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται πολύ ευαίσθητη στα ζητήματα χρηστής διοίκησης, φαίνεται ότι σ’ αυτό το θέμα τηρεί σιγή ιχθύος, επειδή ο Αργύρης Αργυρού ανήκει στο ΔΗΣΥ. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα γινόταν σε περίπτωση που δήμαρχος (ή και κοινοτάρχης) κόμματος της αντιπολίτευσης υπέπιπτε σε ίδια ή και παρόμοια ποινικά αδικήματα.

Την ίδια στάση βέβαια είχε τηρήσει ο ΔΗΣΥ και όταν σχετικές καταγγελίες είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Συγκεκριμένα, χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου, βουλευτή του ΔΗΣΥ Γιώργου Γεωργίου, όταν το θέμα συζητήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 2010, ότι πρόκειται απλώς για μια παρατυπία, μια «σταγόνα στον ωκεανό».

Σιωπή από το αρμόδιο Υπουργείο

Σημειώνεται ότι δεν υπήρξε καμιά αντίδραση για την απόφαση του δικαστηρίου από το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών παρά το γεγονός ότι ο Περί Δήμων Νόμος είναι σαφής στο συγκεκριμένο θέμα. Στα άρθρα 16 (1) και (3) και 37 (1) αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: «Η θέση Δημάρχoυ κεvoύται σε περίπτωση κατά τηv oπoίαv κατά τηv διάρκειαv της θητείας δημάρχoυ, έχει καταδικασθή διά πoιvικόv αδίκημα ατιμωτικόv ή εvέχov ηθικήv αισχρότητα».

Ψηφίζουμε πολιτικές ή πρόσωπα;

Οριζόντια ψηφοφορία=αποπολιτικοποίηση!

Όταν θέλεις οι πολίτες να κρίνουν τα διάφορα ζητήματα με κριτήρια πολιτικά, όταν θέλεις να κτυπήσεις τον παραγοντισμό και την πελατειακή σχέση (ρουσφέτι), όταν θέλεις πολίτες με κρίση και όχι πολίτες που να σκέφτονται ποιος θα τους ικανοποιήσει τα προσωπικά τους συμφέροντα, προωθείς τέτοια μέτρα που να βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Η οριζόντια ψηφοφορία που έχει στόχο να ικανοποιήσει το αίσθημα κάποιων οι οποίοι θέλουν να ψηφίζουν άτομα από διάφορους πολιτικούς χώρους, συμβάλει στην αποπολιτικοποίηση του κόσμου. Διότι ο πολίτης αντί να κρίνει τις πολιτικές των διαφόρων κομμάτων και ν’ αποφασίσει  με ποιαν παράταξη συμφωνεί και να την ψηφίσει, έχοντας την ευχέρεια να ψηφίζει άτομα από διάφορα κόμματα με ποιο κριτήριο θα το πράξει; Με το κριτήριο πως αυτούς θεωρεί πως είναι οι καλύτεροι; Ως προς τι; Και όταν ψηφίσει κάποιον που τον ακούει να μιλά και του αρέσει ή του αρέσει διότι είναι όμορφος ή επειδή είναι δραστήριος, όμως ανήκει σε ένα κόμμα με το οποίο διαφωνεί με τις πολιτικές του, τι θα γίνει όταν εκλεγεί  βουλευτής αυτός που ψήφισε,  δεν θ’ ακολουθεί τις πολιτικές του κόμματος του; Με ποιαν λογική να ψηφίσει κάποιος άτομα από δυό αντίθετα ιδεολογικά και πολιτικά κόμματά; Δηλαδή αν εγώ είμαι υπερ. των πολιτικών εκείνων που ενισχύουν το κοινωνικό κράτος (ημικρατικοί οργανισμοί, οργανισμοί δημόσιας ωφέλειας, ενίσχυση της δημόσιας υγείας, παιδείας, δικαιότερης κατανομής του πλούτου κ.λπ.), για ποιόν λόγο να ψηφίσω ένα υποψήφιο που ανήκει σ’ ένα κόμμα που στηρίζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές (ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών οργανισμών, ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, ξεπούλημα στους ιδιώτες της δημόσιας υγείας, παιδείας, μείωση της κοινωνικής πρόνοιας κ.λπ.); Μήπως αν ψηφίσω κάποιων από την νεοφιλελεύθερη παράταξη δεν θα ψηφίζει στο κοινοβούλιο με το κόμμα του τις πολιτικές του κόμματος του;

