Θα συνηθίσεις και θα σ’ αρέσει.
Αν έχεις χρήμα και δεν δουλεύεις θα περνάς καλά.
Αν είσαι άνεργος και δεν έχεις χρήμα, πρέπει να βρεις δουλειά και κάποια στιγμή θα αναγκασθείς να κάνεις όποια δουλειά βρεις, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει. Διότι πρέπει ν’ αγοράσεις είδη διατροφής, ένδυσης, τα απαραίτητα και αναγκαία.
Βρίσκεις δουλειά €800, καλά για τέτοιες συνθήκες ε, καλά; Μπορεί να είναι €500 όχι και τόσο καλά, αλλά αφού δεν παίρνεις και το Επίδομα Ελάχιστου Εξευτελισμού, (ΕΕΕ), ας είναι. Άνεργοι πολλοί και θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν, έλα σου λέει ο εργοδότης, €300, θα δουλεύεις όλη μέρα, όσο έχουμε δουλειά και κάθε μέρα. Τις Κυριακές ασφαλώς θα δουλεύεις, Οι αργίες είναι για τους τεμπέληδες, εδώ είναι γι’ αυτούς που έχουν όρεξη για δουλειά. Υπερωρίες; Τι λες; Όλες οι ώρες είναι ίδιες και θα κάνεις ότι χρειαστεί, ακόμα και τα οικιακά ψώνια του εργοδότη και ότι άλλο χρειαστεί!
Δεν είναι τίποτε, παρά καθόλου κάτι είναι και τα €300 ή και κάτι λιγότερο και ας κάνεις ότι νάναι! Δεν είναι τίποτε θα συνηθίσεις και θα σου αρέσει, αφού προτιμάς την ησυχία σου, το χαζοκούτι,τη βόλτα σου κ.λπ.
Θα συνηθίσεις και θα σου αρέσει, θα βλέπεις τα πλούτη του εργοδότη σου και θα ονειρεύεσαι πως κάποια μέρα θα γίνεις και συ πλούσιος, όταν κερδίσεις κάποιο τυχερό παιγνίδι ή σε επισκεφτεί κάποιος άγιος Βασίλης.
Δεν είναι τίποτε θα συνηθίσεις και θα ζεις ωραία με τα όνειρα, αφού οι αγώνες για καλύτερη ζωή είναι δύσκολα πράγματα, μακριά από κόμματα (κυρίως της αριστεράς) μη βρεις μπελά. Συνδικαλισμός; Όχι, χρειάζεται δράση και θα χάσεις την ησυχία σου, καλά είναι και τα €300 και ο εξευτελισμός, θα μάθεις και δεν θα έχεις ανάγκες, ούτε βιολογικές, ούτε πνευματικές, διότι το πνεύμα θα έχει νεκρώσει.
Θα δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί https://www.youtube.com/watch?v=tXOZg3Va3vM θα σε κλοτσάνε και θα σ’ αρέσει! Είναι όπως λέμε: Αν αισθανθείς διάθεση για δουλειά ξάπλωσε και θα σου περάσει. Έτσι αν νιώσεις την ανάγκη να αντισταθείς και να αγωνιστείς για να αλλάξεις τα πράγματα, δες κανένα βραζιλιάνικο η κανένα reality show και θα σου περάσει.
Αν δεν πιστεύεις ρώτησε και θα σου πουν πως η ανεργία είναι χρήσιμη για να πέφτουν τα μεροκάματα και οι μισθοί πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο χαμηλοί, για να κερδίζει ο εργοδότης περισσότερα για να μπορεί να επενδύει, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη (για τους εργοδότες ασφαλώς), διότι όταν έχουν αυτοί τα πλούτη τρως και συ (ψίχουλα).
Αν δεν πιστεύεις ρώτα τον Αβέρωφ, τον Χάρη τον δάσκαλο που έγινε Θεός της οικονομίας, ή στα γραφεία του συναγερμού ή του Νικόλα. Ακόμα μπορείς να ρωτήσεις όλα τα χριστιανοδημοκρατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ΕΕ και του κόσμου. Ρώτα στις Βρυξέλλες θα σου το επιβεβαιώσουν.
Καληνύχτα….
4 σχόλια:
Φίλε Σολιάτη,
Γιατί ν’ ανησυχούμε; Μόνο τα πρώτα 80 χρόνια είναι τα δύσκολα! Μετά, όπως λες κι ΕΣΥ, θα συνηθίσουμε...
Κατά τ’ άλλα όπου να ‘σαι εν να γινούμε ζωντανό παράδειγμα της ιστορίας με τον χότζια που ελάλεν «τωρά που έμαθα τον γάαρον μου να μεν τρώει, εψόφησεν»!!!
Γιατί θέλουμε δουλειά για να έχουμε φαί; Το şειμώνα πας στους καραόλους, μανιτάρκα, στρουθκιά κ.λπ. Βάλλεις τέλλιν τζαι πιάνεις τζαι κανένα λαό. Κρατάς το λάστιχο παίζεις κανένα πουλίν, αν αφήκει ο Χαμπουλάς μπορεί να έβρεις τζαι αμπελοπούλι. Βρίσκεις κόνναρα, μόσφιλα, βαβάτσινους, τζαι ένα σωρόν άλλα πράματα. Όσο για το ντύσιμο, τα άλλα ζώα φορούν ρούχα; Εμείς γιατί να φορούμε. Ούτε σπίθκια χρειαζούμαστε, ξύλα τζαι κλαθκιά πολλά, κάμνουμε καλύβες. Για την υγεία έşeı γιατροσόφκια.
Υπάρχουν ακόμα συντεχνίες. Η Σωτηρούλλα Χαραλάμπους δεν έβαλε υποψήφια βουλευτής διότι θέλει να αφοσιωθεί στον συνδικαλισμό. Είναι όλο το χαμένο έδαφος που πρέπει να ξανακερδιθεί. Ο Φειδίας Πηλίδης παραπονιέται ότι δεν βγήκαμε ακόμα από την κρίση και άρχισαν τα αιτήματα. Μέχρι να αντικαταστήσουν όλο τον κόσμο με ρομπότ και αυτόματες μηχανές θα υπάρχουν αιτήματα. Παρά να μεμψιμοιρούμεν, καλλύττερα να δούμεν πως οργανώννεται ο κόσμος τζιαι η πάλη στες νέες συνθήκες.
Σωστά, με τόση αδιαφορία όμως;
Δημοσίευση σχολίου