Άρα τι προσπαθούν να περάσουν στους πολίτες με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων; Ασφαλώς θέλουν τα κόμματα της αστικής τάξης να σπρώξουν τον κόσμο στην αποπολιτικοποίηση, διότι αυτό υπηρετεί τα συμφέροντα τους. Αφού θα έχουν πολίτες που δεν θα κρίνουν πολιτικά (τα συμφέροντα του λαού, δεν είναι τα ίδια με της πλουτοκρατίας), αλλά θα έχουν ψηφοφόρους, οι οποίοι θα κρίνουν πρόσωπα και όχι πολιτικές (όσοι βέβαια θα ενδιαφέρονται αφού στο τέλος με την οριζόντια ψηφοφορία εξισώνονται οι πολιτικές, για ποιόν λόγο να προσέρχονται στις κάλπες).

Ο (Δημοκρατικός) συναγερμός με την ίδρυσή του στήριζε το προηγούμενο σύστημα ψηφοφορίας, όπως και άλλα δεξιά κόμματα σε διάφορες χώρες, το πλειοψηφικό, το οποίο ήταν μια μορφή οριζόντιας ψηφοφορίας και δέχτηκε το σύστημα της αναλογικής εκλογής, όταν στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά το πραξικόπημα και την τούρκική εισβολή, έμεινε εκτός βουλής.

Υπάρχουν και άλλες πρακτικές από βουλευτές, αξιωματούχους και στελέχη του Συναγερμού που συμβάλουν στην αποπολιτικοποίηση. Ηγετικά στελέχη του κόμματος αυτού θέτουν υποψηφιότητα για πολιτειακά αξιώματα ως ανεξάρτητοι, τι ανεξάρτητοι είναι; Θεωρούν αρνητικό  να είναι εκπρόσωποι του συναγερμού; Πως γίνεται να είσαι σ’ ένα κόμμα και να είσαι ανεξάρτητος;

Συμμετέχουν οι εκπρόσωποι του Συναγερμού σε συζητήσεις και όταν τους επισημανθεί πως αυτά που λένε είναι θέσεις νεοφιλελεύθερες (υπερ. του μεγάλου κεφαλαίου), τότε απαντούν πως είναι προσωπικές τους θέσεις. Γιατί δεν έχουν το θάρρος να δεχτούν  και να πουν ανοιχτά πως υποστηρίζουν αυτή την ιδεολογία η οποία είναι ιδεολογία του κόμματος τους; Γιατί ανήκουν στο κόμμα αφού λένε πως εκφράζουν προσωπικές θέσεις; Το κόμμα τους έχει ιδεολογία (ή δεν έχει) και πολιτικές θέσεις, αλλά ο καθένας λέει ότι θέλει; Τι κόμμα είναι αυτό και γιατί να το εμπιστευτεί κάποιος;

Ο λόγος που αποφεύγουν ανοιχτά να πουν πως οι απόψεις, οι πολιτικές τους θέσεις είναι στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, επειδή αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και είναι η πολιτική έκφραση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Και όλα αυτά συμβάλουν στην αποπολιτικοποίηση των πολιτών, τους δίνει την εντύπωση πως δεν  υφίστανται πλέον ιδεολογίες και είναι τα πρόσωπα που παίζουν το κύριο ρόλο, κάτι που οδηγεί και ενισχύει τον παραγοντισμό, και τους πολίτες να προσβλέπουν σε πρόσωπα μεσσίες, οι οποίοι θα τους λύσουν τα προβλήματα τους.

Όσο κι αν προσπαθούν να τις κρύψουν, οι ιδεολογίες υπάρχουν και εκφράζουν ταξικά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πείθονται από όμορφα λόγια και πολύχρωμα περιτυλίγματα, αλλά να βλέπουν μέσα από τα ταξικά γυαλιά τους και να κρίνουν τις πολιτικές που τίθενται μπροστά τους.

Ένα άλλο αρνητικό της οριζόντιας ψηφοφορίας έτσι όπως συζητείται να εφαρμοστεί είναι η διάσπαση της ψήφου, αφού θα καταμερίζεται και στο τέλος δεν θα είναι ένας άνθρωπος μια ψήφος (όπως κάποιοι θέτουν και προϋπόθεση για την λύση του κυπριακού, αν και νομίζω πως εκεί είναι κάτι διαφορετικό), η ψήφος θα είναι κάτι λιγότερο από μια, όπως εξηγήθηκε από τον κ. Χριστοφόρου, πολιτικό ή εκλογικό αναλυτή σε ενημερωτική εκπομπή του ΑΣΤΡΑ.